Αγαπητή Σταυρούλα,

Ενα πολύ αγαπημένο μου συγγενικό πρόσωπο λίγο μεγαλύτερο σε ηλικία, μου υποσχέθηκε ότι θα μου κάνει δωρεάν μαθήματα για να δώσω κατατακτήριες στο Πανεπιστήμιο (θέλω να συνεχίσω τις σπουδές μου σε άλλη σχολή), το καλοκαίρι που θα επέστρεφα στην πόλη καταγωγής μου για έξι μήνες. Η σχέση μας ήταν ανέκαθεν πολύ στενή και εγώ την ένιωθα πολύ δικό μου άνθρωπο, την στήριξα μάλιστα σε δικές της πολύ δύσκολες στιγμές. Χάρηκα πολύ για το γεγονός ότι τα μαθήματά μας θα είναι δωρεάν, γιατί δεν θα μπορούσα να πληρώσω φροντιστήριο, βασίστηκα στα λόγια της και δεν έψαξα για φροντιστήριο. Εφτασα στην πόλη μου, την ειδοποίησα και περίμενα να μου πει πότε θα αρχίσουμε. Την πρώτη φορά που της τηλεφώνησα και την ρώτησα πότε θα αρχίσουμε, με απέφυγε λέγοντάς μου ότι δεν έχει χρόνο, γιατί της έτυχαν διάφορα θέματα υγείας με την οικογένεια του άντρα της κι ότι θα επικοινωνούσε εκείνη μαζί μου. Πέρασε όμως ένας μήνας χωρίς κανένα νέο της. Την πήρα για δεύτερη φορά και της είπα πως έχω στεναχωρηθεί πολύ που δεν κράτησε το λόγο της και πως, αν δεν μπορούσε να με αναλάβει, εξ' αρχής ας μου έλεγε να δω κι εγώ τι θα κάνω. Μου είπε ότι περίμενε πως θα δείξω περισσότερη κατανόηση στο γεγονός ότι της έτυχαν τόσα και δεν είχε χρόνο για τα μαθήματα. Της απάντησα ότι δεν περίμενα να με αφήσει έτσι ξεκρέμαστη, ύστερα από όσα έχω κάνει για εκείνη. Από τότε σε όσα μηνύματα της έχω στείλει δεν μου απαντάει. Εχω στεναχωρηθεί πολύ με όλο αυτό, νιώθω ότι δεν πήρα πίσω την αγάπη που έδωσα. Ομως είναι πραγματικά σημαντικό πρόσωπο για εμένα και παρ’ όλα αυτά δεν θα ήθελα να την χάσω από τη ζωή μου. Δεν ξέρω όμως αν είναι σωστό να επιμένω να έχω επικοινωνία μαζί της, αφού δεν μου απαντάει.

Βάλια

Αγαπητή Βάλια,

Δεν είναι εύκολο  να χάνουμε από τη ζωή μας κάποιον άνθρωπο που τον θεωρούμε σημαντικό, ειδικά όταν έχουμε επενδύσει σε εκείνον και έχουμε περάσει ποιοτικό χρόνο μαζί του. Μάλιστα, υπάρχουν στιγμές που πιστεύουμε ότι ενώ «δώσαμε» αγάπη, αισθανόμαστε ότι δεν την «πήραμε» πίσω και τότε είναι ακόμη πιο δύσκολο να το αφήσουμε πίσω μας.

Ομως η αγάπη δεν έχει για όλους τον ίδιο κώδικα. Ο καθένας από εμάς την κατανοεί και την βιώνει με διαφορετικό τρόπο και αυτό έχει να κάνει με την προσωπικότητα, αλλά και τον τρόπο που έχουμε μεγαλώσει. Πολλοί θεωρούμε ότι η αγάπη είναι κάτι που το δίνουμε και το παίρνουμε σε ίση ποσότητα, γιατί από μικρά παιδιά πέρασε στο υποσυνείδητό μας από τους γονείς μας – χωρίς να ευθύνονται και οι ίδιοι αφού έτσι εκπαιδεύτηκαν από τους δικούς τους γονείς- ότι η αγάπη δίνεται πάντα με όρους. Για παράδειγμα, συχνά ακούγαμε τους μεγαλύτερους να λένε «η μαμά και ο μπαμπάς θα σε αγαπούν εάν είσαι φρόνιμη ή εάν φας όλο το φαγητό σου», με αποτέλεσμα να μην είναι εύκολο να φανταστούμε πώς είναι δυνατό να αγαπάμε και να μην ζητάμε να πάρουμε πίσω.

