Η εκδημία της Sandra Day O’Conors (Σάντρα Ντέι Ο΄Κόνορ), της πρώτης γυναίκας που έγινε μέλος του Ανώτατου Δικαστηρίου της Αμερικής, ανανέωσε τη συζήτηση σχετικά με την πορεία της προσπάθειας των γυναικών να κατακτήσουν τη θέση ισότητας που δικαιούνται στην αμερικανική κοινωνία.

Ταυτόχρονα, ένας μεγάλος αριθμός δημοσιευμάτων και βιογραφικών αναδρομών αναφέρθηκε στην προσωπικότητα της απωλεσθείσης, η οποία πέραν της υψηλής νομικής της κατάρτισης επέδειξε πάντοτε αποφασιστικότητα, θάρρος και ευθυκρισία επιτυγχάνοντας να αφουγκράζεται με ευαισθησία τα σημάδια των καιρών και να ανταποκρίνεται στις γενικότερες ανάγκες και τάσεις του αμερικανικού λαού.

Η συνδρομή της, μέσω της συχνά καθοριστικής ψήφου της, σε αμφίρροπες κρίσιμες αποφάσεις του Δικαστηρίου άσκησε ουσιαστική επιρροή σε μείζονα θέματα της αμερικανικής ζωής.

Πέραν όμως της δημόσιας πορείας της, η Αμερικανίδα ανώτατη δικαστής επέδειξε με την προσωπική της πορεία την κεφαλαιώδη σημασία της αλληλεγγύης και συντροφικότητας.

Ενωρίς στην ζωή της δεν δίστασε να παραμερίσει τη δικαιολογημένη από την εξέχουσα προσωπικότητά της φιλοδοξία, προκειμένου να στέρξει στη στήριξη της επαγγελματικής σταδιοδρομίας του συζύγου της.

Οταν όμως ο Πρόεδρος της Αμερικής την επέλεξε ως την πρώτη στην ιστορία γυναίκα μέλος του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ο σύζυγός της την ακολούθησε στην αμερικανική πρωτεύουσα και στάθηκε δίπλα της παραβλέποντας με τη σειρά του τη δική του επαγγελματική ανέλιξη.

Ομως, όταν αργότερα στην ζωή τους, ο ίδιος άρχισε να εμφανίζει τα συμπτώματα ανίατης ασθένειας, η Sandra Day O’Connors δεν δίστασε να θυσιάσει την επί δεκαετίες θέση της ως της ισχυρότερης γυναίκας στο αμερικανικό νομικό στερέωμα, προκειμένου να του συμπαρασταθεί μέχρι τέλους παρά τις ανυπέρβλητες, ακόμη και ιδιαίτερα απογοητευτικές γι’ αυτήν εξελίξεις στην ζωή τους.

Εκείνο όμως που καθιστά την Sandra Day O’Connors παράδειγμα και πηγή έμπνευσης είναι ότι η συντροφικότητα και η αλληλεγγύη, που απετέλεσε το χαρακτηριστικό ολόκληρης της ζωής και της συμπεριφοράς της προς τον σύντροφό της, πήγασε όχι μόνο από το προσωπικό αίσθημα αγάπης προς αυτόν αλλά και από την αταλάντευτη αντικειμενική προσήλωσή της προς το καθήκον γενικότερα.

Κόρη αγροτικής οικογένειας, απλή, πηγαία αυθεντική, προικισμένη με τη θαυμαστή αμερικανική έφεση για πρόοδο και κατάκτηση του άγνωστου και νέου, απέδειξε με το παράδειγμά της τη δύναμη και την ομορφιά της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης τόσο στη δημόσια όσο και στην ιδιωτική της ζωή.

Οι γραμμές αυτές όμως, σε τελική ανάλυση, δεν γράφονται μόνο για να εξυμνήσουν μια αναμφισβήτητα θαυμαστή Αμερικανίδα.

Εχουν σκοπό κυρίως να υπογραμμίσουν, ιδιαίτερα στις μέρες της ελπίζουσας τεχνολογίας και της απειλητικής, απρόσωπης και χωρίς αισθήματα τεχνητής νοημοσύνης, την κεφαλαιώδη σημασία της συντροφικότητας και αλληλεγγύης.

Των ανεκτίμητων αυτών στοιχείων που μπορούν να εμπνεύσουν και να κρατήσουν ενωμένα ζευγάρια, οικογένειες, την ίδια την ανθρώπινη κοινωνία.

Αξιώματα, φιλοδοξίες, επαγγελματικές, οικονομικές, επιστημονικές, τεχνολογικές κατακτήσεις δεν μπορούν να αποτελέσουν από μόνες τους το συνδετικό στοιχείο της ανθρωπότητας.

Η οποία αυξάνεται με εκθετικό ρυθμό και παλεύει μέσα στα απόνερα της καταιγιστικής της προόδου.

Η συντροφικότητα όμως και η αλληλεγγύη μπορούν!