Κύριε Διευθυντά,

Στο «Περιοδικό» της Κυριακής 12 Δεκεμβρίου έχετε μια αναφορά σχετικώς με το ημερολόγιο που είχε η Αρτεμις Χατζηγιαννάκη και τη φαεινή ιδέα να σκιαγραφήσει τις 12 σκηνές, όσες και οι μήνες του χρόνου, με διάφορες σπάνιες αναπαραστάσεις από ασυνήθιστα συμβάντα που συνέβησαν κατά καιρούς σε διάφορα μέρη της Αθήνας. Όταν έφτασα στο μήνα Δεκέμβριο Σκαλωμαρία, είδα την εικόνα του τραμ με τους επιβάτες κρεμασμένους απέξω, διότι μέσα δεν χωρούσε άλλους. Εκείνο όμως που τράβηξε την προσοχή μου ήταν ο πιτσιρίκος να κάθεται στον προφυλαχτήρα. Επρεπε να καθίσει ένα μικρό άτομο και να κρατιέται από το φανάρι.

Πριν από ένα μήνα έτυχε να είμαι στο σπίτι του νεότερου γιου μου που έχει τέσσερα παιδιά και δυο από τον μεγαλύτερο κατά ένα χρόνο. Ουδέποτε είχε έρθει στη μνήμη μου να τους αναφέρω πόσο τυχερός και ευτυχισμένος ήμουν να έχω αυτή την οικογένεια, αλλά συμπλήρωσα πως παραλίγο να ήμουν νεκρός στα οκτώ μου χρόνια από ηλεκτροπληξία, οπότε δεν θα υπήρχε κάποιος από εμάς σήμερα. Και συνέχισα πως αυτός ο πιτσιρίκος ο λαθρεπιβάτης ήμουν εγώ και το έκανα αυτό χωρίς να το σκεφτώ. Δεν είχα κανένα φόβο ότι θα ήταν κάτι το επικίνδυνο, για μένα ήταν κάτι σαν παιχνίδι. Όταν ξεκίνησε το τραμ εγώ έτρεξα και κάθισα στον προφυλαχτήρα, πήγα να πιαστώ απ’ το φανάρι αλλά δεν υπήρχε, ήταν φορητό που έβγαινε και το έβαζαν πάλι όταν νύχτωνε. Τότε έβαλα τα χέρια μου στην τρύπα να πιαστώ, αυτό ήταν η επαφή που ο αντίχειρας του αριστερού μου χεριού ακούμπησε το καλώδιο που δίνει το φως, αυτό ήταν, ένοιωσα ένα κάψιμο από φωτιά. Ηταν αρκετό να εκτινάξει το μικρό μου σώμα κάνοντας μια διαδρομή σε σχήμα τόξου και προσγειώθηκα στην άσφαλτο, μεταξύ των δύο γραμμών, με το αριστερό πλευρό. Η πτώση μετριάστηκε διότι το αέριο που δημιουργήθηκε έκοψε τη βαρύτητα της πτώσης κι εγώ ακούμπησα στην άσφαλτο λες σα να είχα κάτι μαλακό κάτω από το κορμί μου.

Ηρθε κόσμος να με βοηθήσει, το τραμ σταμάτησε και σε λίγο κατέφθασε ασθενοφόρο. Με εξέτασαν παντού, δεν βρήκαν μώλωπες εκτός από το κάψιμο του αριστερού αντίχειρα. Σηκώθηκα όρθιος και περπάτησα άνετα. Αυτό μου έδωσε ένα καλό μάθημα να μην ξαναδοκιμάσω τέτοια επικίνδυνα παιχνίδια.

Το δρομολόγιο του τραμ ήταν από τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας με Ιπποκράτους και στάση στην Καλλιδρομίου. Εκεί έλαβε χώρα το επεισόδιο που τόσο με συγκλόνισε για όλη μου τη ζωή, εκεί ήταν και το σπίτι που έμενα.

Ευχαριστώ θερμώς

Δημήτριος Μπουφαρδέας

Boca Raton, FL