Είναι όμως πράγματι έτσι; Μπορεί η αγάπη και η σύνδεση που έχουμε με τους άλλους ανθρώπους να μετρηθεί ποσοτικά; ’Η μήπως η αγάπη δυναμώνει πραγματικά όταν δίνεται με ανιδιοτέλεια και όταν αφήνει στον άλλον την ελευθερία να αποφασίσει πώς θέλει να αγαπάει και να δείχνει την αγάπη του;

Στην περίπτωσή σου, νιώθεις ότι δεν πήρες την αγάπη που έδωσες και αυτό είναι ένα δύσκολα διαχειρίσιμο συναίσθημα. Σκέψου όμως ότι μερικές φορές έχουμε την τάση να εστιάζουμε στην δική μας οπτική και να ερμηνεύουμε γεγονότα με τον δικό μας τρόπο. Και ότι αν απομονώσουμε το γεγονός από την ερμηνεία, τότε ίσως είμαστε σε θέση να δούμε τα πράγματα πιο καθαρά χωρίς την επιρροή αρνητικών συναισθημάτων που ίσως δυναμώνουν από τις δικές μας ανασφάλειες. Αν ήσουν σίγουρη ότι η συγγενής σου πραγματικά είχε την πρόθεση να σε βοηθήσει και πραγματικά της έτυχαν πολλά έξω από τον δικό της έλεγχο, ώστε να μην έχει χρόνο, θα θεωρούσες ακόμη ότι σε άφησε ξεκρέμαστη; Με άλλα λόγια, αν δεν έπαιρνες προσωπικά το γεγονός ότι δεν σε βοήθησε αλλά το δεχόσουν σαν κάτι που εκείνη δεν μπορούσε να αποφύγει θα ένιωθες το ίδιο πληγωμένη; Αν όχι, θα βοηθούσε ίσως να σκεφτείς, για ποιους λόγους θεώρησες ότι μπορεί να μην ήθελε να σε βοηθήσει.

Βέβαια, το λάθος της είναι που δεν σε ενημέρωσε έγκαιρα, ώστε να δεις και εσύ τι θα κάνεις. Ισως όμως να αισθάνθηκε άσχημα που σου υποσχέθηκε και γι’ αυτό να απέφευγε να σε αντιμετωπίσει. ’Η μπορεί πραγματικά να περίμενε πως θα φτιάξουν τα πράγματα για εκείνη και πως θα βρει τελικά το χρόνο.

Πάντως, θα σε βοηθούσε ίσως αν μπορούσες να δεις τα πράγματα και από τη δική της πλευρά με κατανόηση. Γιατί, δυστυχώς, συχνά όταν κρίνουμε τους άλλους, τους αξιολογούμε με βάση τις πράξεις τους αν και εμείς οι ίδιοι θέλουμε να κρινόμαστε με βάση τις θετικές μας προθέσεις. Επομένως, αν θεωρήσεις πως οι προθέσεις της ήταν πράγματι θετικές, πώς μπορεί να νιώθει ή να σκέφτεται μετά την δική σου αντίδραση; Τι είναι σημαντικό για εκείνη; Τι είναι σημαντικό για εσένα τελικά και με ποιο τρόπο επιδεικνύεις εσύ την αγάπη σου προς την συγγενή σου;

Ας μην ξεχνάμε ότι για να δώσουμε αγάπη στους άλλους χρειαζόμαστε ένα αρχικό κεφάλαιο αγάπης, το οποίο δεν είναι άλλο από την αγάπη προς τον εαυτό μας. Αγαπάμε τον εαυτό μας σημαίνει ότι τον αποδεχόμαστε γι’ αυτό που είναι και γι’ αυτό που δεν είναι. Οταν αγαπάμε, κατανοούμε και δείχνουμε αληθινή συμπόνια στον εαυτό μας, τότε και μόνο τότε μπορούμε να κατανοήσουμε και να αγαπήσουμε και τους άλλους χωρίς όρους, τεχνάσματα ή την ανάγκη ελέγχου.