Την Αννα Χαζίρογλου έχω την τιμή να την γνωρίζω προσωπικά εδώ και χρόνια. Και την ίδια και την οικογένειά της που από νωρίς αναγνώρισε το μεγάλο της ταλέντο και την στηρίζει σε κάθε της βήμα. Η Αννούλα από μικρό κοριτσάκι είναι ένα λεπτό, αέρινο πλάσμα, που ακόμη κι όταν περπατάει είναι σαν να χορεύει, κάτι σαν μια μικρή νεραϊδούλα που μαγεύει τους πάντες γύρω της με την χάρη και την σεμνότητά της.

Πρόσφατα η Αννούλα κέρδισε μία ακόμη σημαντική διάκριση στον διεθνή απαιτητικό διαγωνισμό YAGP (Youth America GrandPrix) στην κατηγορία των 14 ετών. Η απονομή του «Diploma of Achievement Top 12 Junior Women» στην Αννα, έγινε το βράδυ της 19ης Απριλίου στην Τάμπα της Φλόριδας και είναι μία τεράστια επιτυχία για την Αννούλα, αφού μπήκε στους 12 καλύτερους χορευτές του Κόσμου, διαγωνιζόμενη με 15.000 κορυφαίους χορευτές. Εμείς με αφορμή την παγκόσμια ημέρα χορού που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 29 Απριλίου είχαμε την χαρά να την συναντήσουμε και να συνομιλήσουμε μαζί της για το μπαλέτο.

Πότε και με ποιον τρόπο ανακάλυψες ότι θέλεις να ασχοληθείς επαγγελματικά με το μπαλέτο;

Στα 11 μου χρόνια, όταν έκλεισε η σχολή που πήγαινα στην Αστόρια, η δασκάλα μου χορού στην Ελλάδα μου συνέστησε να ασχοληθώ με τη μέθοδο Βαγκάνοβα και να φοιτήσω σε ένα σχολείο με δασκάλους που ήταν συνάδελφοί της από τα Μπολσόι. Οταν άρχισα να ασχολούμαι πιο σοβαρά και πιο εντατικά, κατάλαβα ότι ήταν αυτό που τελικά ήθελα να ακολουθήσω στη ζωή μου.

Αννα, είσαι μόνο δεκατεσσάρων χρόνων και έχεις καταφέρει να καταξιωθείς στον χώρο του κλασσικού μπαλέτου, σε παγκόσμιο επίπεδο, ξεκινώντας ίσως στην πιο ανταγωνιστική πόλη του Κόσμου. Ποια στοιχεία του χαρακτήρα σου σε βοήθησαν στην προσπάθειά σου αυτή;

Η εργατικότητα, η επιμονή, η μεθοδικότητα και η αυστηρή πειθαρχία. Για ό,τι κάνουμε πρέπει να δείχνουμε σοβαρότητα και αφοσίωση για να έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Την ίδια στιγμή, σαν κι εμένα υπάρχουν χιλιάδες άλλοι χορευτές και χορεύτριες που κυνηγούν την τελειότητα και διεκδικούν την πρώτη θέση στους διαγωνισμούς. Οι απαιτήσεις είναι τεράστιες.

Ποια ήταν η πιο σημαντική στιγμή της καριέρας σου μέχρι σήμερα;

Πιστεύω πως ο διαγωνισμός YAGP που συμμετείχα φέτος και κέρδισα την πρώτη θέση στα προημιτελικά της Νέας Υόρκης μου χάρισαν το εισιτήριο για να συμμετέχω στους τελικούς, στη Φλόριδα. Αυτή ήταν η κορυφαία στιγμή τής μέχρι τώρα πορείας μου, αλλά πάντα κοιτάζω τον επόμενο στόχο μου. Αυτό με κάνει να μην εφησυχάζω ποτέ και να συγκεντρώνομαι στο σκοπό μου.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες στην μέχρι τώρα πορεία σου και πώς μπόρεσες να την ξεπεράσεις;

