ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ενα εκτενές αφιέρωμα στα 100 χρόνια από τη γέννηση της μεγάλης Ελληνίδας ντίβας, Μαρίας Κάλλας, φιλοξένησε ανήμερα της επετείου η εφημερίδα «New York Times».

Ειδικότερα, η «New York Times», αναφέρεται με έντονους χαρακτηρισμούς στη χαρισματική φωνή της διαχρονικής υψιφώνου, τονίζοντας πως «είναι σαν σκιά που μένει μετά το σοκ, μετά το θυμό: ο ήχος μιας γυναίκας που συνειδητοποιεί ότι δεν έχει τίποτα άλλο για να ζήσει».

«Στις παραστάσεις της, δεν υπήρχε ποτέ η αίσθηση της όπερας ως απλής διασκέδασης, μιας βραδιάς με όμορφη μουσική. Εκείνη έπαιρνε κάθε νότα στα σοβαρά. Ηταν εξευγενισμένη εκεί που άλλοι ήταν χυδαίοι. Με την δυναμική εκφραστική φωνή και τη μαγνητική της παρουσία, η όπερα είχε πραγματικά σημασία. Η Κάλλας είναι η ίδια όπερα – όχι λόγω της φωνής ή της υποκριτικής της, αλλά επειδή, με έναν συνδυασμό γεννημένης διαίσθησης και προσεκτικά αποκτημένης δεξιότητας, φαντάστηκε και ανακατασκεύασε έναν εξαφανισμένο κόσμο», τονίζεται μεταξύ άλλων.

Επιπλέον, γίνεται εκτενής αναδρομή στην πορεία της, την άνοδο αλλά και την ψυχολογική κατάρρευση στην προσωπική της ζωή, με φόντο τη θυελλώδη σχέση της με τον Ελληνα μεγιστάνα Αριστοτέλη Ωνάση και την επίπτωση της ερωτικής απογοήτευσης.

«Η απώλεια περίπου πενήντα κιλών στις αρχές της δεκαετίας του ’50 και η μεταμόρφωσή της σε μια από τις πιο κομψές γυναίκες του 20ού αιώνα, την έκαναν σταρ. Συμπεριφορές, όπως η αποχώρησή της στη μέση της ‘Norma’ στη Ρώμη το 1958, την έκαναν πρώτη είδηση. Η καριέρα της άρχισε να σβήνει όταν άφησε τον σύζυγό της για τον μεγιστάνα της ναυτιλίας Αριστοτέλη Ωνάση. Οταν τελικά ο Ωνάσης παντρεύτηκε την Τζάκι Κένεντι, η Κάλλας ήταν μόνη, χωρίς ούτε το επάγγελμα που της είχε δώσει σκοπό ούτε τον άντρα που το είχε αντικαταστήσει. Ζώντας ως επί το πλείστον σε απομόνωση, αν και πάντα έτρεφε ελπίδες επιστροφής στη σκηνή, έγινε για πολλούς ένα είδος αγίου ή μάρτυρα, μια ενσάρκωση των απελπιστικά ερωτευμένων, τρομερά εγκαταλειμμένων χαρακτήρων που είχε υποδυθεί», αναφέρει το αφιέρωμα της «New York Times».

Πάντως, ο συντάκτης του άρθρου, Ζαχάρι Γουλφ (Zachary Woolfe) ασκεί αρνητική κριτική στις πρόσφατες απόπειρες παρουσίασης της ζωής της Μαρίας Κάλλας, τόσο από την Μαρίνα Αμπράμοβιτς όσο και την Μόνικα Μπελούτσι.

«Η δραματική της τέχνη και η δραματική ζωή της, συχνά αλληλένδετες, την έχουν κάνει έναν διαρκή πολιτιστικό λίθο: μια δροσερή λαμπερή ματιά στις διαφημίσεις της Apple, έμπνευση για έργα εκείνο της Μαρίνα Αμπράμοβιτς (κακό) και της Μόνικα Μπελούτσι (χειρότερο), μια ταινία που έρχεται με πρωταγωνίστρια την Αντζελίνα Τζολί (θα δούμε), ακόμη και μια περιοδεία με ολόγραμμα», τονίζεται χαρακτηριστικά.