Ηταν μεσημέρι και ο ήλιος έκαιγε. Κουρασμένος από την οδοιπορία, ο Ιησούς κάθησε κοντά στο πηγάδι του Ιακώβ να ξαποστάσει. Δεν είχε τα μέσα να τραβήξει νερό να πιεί. Σε λίγο έρχεται η Σαμαρείτισσα με κάδο και τριχιά. Ο Χριστός την ρωτάει για λίγο νεράκι. Εκείνη του απαντά: «Πώς εσύ, Ιουδαίος, ζητείς νερό από μένα, που είμαι Σαμαρείτισσα;».

Οι Ιουδαίοι και οι Σαμαρείτες ήταν γείτονες επί αιώνες, αλλ’ η έχθρα μεταξύ τους ήταν παροιμιώδης. Από προκατάληψη η Σαμαρείτισσα δεν δίνει λίγο νερό στο κουρασμένο και διψώντα επισκέπτη.

Αλλ’ ο Ιησούς ήταν διαφορετικός. Αγαπούσε όλους τους ανθρώπους σαν άτομα και τους φερνόταν με σεβασμό και αξιοπρέπεια. Κινείτο με μεγάλη ελευθερία μεταξύ των ανθρώπων χωρίς να μειώνει την ακεραιότητά Του, ούτε να συμβιβάζει τις αρχές Του.

Ηξερε πώς να φέρεται τόσο στον ψαρά Πέτρο όσο και στον σπουδασμένο Νικόδημο, τόσο στον σεβαστό Σίμωνα τον Φαρισαίο όσο και στον φίλαυτο Ζακχαίο τον τελώνη, τόσο στον άδολο Ναθανιήλ όσο και στην αμαρτωλή γυναίκα που άλειψε τα πόδια Του με μύρο.

Και τώρα, αν και διψασμένος και κουρασμένος, δεν δείχνει θυμό και δυσφορία, αλλά υπομονή και πραότητα στην Σαμαρείτισσα, μια γυναίκα δύσκολη και δύστροπη λόγω των δικών της κακών εμπειριών.

Ο Χριστός καταλύει τις φυλετικές διακρίσεις. Τα λόγια και οι πράξεις Του προς τους Σαμαρείτας ήταν σκάνδαλο στους Εβραίους. Επαιρνε το σύντομο δρόμο μέσω της Σαμαρείας προς την Γαλιλαία, και όχι γυριστά όπως έκαναν άλλοι Εβραίοι για να αποφύγουν επαφή με τους Σαμαρείτας.

Σε μια από τις περίφημες παραβολές ο Ιησούς φανέρωσε κάποιον Σαμαρείτη σαν τον καλό άνθρωπο που σταμάτησε να βοηθήσει τον τραυματισμένο Εβραίο από ληστές στο δρόμο της Ιεριχώ. Όταν ο Ιησούς εθεράπευσε τους δέκα λεπρούς, ο μόνος που επέστρεψε για να ευχαριστήσει τον Θεό και που ο Χριστός επαίνεσε, ήταν Σαμαρείτης.

Ο Χριστός μίλαγε με τον ίδιο σεβαστό τρόπο σε γυναίκες και σε άντρες χωρίς διακρίσεις. Λόγω της αγάπης και υπομονής προς την Σαμαρείτισσα, ένα σχεδόν τυχαίο συμβάν στο πηγάδι εξελίχθηκε σε διάλογο με σημαντικές συνέπειες. Ο Χριστός έλκυσε κοντά Του όχι μόνον την Σαμαρείτισσα αλλά δι’ αυτής και όλους τους Σαμαρίτες του χωριού Συχάρ, που ομολόγησαν, «Ούτος αληθώς είναι ο Σωτήρας του κόσμου» (Ιωαν. 4.42).

Είπε ο Χριστός στην Σαμαρείτισσα, «Αν γνώριζες την δωρεά του Θεού, και ποιος σου ζητάει νερό, εσύ θα του ζητούσες και θα σου έδινε ζωντανό νερό, πηγή που αναβλύζει ζωήν αιώνιο» (Ιωαν. 4.10,14).

Στην Αγία Γραφή «ζωντανό νερό» σημαίνει τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, δηλαδή τις σωστικές ενέργειες του Θεού που αναβλύζουν στη ζωή των πιστών. Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο να μεταδώσει το Αγιο Πνεύμα σε όσους πιστεύουν. Και είπε: «Οποιος διψάει, ας έλθει προς Με και ας πιεί. Οποιος πιστεύει σε Μένα, καθώς είπε η Γραφή, ‘Από την καρδιά του θα αναβλύσουν ποταμοί ζωντανού νερού’» (Ιωάν. 7.37-38).

Διψάς εσύ για τη δωρεά του Θεού; Πρόσελθε στο πνευματικό πηγάδι που είναι ο Χριστός. Πίστευε σ’ Αυτόν σαν Κύριο και Σωτήρα σου. Μάθε να πίνεις από τα λόγια Του, λόγια αλήθειας και ζωής. Μάθε να τρως το ψωμί της αγάπης Του. Υψωσε την καρδιά σου σ’ Αυτόν με γνήσια προσευχή και λατρεία. Πάρε τον μέσα σου διά της Θείας Κοινωνίας. Μένε μαζί Του και τίμησέ Τον με τις σκέψεις και τις πράξεις σου.

Ο Χριστός ικανοποιεί τη δίψα της καρδιάς σου. Τρέφει την ψυχή σου με την άφθαρτο χάρη Του που συγχωρεί, αγιάζει και φωτίζει ολόκληρο το είναι σου. Δίνει τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος που ακτινοβολεί εκ των έσω τους καρπούς του Πνεύματος, «την αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια» (Γαλ. 5.22).

Με τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος η Σαμαρείτισσα, καλουμένη στην παράδοση Αγία Φωτεινή, έγινε όνομα και πράγμα, ένα μικρό πνευματικό πηγάδι χάρης για τους συγχωριανούς της. Το βάπτισμα και η πίστη σε έχει κάνει και σένα άγιο και φωτεινό, με πλούσιες ικανότητες ζωής και διακονίας.

Αφού γνωρίζεις και κατανοείς τη δωρεά του Θεού, γίνου και συ ένα πηγαδάκι δροσιάς και ξεκούρασης για τους ταλαιπωρούμενους συνανθρώπους σου. Αμήν.

* Ο π. Θεόδωρος Στυλιανόπουλος είναι ομότιμος καθηγητής της Καινής Διαθήκης της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης.