Αποκαρδιωτικές εικόνες με τις φλόγες να μαίνονται στη βορειοανατολική Αττική, τους καπνούς να σκεπάζουν ολόκληρη την περιφέρεια, στάχτες και αποκαΐδια να διακρίνονται στα επιμέρους σβηστά μέτωπα μεταδίδονται από το μεσημέρι της Κυριακής.

Πυροσβέστες και εθελοντές με επίγεια και εναέρια μέσα έδιναν σκληρές μάχες επί ώρες όπως περισώσουν το δασικό πλούτο που ήταν παραδομένος στις φλόγες. Μόνο θλίψη μπορούσε να προκαλέσει το ατιθάσευτο λόγω των ισχυρών ανέμων και της παρατεταμένης ξηρασίας πύρινο μέτωπο.

Για άλλο ένα καλοκαίρι οι φλόγες ήρθαν να τυλίξουν πνεύμονες πρασίνου, αυτή τη φορά κοντά στην ελληνική πρωτεύουσα, εγείροντας προβληματισμό για τις ενυπάρχουσες αδυναμίες στο κομμάτι της πρόληψης αλλά και αγωνία για την επέκεινα αντιμετώπιση των φλεγόμενων εκτάσεων.

Η πυροσβεστική υπηρεσία, οι ένοπλες δυνάμεις και απλοί πολίτες ρίχτηκαν στη μάχη με το πύρινο θηρίο, το οποίο δυστυχώς για άλλη μια φορά εκτόπισε ανθρώπους από τα σπίτια τους, κατακρεούργησε ακίνητες περιουσίες, έβαλε το φυσικό τοπίο και τα ζώα που διαβιούν σε αυτό.

Και το χειρότερο όλων είναι πως η αποκατάσταση των προαναφερθέντων καταστροφών δύναται να χρειαστεί ακόμη και ολόκληρα χρόνια ενώ οι μνήμες θα μένουν ανεξίτηλα γραμμένες, βεβαίως στους ντόπιους αλλά και σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Κανείς δεν έχει ξεχάσει τις μεγάλες φωτιές στην Εύβοια ή στον Εβρο…

Την ώρα που την Κυριακή η ελληνική σημαία υψωνόταν στη μέση του Stade de France προς τιμήν της χώρας που γέννησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες πριν από 2800 χρόνια, η τελευταία ήταν αντιμέτωπη για άλλη μία φορά με το άλλο πρόσωπο, αυτό της καταστροφής και της εγγενούς δυσκολίας στην πρόληψη και την αντιμετώπιση που αυτό προδιαγράφει.

Ευχή όλων για μία ακόμη φορά ο κατά το μέγιστον δυνατόν περιορισμός της βλάβης και βεβαίως η μη επανάληψη αντίστοιχων καταστροφών μελλοντικά.