Νομίζω το χειρότερο είναι οι μικροτραυματισμοί ή ακόμα και οι σοβαρότεροι τραυματισμοί πριν από κάποιο σημαντικό γεγονός. Πολλοί χορευτές και χορεύτριες αρκετές φορές μένουν έξω από διαγωνισμούς εξαιτίας των τραυματισμών αυτών. Εύθραυστες ισορροπίες. Θέλει εξαιρετική προσοχή επειδή οι καθημερινές προπονήσεις διαρκούν πολλές ώρες και είναι ιδιαίτερα απαιτητικές. Μία λάθος κίνηση και τέλος. Πριν 15 μέρες είχα μια ανάλογη δυσάρεστη εμπειρία με τον αστράγαλό μου που ευτυχώς αντιμετωπίστηκε με επιτυχία. Αλλιώς θα είχα αποκλειστεί. Τόσες προπονήσεις και θυσίες θα πήγαιναν χαμένες.

Πώς είναι η καθημερινότητα μιας μπαλαρίνας σε επίπεδο πρωταθλητισμού, όταν πηγαίνει στο σχολείο;

Πηγαίνω στην ενάτη τάξη. Για το ακαδημαϊκό μέρος των σπουδών μου κάνω διαδικτυακά μαθήματα τα απογεύματα σε ένα πολύ καλό ιδιωτικό σχολείο και αυτό είναι απαιτητικό, δεδομένου ότι παράλληλα μαθαίνω Ρωσικά και Γαλλικά. Το πρωί ετοιμάζω τα ρούχα μου, τις στολές μου και τα παπούτσια μου και πηγαίνω με το τρένο στο Upper West Side στο Μανχάταν και έχω προπόνηση μέχρι τις 4:00. Εκεί προσπαθώ όσο μπορώ να μαθαίνω, να βελτιώνομαι και να ξεπερνάω την κάθε τεχνική δυσκολία. Μετά έχω ιδιαίτερο μάθημα με την δασκάλα μου για την προετοιμασία μου για τους διαγωνισμούς. Τελειώνω στις 5:00 ή 5:30. Κατόπιν, έρχομαι σπίτι και μελετάω μέχρι αργά το βράδυ. Σκοπεύω να περάσω σε ένα πολύ καλό πανεπιστήμιο. Ακόμη και τα Σαββατοκύριακα είναι γεμάτα προκειμένου να καλυφθεί η ύλη. Παράλληλα ενημερώνομαι και για τις εξελίξεις στο χώρο του μπαλέτου εφόσον πλέον ασχολούμαι επαγγελματικά. Επίσης, διαβάζω ιστορία της μουσικής και συχνά παρουσιάζω τις εργασίες μου στη σχολή μου. Είναι κι αυτό κάτι που απαιτεί χρόνο.

Τι κέρδισες μέσα από όλη αυτή την τεράστια προσπάθεια να εξελιχθείς ως μπαλαρίνα και τι νιώθεις ότι μπορεί να έχεις χάσει;

Αυτό που έχω κερδίσει είναι ότι έχω μάθει να αξιοποιώ την κάθε στιγμή στη ζωή μου. Εχω κάνει δυνατές φιλίες με συμμαθήτριές μου από όλα τα μήκη και πλάτη της Γης και συναντιόμαστε στους διαγωνισμούς, στα σεμινάρια, ή το καλοκαίρι στην Ελλάδα. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχω χιλιάδες followers. Προσπαθώ να βοηθάω τις μικρές μαθήτριες που ξεκινούν τώρα. Να μοιραστώ μαζί τους όσα μαθαίνω κι εγώ. Πολλές φορές με συμβουλεύονται. Είναι ωραίο να δίνεις. Εχω μάθει επίσης να ακολουθώ έναν υγιεινό τρόπο ζωής. Η διατροφή μου, ο ύπνος μου οι προπονήσεις μου χαρακτηρίζονται από την πειθαρχία. Είναι πρωταθλητισμός. Σε αυτό το επίπεδο που βρίσκομαι ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος. Δεν συναγωνιζόμαστε τους χορευτές και τις χορεύτριες των γειτονικών πόλεων, αλλά των καλύτερων σχολών του Κόσμου. Ο δυσκολότερος αντίπαλος βέβαια παραμένει ο εαυτός σου. Πρέπει να τον ξεπερνάς συνέχεια. Τι έχω χάσει; Δεν ξέρω. Αυτά τα πράγματα είναι επιλογές. Η πορεία που έχω ακολουθήσει είναι αυτή. Ο,τι θυσιάζεις γι’ αυτό που αγαπάς, αξίζει τον κόπο.

