Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ προειδοποίησε τα μέλη του διεθνούς Οργανισμού ότι ο Κόσμος βρίσκεται αντιμέτωπος με μια πρωτοφανή κρίση και χάος.

Μια τόσο βαθιά κρίση, που για πρώτη φορά ένα μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ απειλεί την ανθρωπότητα ακόμα και με χρήση πυρηνικών όπλων, αν δεν πετύχει τους στόχους του.

Και αυτά από την χριστιανική Ρωσία…

Δυστυχώς, ο άνθρωπος δεν μαθαίνει από τα λάθη του παρελθόντος που οδήγησαν την ανθρωπότητα σε ανείπωτες συμφορές.

Αντί να προλάβουμε ένα κακό -π.χ. τον Χίτλερ- περιμένουμε και τρέχουμε εκ των υστέρων σαν τρελοί να σβήσουμε την πυρκαγιά που ξέσπασε. Τότε όμως είναι αργά.

Οπως έγινε στις μέρες μας με τον πόλεμο της Ρωσίας ενάντια στην Ουκρανία. Ενας πόλεμος που όσο περισσότερο επεκτείνεται, που όσο πιο πολύ στριμώχνεται ο Πούτιν, τόσο πιο επικίνδυνος γίνεται για την διεθνή ειρήνη.

Σε κάτι ανάλογο είμαστε μάρτυρες, σχεδόν σε καθημερινή βάση, με την περίπτωση του προέδρου της Τουρκίας Ερντογάν, του οποίου οι τυχοδιωκτικές ενέργειες και η απαράδεκτη ρητορική του για ηγέτη χώρας, άσχετα για τον λόγο που τις κάνει, συνεχίζουν και γίνονται ανεκτές.

Και, πάντως, δεν έχουν ακόμα οδηγήσει στις συντονισμένες ενέργειες από μια επίλεκτη ομάδα κρατών που θα τον ανάγκαζαν να αλλάξει πορεία.

Την εβδομάδα αυτή η ανθρωπότητα έζησε το τραγελαφικό, να προσποιείται ο Ερντογάν τον ρόλο του ειρηνοποιού, τον ρόλο του προστάτη του Καταστατικού του ΟΗΕ, τον ρόλο του υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Χωρίς να κοκκινίζει. Αντίθετα, να του δίνεται βήμα από ΜΜΕ.

Είναι βέβαιο ότι η εξαγωγή της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας που εφαρμόζει στο εσωτερικό της χώρας του στην διεθνή σκηνή παρακολουθείται πολύ στενά από την Αμερική.

Και ακόμα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι η Ουάσιγκτον παρακολουθεί με εμπιστοσύνη και σεβασμό τον τρόπο που ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντιμετωπίζει αυτή την απερίγραπτη για γείτονα και μέλος του ΝΑΤΟ συμπεριφορά των Τούρκων.

Ομως διαπράττουν το ίδιο λάθος που έκαναν και με τον Πούτιν. Τον θεωρούν πιο λογικό από ό,τι είναι. Τον θεωρούν πιο υπεύθυνο και πιο πατριώτη από ό,τι είναι για να αναλάβει παράφρονες ενέργειες.

Υποτιμούν νομίζω ότι αυτό που έχει μεγαλύτερη απ’ όλα σημασία και για τους δυο, τον Πούτιν και τον Ερντογάν, είναι η επιβίωσή τους, η ανθρώπινη και πολιτική.

Γιατί, όπως στην περίπτωση του Πούτιν, έτσι και στην περίπτωση του Ερντογάν έχει διαπράξει τέτοια εγκλήματα που και στην καλύτερη των περιπτώσεων τον αναμένει η φυλακή μετά την ήττα του στις εκλογές.

Αρα είναι ικανός για όλα.

Ας ελπίσουμε όμως ότι η μέχρι τώρα πανωλεθρία του Πούτιν στην Ουκρανία, θα τον συνετίσει.

’H ότι τουλάχιστον η Αμερική, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία θα αποφασίσουν να καταστήσουν ονομαστικά σαφές και δημόσια στον Ερντογάν την αδιαπραγμάτευτη προσήλωσή τους στις αρχές του Χάρτη του ΟΗΕ και την απόλυτη αντίθεσή τους στην βίαιη αλλαγή συνόρων μεταξύ κρατών.

Ας το κάνουν έγκαιρα.