Αγαπητή Σταυρούλα,

Είμαι 32 χρονών και παντρεμένος με τη γυναίκα μου εδώ και ένα χρόνο, ύστερα από σχέση έξι μηνών. Στην αρχή η σχέση μας ήταν ήρεμη και η γυναίκα μου έδειχνε χαρούμενη και ήταν γλυκιά μαζί μου. Γι’ αυτό και πήρα την απόφαση να παντρευτώ τόσο γρήγορα.

Δυστυχώς τα πράγματα άλλαξαν. Με τη γυναίκα μου πλέον μαλώνουμε πολύ συχνά, και συνήθως το προκαλεί εκείνη και μάλιστα πολύ συχνά για ασήμαντα πράγματα, τόσο που κάποιες φορές νιώθω ότι την ενοχλεί ακόμη και ο τρόπος που αναπνέω.

Δεν μπορώ να καταλάβω τι κάνω λάθος. Κάθε φορά που επιχειρώ να συζητήσω μαζί της και να βρούμε έναν κοινό τρόπο να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματά μας, η συζήτηση εκτροχιάζεται και καταλήγει σε ακόμη μεγαλύτερη φασαρία που δεν σταματάει αν εγώ δεν υποχωρήσω ή δεν ζητήσω συγγνώμη, ακόμη κι όταν νιώθω ότι δεν φταίω. Και μετά θυμώνω και με τον εαυτό μου γιατί νιώθω πολύ αδύναμος και υποχωρητικός, ενώ ίσως δε θα έπρεπε.

Το κάνω όμως γιατί με κουράζουν υπερβολικά οι συγκρούσεις και η ένταση που ακολουθεί. Και για να είμαι ειλικρινής, όταν δεν έχουμε εντάσεις περνάμε καλά μαζί, γελάμε πολύ, έχουμε έντονη ερωτική ζωή και κοινά ενδιαφέροντα. Υπάρχει τρόπος να αλλάξει όλο αυτό; Δεν θέλω να χωρίσω…

Γιώργος

Αγαπητέ Γιώργο,

Δεν υπάρχουν ανθρώπινες σχέσεις χωρίς συγκρούσεις, από τη στιγμή μάλιστα που κάθε σχέση είναι μία αλληλεπίδραση ανάμεσα σε ανθρώπους με διαφορετικές ιδέες, ανάγκες, επιθυμίες και πιστεύω. Αν μάλιστα οι συγκρούσεις απουσιάζουν τελείως από κάποια σχέση, αυτό ίσως να αποτελεί δείγμα ότι κάτι δεν πάει καλά.

Οι αντιπαραθέσεις μπορεί να αφορούν σε διάφορα πρακτικά ζητήματα, όπως το ποιος θα κάνει τις δουλειές του σπιτιού, πώς θα περάσει το ζευγάρι τον ελεύθερο χρόνο του, οικονομικά ζητήματα, θέματα διαπαιδαγώγησης των παιδιών.

Ωστόσο, πίσω από κάθε διαφωνία ή κάθε σύγκρουση υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα. Υπάρχει το προφανές, αυτό που φαίνεται και το λανθάνον, αυτό που κρύβεται από πίσω.

Ετσι πολλές φορές τα πρακτικά ζητήματα μπορεί να λειτουργήσουν ως αφορμές για σύγκρουση, καθώς γίνονται ένα μέσο για να εκφραστεί θυμός ή παράπονο, του ενός ή και των δύο, για μία αιτία που έχει να κάνει με την ίδια τη σχέση και την ποιότητά της. Και επειδή τα πρακτικά ζητήματα σε κάθε σχέση είναι πολλά και απαιτούν άμεση επίλυση σε καθημερινή βάση, οι συγκρούσεις αυτές μπορεί να γίνουν συνεχείς και εξοντωτικές.

Ισως κάτι ανάλογο να συμβαίνει και στη δική σας σχέση.

Και μάλλον στην περίπτωσή σας θα πρέπει να εστιάσετε την προσοχή σας σε δύο πράγματα.

Το πρώτο είναι τι υπάρχει πίσω από τις συγκρούσεις για τα καθημερινά πρακτικά ζητήματα. Με άλλα λόγια τι είναι αυτό που εκφράζει η σύζυγός σας πίσω από το θυμό της ή την ενόχλησή της για ασήμαντα πράγματα. Μπορεί να αισθάνεται ότι δεν υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία στη σχέση σας ή να μην είναι ικανοποιημένη από τον τρόπο που λειτουργεί το ζευγάρι συναισθηματικά ή σωματικά. Και επειδή μου γράφετε ότι οι συζητήσεις που κάνετε προσπαθώντας να εντοπίσετε το πρόβλημα δεν έχουν αποτέλεσμα, ίσως χρειάζεται να ζητήσετε τη βοήθεια ενός ειδικού. Οταν θα μπορέσετε να μιλήσετε και οι δύο για αυτά που πραγματικά σας ενοχλούν στη σχέση σας, τότε οι συγκρούσεις θα επιλυθούν και η κατάσταση θα ηρεμήσει.

Το δεύτερο που θα ήταν καλό να προσέξετε, είναι για ποιους λόγους εσείς επιλέγετε να υποχωρήσετε ακόμα και να απολογηθείτε, παρόλο που αισθάνεστε ότι δεν έχετε κάνει κάτι που θα απαιτούσε μία τέτοια συμπεριφορά. Τι φοβάστε ότι θα συμβεί, αν διεκδικήσετε αυτά που σας αξίζουν και πώς έχει δημιουργηθεί ο φόβος αυτός; Είναι μια συμπεριφορά που είχατε με όλες τις σημαντικές σχέσεις της ζωής σας;

Οπωσδήποτε σε κάποιες περιπτώσεις η υποχώρηση βοηθάει. Ωστόσο αν αυτός είναι μόνιμος τρόπος αντιμετώπισης των προβλημάτων σε μία σχέση μπορεί να οδηγήσει σε πιο σοβαρά προβλήματα ακόμα και στη διάλυσή της. Αυτός που πάντα υποχωρεί σε βάθος χρόνου αναπτύσσει αισθήματα θυμού για τον άλλον, ενώ παράλληλα νιώθει άσχημα για τον εαυτό του μέχρι το σημείο που μπορεί να χάσει την αυτοεκτίμησή του.

Επομένως, υπάρχει τρόπος να αντιμετωπίσετε τις συγκρούσεις στη σχέση σας. Το πρώτο βήμα είναι να κατανοήσετε ως ζευγάρι τι πραγματικά προκαλεί τις συγκρούσεις. Μπορείτε να το πετύχετε με την ήρεμη, καλοπροαίρετη συζήτηση χωρίς επιθετικότητα, χωρίς αλληλοκατηγορίες, με σεβασμό και αγάπη. Πολύ σημαντικό ακόμα είναι να μπορεί κανείς συζητώντας να καταλάβει τα συναισθήματα του συνομιλητή του όχι τόσο από αυτά που λέει όσο από τον τρόπο που τα εκφράζει, από τον τόνο της φωνής, τις χειρονομίες του, τη στάση του σώματός του.

Ετσι οι συγκρούσεις σταματούν να είναι μάταιες και λειτουργούν ως μέσο επικοινωνίας των συναισθημάτων, των επιθυμιών και των αναγκών του κάθε μέλους της σχέσης.