Τι θα συμβούλευες ένα κορίτσι που τώρα ξεκινάει το μπαλέτο;

Αυτό που θα συμβούλευα κάθε νέο κορίτσι που θέλει να ασχοληθεί με το μπαλέτο είναι να μην απογοητεύεται και να συνεχίζει να ακολουθεί το όνειρό της. Η σκληρή δουλειά πάντα ανταμείβεται. Είναι βέβαιο ότι θα πέσεις, ότι θα χάσεις ότι θα πληγωθείς. Κανείς δεν γεννήθηκε τέλειος. Πρέπει αμέσως να σηκωθείς, να στεγνώσεις τα δάκρυα και να κοιτάξεις το στόχο σου. Ακόμη, η επιλογή δασκάλων είναι σημαντική. Ο καλός ο δάσκαλος είναι αυτός που σε οδηγεί στο σωστό δρόμο και σου χαράζει την αθλητική- καλλιτεχνική σου πορεία. Σε στηρίζει και σε εμπνέει. Είμαι τυχερή που έχω για δασκάλους μου την κυρία Valeikaite την κυρία Buisson και τον διευθυντή της σχολής, τον κύριο Ellison. Δεν είναι απλά καλοί χορευτές, είναι υπέροχοι δάσκαλοι. Πολλοί νέοι χορευτές και νέες χορεύτριες ενθουσιάζονται στην αρχή και μετά τα παρατούν.
Χρειάζεται υπομονή και επιμονή. Παίζει πάντα ρόλο το πού θέλει να φτάσει κανείς. Αν θέλει να φθάσει ψηλά, η σκληρή δουλειά είναι μονόδρομος. Τίποτα δεν είναι δεδομένο και τίποτα δεν είναι τυχαίο. Την κάθε επιτυχία την κατακτάς. Δεν σου χαρίζεται.
­­Επιπλέον, ο ρόλος της οικογένειας είναι καθοριστικός. Ολα τα μέλη της οικογένειάς μου με στηρίζουν. Είμαστε μια δυνατή ομάδα. Είναι όλοι δίπλα μου. Μαζί μου και τους ευχαριστώ.

Ποια είναι τα όνειρά σου για το μέλλον;

Η λέξη χορός βγαίνει από την ελληνική λέξη «χέρι». Εβγαλα ελληνικό διαβατήριο ώστε η καλλιτεχνική μου πορεία να είναι γαλανόλευκη. Θέλω να διαδώσω την αγάπη μου για τον κλασικό χορό και στην Ελλάδα. Δεν ξέρω πού θα φτάσω. Ζω ένα όνειρο που δεν έχω χρόνο να σκεφτώ κάτι παραπάνω. Απολαμβάνω την κάθε στιγμή από αυτό το ταξίδι. Εύχομαι να είναι μακρύς ο δρόμος. Ο χρόνος θα δείξει. Μόνο το σήμερα μας ανήκει. Το αύριο δεν είναι δικό μας. Ας κατακτήσουμε το σήμερα. Το τώρα. Ετούτη τη στιγμή που φεύγει και δεν θα ξαναρθεί.