Εάν κάθε πράγμα πρέπει να κρίνεται από το αποτέλεσμά του -όπως είναι το σωστό- τότε ο Εσπερινός για την ονομαστική εορτή του Αγίου Νικολάου, τα ουσιαστικά θυρανοίξια, αποτελούν έναν πρωτοφανή θρίαμβο για την Ομογένεια, για την Ορθοδοξία και τον απανταχού Ελληνισμό.

«Σήμερα είναι μια μέρα γιορτής», δήλωσε ο Μιχάλης Ψαρός, ο πρόεδρος των Φίλων του Αγίου Νικολάου και ο άνθρωπος που έδωσε την ψυχή του στο έργο αυτό και το έσωσε από την αποτυχία και την ντροπή.

Πέρασαν από τότε -από την 11η Σεπτεμβρίου 2001, από την αποφράδα εκείνη μέρα της καταστροφής των Δίδυμων Πύργων και τον φρικτό θάνατο 3.000 ανθρώπων- περισσότερα από 21 χρόνια. Στο μεγάλο αυτό χρονικό διάστημα, πολλά συνέβησαν. Οχι όλα ευχάριστα.

Το έργο υπερέβη κάθε αρχικό προϋπολογισμό. Στοίχισε 95 εκατομμύρια. Χρήματα ωστόσο που τα δώρισαν λίγοι εύποροι ομογενείς και ένα Ιδρυμα, το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, με το βλέμμα στον Θεό, στην καταστροφή που τρομοκράτες προκάλεσαν, στο μέλλον και στην Ιστορία.

Τους οφείλουμε τιμή και ευγνωμοσύνη. Ασχετα από το ποσό που ο κάθε ένας δώρισε. Από τον πρώτο έως τον τελευταίο. Ανέδειξαν την καταγωγή τους, την θρησκεία τους. Εχτισαν έναν ελληνικό φάρο, λαμπρό, επιβλητικό, αντάξιο των λαμπρότερων στην μακροχρόνια Ιστορία μας.

Τίμησαν εκείνους τους ναυτικούς και μετανάστες που αγόρασαν μια ταβέρνα, εκεί κάτω στο λιμάνι της Νέας Υόρκης και τη μετέτρεψαν σε εκκλησία προς τιμήν του προστάτη τους Αγίου Νικολάου. Για να ευχαριστούν τον Θεό που τους βοήθησε να διασχίσουν τον άγριο ωκεανό με τα σάπια πλοία της εποχής. Να ανάβουν ένα κερί, όπως έκαναν στο χωριό τους, να παίρνουν φώτιση και δύναμη να αντιμετωπίζουν τις μύριες δοκιμασίες ως μετανάστες και να παρακαλούν τον Θεό να τους αξιώσει μια μέρα κάποτε να επιστρέψουν στη γη που τους γέννησε.

Τώρα, τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, έχοντας ζήσει το αμερικανικό όνειρο, για χάρη του οποίου οι προπάτορές τους αποφάσισαν το μεγάλο ταξίδι, ίδρυσαν ένα αριστούργημα, έναν ελληνικό ορθόδοξο ναό στολίδι και μνημείο στην μνήμη των αδικοχαμένων και στην δόξα των δωρητών του και της Ομογένειας.

Μεταξύ αυτών, όπως ανέφερα πιο πάνω, οφείλουμε να τιμήσουμε την προσφορά του Μιχάλη Ψαρού, που δεν δώρισε απλά ένα εξαιρετικά σεβαστό ποσό, αλλά έδωσε την ψυχή του σε αυτό το έργο. Αναγνώρισε από νωρίς την ιστορική σημασία του, το αγκάλιασε και ηγήθηκε της προσπάθειας αποπεράτωσής του.

Επίσης, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την μεγάλη προσφορά του πατρός Αλέξανδρου Καρλούτσου, που με ενθουσιασμό και αποτελεσματικότητα όχι μόνο ηγήθηκε της προσπάθειας συγκέντρωσης των χρημάτων, αλλά και της αντιμετώπισης πολλών, πολιτικής φύσεως, προβλημάτων που σχετίζονται με την εξασφάλιση του χώρου για την οικοδόμηση του ιερού ναού του Αγίου Νικολάου.

Εκατομμύρια άνθρωποι από όλο τον Κόσμο θα επισκέπτονται τον ναό του Αγίου Νικολάου στο Σημείο Μηδέν και θα θαυμάζουν, μαζί με τα άλλα σπουδαία έργα που ιδρύθηκαν μετά την μαζική καταστροφή της περιοχής, και την πίστη, την γενναιοδωρία, την αποφασιστικότητα των παιδιών Ελλήνων μεταναστών που απέδειξαν για μια ακόμα φορά ότι όχι μόνο δεν ξεχνούν την καταγωγή τους, αλλά και που επιβεβαίωσαν με το έργο αυτό, για μια ακόμα φορά, ότι η προσφορά τους στη μεγάλη χώρα τους, την Αμερική, δεν υστερεί κανενός άλλου…