Ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική ήταν η συνέντευξη του πρωτοπρεσβύτερου και επίτιμου καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Θεοδώρου Στυλιανόπουλου που δημοσιεύθηκε στην έκδοσή μας του Σαββατοκύριακου 22-23 Οκτωβρίου. Διαβάστηκε δε ευρέως εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Ελλάδα, στην Αυστραλία, παντού, αν κρίνω από τα μηνύματα που ελήφθησαν. Πολλοί μάλιστα εκ των φοιτητών του στη Σχολή, οι οποίοι είναι ιερείς σήμερα, ανάμεσα στα μηνύματα που μας έστειλαν εξέφρασαν τη χαρά τους για τις δημόσιες δηλώσεις και τοποθετήσεις του π. Θεοδώρου για τη Σχολή.

Να σημειώσω ότι ήταν η πρώτη φορά που μίλησε ο π. Θεόδωρος κι όπως όλοι γνωρίζουν ο λόγος του έχει βαρύτητα λόγω της σοβαρότητας των απόψεών του και του εκτοπίσματος της παιδείας του, καθότι είναι εκ των κορυφαίων Καινοδιαθηκικών ειδημόνων, αλλά και της διδασκαλίας του στη Σχολή επί πολλές δεκαετίες.

Οι σκέψεις του για τη Σχολή οφείλουν όχι απλώς να αναγνωσθούν, αλλά να μελετηθούν επισταμένως από όλους με πρώτον τον Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο, ο οποίος προτού ακόμα έλθει εδώ έκανε εξαγγελίες για τη Σχολή, για την αναβάθμισή της, για την τόνωση της ελληνικότητάς της, για την προσέλκυση των καλύτερων καθηγητών, πλην όμως όλα αυτά και άλλα πολλά αποδείχθηκαν δυστυχώς λόγια πτερόεντα. Αναφέρομαι στον Ελπιδοφόρο επειδή αυτός είναι ο θεσμικά υπεύθυνος, όχι μόνο επειδή είναι Αρχιεπίσκοπος και ο οποίος δυστυχώς έχει γράψει την Επαρχιακή Σύνοδο στα παλαιότερα των υποδημάτων του και φυσικά και η Σύνοδος αυτόν, αλλά και ως πρόεδρος της Εφορείας γεγονός το οποίο ενέχει και νομικές διαστάσεις. Στη σημερινή ηγεσία της Σχολής ούτε καν αναφέρομαι διότι νομίζω πως δεν έχει νόημα κάτι τέτοιο. Τρία χρόνια ήταν αρκετά για να καταλάβουμε πολλά καθότι τυγχάνει να γνωρίζουμε πρόσωπα και πράγματα εκ των έσω.

Είναι φαιδρό και εξόχως ανόητο να ισχυριζόμαστε ότι έχουμε Κολέγιο με 44 φοιτητές εν συνόλω. Κι ακόμα, να καυχησιολογούμε πως Κολέγιο και Σχολή μαζί έχουν 120 φοιτητές. Για όνομα του Θεού! Βέβαια το ζώπυρο ερώτημα είναι τούτο: Από τους 76 φοιτητές της Σχολής πόσοι εξ’ αυτών προορίζονται για ιερείς;

Και κάτι άλλο ακόμα που οφείλει να απαντηθεί, το εξής: Πώς, πού, πόσα ξοδεύτηκαν από τα δύο εκατομμύρια ευρώ που έδωσε η Ελλάδα για να προαχθεί η ελληνική γλώσσα και η ελληνικότητα εν γένει;

Ιδού τι είπε ο π. Θεόδωρος Στυλιανόπουλος στη συνέντευξή του αναφορικά με την ελληνική γλώσσα: «Πρώτο θέμα είναι η δυσκολία να πείσουμε τους φοιτητές για την αξία και ωφέλεια της ελληνικής γλώσσας όσον αφορά τη μελέτη και την πράξη της Ορθοδόξου υμνολογίας, λατρείας, πατερικής θεολογίας, και Αγίας Γραφής, αλλά και ποιμαντικής φροντίδας. Ο ελληνικός σπόρος στην ονομασία Ελληνική Ορθόδοξος Θεολογική Σχολή δεν έχει ανθίσει, για διάφορους ψυχολογικούς, πολιτιστικούς και εκπαιδευτικούς λόγους, όπως και θα έπρεπε.

Δεύτερο, οι συνεχείς προσπάθειες επί 60 περίπου έτη για την εγκαθίδρυση του Ελληνικού Κολλεγίου, αξίου και πολυτίμου έργου, υπήρξαν βαρύ και επίμαχο έργο. Με σεβασμό προς όλους, λέγω ότι η μόνη διεύθυνση καθ’ όλα καταρτισμένη στο επίπεδο ανωτάτης εκπαίδευσης ήταν αυτή του Δρα Αθανασίου Λέλου. Οι ηρωικές προσπάθειές του όμως απέτυχαν να εκπληρώσουν το όραμα. Το θέμα του Κολλεγίου, εντοπισμένου μέσα σε Θεολογική Σχολή, παραμένει δύσκολο και εξαντλεί δυνάμεις και προσοχή. Μετά από κάθε απογοήτευση, πολλές από τις νέες διευθύνσεις άρχιζαν νέες προσπάθειες επέκτασης με το ίδιο αποτέλεσμα. Δεν έχουμε αντιληφθεί τη δυσκολία του θέματος, δημογραφικώς, οικονομικώς και διοικητικώς».