ΑΘΗΝΑ. Ανοιχτό φαίνεται να αφήνει το ενδεχόμενο επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενών στο γενέθλιο τόπο τους, την Αθήνα, η νέα κυβέρνηση των Εργατικών στη Βρετανία. Είναι στο χέρι του Βρετανικού Μουσείου, που έχει εποικοδομητική συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση, δήλωσε σχετικά ο νέος υπουργός Πολιτισμού του Ην. Βασιλείου, Κρις Μπράιαντ. Επί του θέματος τοποθετήθηκε τη Δευτέρα στη Βουλή απαντώντας σε σχετική ερώτηση.

«Οι αποφάσεις που αφορούν τη φροντίδα και τη διαχείριση των συλλογών του Μουσείου, συμπεριλαμβανομένου του δανεισμού αντικειμένων από τη συλλογή τους, είναι θέμα των διαχειριστών του Βρετανικού Μουσείου, σύμφωνα με τον νόμο του 1963 για το Βρετανικό Μουσείο. Το Βρετανικό Μουσείο είναι λειτουργικά ανεξάρτητο από την κυβέρνηση. Γνωρίζουμε ότι ο πρόεδρος των διαχειριστών, Τζορτζ Οσμπορν, είχε συνομιλίες με Ελληνες Υπουργούς για το θέμα, επιδιώκοντας μια εποικοδομητική συνεργασία. Εκτιμούμε το έργο που επιτελεί το Βρετανικό Μουσείο διεθνώς και χαιρετίζουμε την επιτυχία των συνεργασιών του. Οσον αφορά τον νομικό τίτλο για τα Γλυπτά του Παρθενώνα, η απομάκρυνση των Γλυπτών ήταν νόμιμη και τεκμηριωμένη. Μεταφέρθηκαν στο Βρετανικό Μουσείο το 1816 και έκτοτε αποτελούν νόμιμη ιδιοκτησία του Βρετανικού Μουσείου και όχι της βρετανικής κυβέρνησης», ανέφερε συγκεκριμένα στην τοποθέτησή του ο Βρετανός Υπουργός Πολιτισμού.

Πάγια βεβαίως θέση της Ελλάδας είναι ότι τα αρχαία καλλιτεχνήματα αποκτήθηκαν και μεταφέρθηκαν στη Βρετανία παράνομα από τον Ελγιν, την ώρα που η άλλη πλευρά επιμένει πως αυτά αποκτήθηκαν νόμιμα από τον λόρδο με την άδεια των οθωμανικών Αρχών.

Οι όποιες προσπάθειες επίλυσης της σχετικής διαφωνίας μεταξύ των δύο μερών λαμβάνουν χώρα ενόσω ο Βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ επιδιώκει να ενισχύσει τις σχέσεις της χώρας του με την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Υπενθυμίζεται ότι τον περασμένο Νοέμβριο ο τότε πρωθυπουργός του Ην. Βασιλείου Ρίσι Σούνακ ακύρωσε μια συνάντηση με τον Ελληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη στο Λονδίνο, αφού ο τελευταίος είχε δηλώσει ότι η διατήρηση των Γλυπτών από τη Βρετανία θα είναι σαν να «κόβεις τη Μόνα Λίζα στη μέση».