Μία ακόμα εθνική τραγωδία, αυτή τη φορά στα Τέμπη. Δύο τρένα συγκρούστηκαν μεταξύ τους κι ενώ βρισκόντουσαν στην ίδια γραμμή! Απίστευτο; Στην Ελλάδα όχι!

Τώρα όλοι θα μιλούν για απόδοση ευθυνών και πως οι υπεύθυνοι θα λογοδοτήσουν και μπλα μπλα μπλα μπλα. Αυτά άκουσα και μετά το «Εξπρές Σάμινα», τα ίδια και μετά την «Μαρφίν», τα ίδια μετά τη Μάνδρα, τα ίδια μετά το Μάτι, τα ίδια και μετά από κάθε ωμή βία στο ποδόσφαιρο. Και τι γίνεται τελικά; Κουκουλώματα.

Η τραγωδία της Ελλάδας είναι όλοι αυτοί οι «έλα μωρέ» που βάζουν στην τσέπη τα εκατομμύρια της Ευρώπης και του ελληνικού λαού και αντί για επενδύσεις στο κράτος κάνουν στο… σπίτι τους.

Η τραγωδία της Ελλάδας είναι όλοι αυτοί οι πολιτικοί που τις περισσότερες φορές είναι εμπλεκόμενοι πίσω από συμφέροντα εταιρειών ή υπηρεσιών που είναι οι πραγματικές αιτίες των άδικων θανάτων.

Η τραγωδία της Ελλάδας είναι τα κόμματά της που κυβερνούν απλά και μόνο με μία φράση «μην ψηφίσετε τους άλλους γιατί είναι… χειρότεροι». Και τελικά όλοι είναι χειρότεροι από τους… χειρότερους.

Η τραγωδία της Ελλάδας είναι η νοοτροπία του Ελληνα να τα αφήνει όλα στην τύχη, στην καλή θέληση κάποιων φιλότιμων και στο ότι «δεν θα γίνει ποτέ σε μένα».

Η τραγωδία της Ελλάδας είναι το… φιλότιμο που λέμε ότι έχουμε μόνο εμείς αλλά ναι είναι μόνο στο λεξιλόγιο. Γιατί φιλότιμο δεν έχουμε…

Η τραγωδία της Ελλάδας είναι οι βολεμένοι Ελληνες, που με μία μετάθεση, με μία πρόσληψη, με μία αύξηση αδιαφορούν για τα προβλήματα που επηρεάζουν το σύνολο.

Η τραγωδία της Ελλάδας είναι οι «ωχαδελφιστές» Ελληνες που ζουν στη λογική «εγώ θα αλλάξω την Ελλάδα;».

Η τραγωδία της Ελλάδας είναι οι Ελληνες που δεν απαιτούν από τους πολιτικούς, τους αστυνομικούς και τους δικαστικούς να κάνουν τη δουλειά τους σωστά χωρίς λαμογιές και χωρίς… τραγωδίες.

Η τραγωδία της Ελλάδας είναι το σύστημά της που δημιουργήθηκε από όλες τις παραπάνω… τραγωδίες.

Για όλα αυτά τα παραπάνω και αυτός ο πόνος από τα Τέμπη θα μείνει στην καρδιά μόνο των οικογενειών των θυμάτων. Οπως των οικογενειών των θυμάτων της «Μαρφίν», της Μάνδρας, του Σάμινα κ.λπ.

Και κάτι τελευταίο. Συγχαρητήρια στον Ελληνα Πρωθυπουργό που πήγε αμέσως στον τόπο της τραγωδίας, στα Τέμπη, και ίσως ο φίλος του, Τζόζεφ Ρομπινέτ Μπάιντεν Τζούνιορ θα πρέπει να παραδειγματιστεί και να τρέξει (τρόπος του λέγειν) έστω και τώρα σχεδόν ένα μήνα μετά στη δική του εθνική τραγωδία, επίσης με τρένα (!) στην πόλη Ανατολική Παλαιστίνη και να σταματήσει να σφυρίζει αδιάφορα.