Η περίπτωση του Γιάνη του Μπαρουφάκη είναι ιδιαίτερη από όλες τις πλευρές. Δεν είναι μόνο το ότι ένας ασυνάρτητος νάρκισσος κατάφερε να φτάσει να γίνει υπουργός των Οικονομικών στην πιο κρίσιμη περίοδο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Είναι το πώς καταφέρνει 8 χρόνια μετά τις επικίνδυνες ανοησίες του 2015 (που παραλίγο θα μας μετέτρεπαν σε τριτοκοσμική χώρα) να παραμένει στην επικαιρότητα λέγοντας ακριβώς τις ίδιες ασυναρτησίες που όλες τους έχουν να κάνουν με το κλείσιμο των τραπεζών και τη δημιουργία ενός αυτοσχέδιου συστήματος πληρωμών που δουλεύει μόνο μέσα στο διαταραγμένο μυαλό του Γιάνη. Με αυτόν τον άνθρωπο που έχει στον πυρήνα της πολιτικής του ύπαρξης το επικίνδυνο παιχνίδι με τις τράπεζες ο Αλέξης ο Τσίπρας εξετάζει σοβαρό το ενδεχόμενο να συνεργαστεί στο πλαίσιο της «προοδευτικής διακυβέρνησης» όπως βαφτίζουν στην Κουμουνδούρου τη συμμαχία των ηττημένων. Μα, γι’ αυτές τις ασυναρτησίες του Γιάνη δεν υποτίθεται ότι τον έδιωξε ο Αλέξης το καλοκαίρι του 2015; Οχτώ χρόνια μετά ετοιμάζονται τα αηδόνια να ξανασυναντηθούν για να συνεχίσουν το έργο που είχαν αφήσει ανολοκλήρωτο; Και καλά αυτοί, ο κόσμος δεν βλέπει; Απορώ.
Κάποιος να του πει ότι είναι συνεργός
«Εγκληματική οργάνωση το κόμμα του Βελόπουλου με επικεφαλής τον ίδιο» κατήγγειλε φόρα παρτίδα στην τηλεόραση ο μέχρι πρότινος βουλευτής του κόμματος του Βελόπουλου, Αντώνης Μυλωνάκης. Μα, καλά, τέσσερα χρόνια ήταν βουλευτής του Βελόπουλου, δεν είχε πάρει μυρωδιά τίποτα; Τώρα το κατάλαβε που ο αρχηγός αποφάσισε να τον διώξει από το κόμμα; Αν τα έλεγε νωρίτερα μπορεί και να τον πίστευα. Τώρα έχω κάθε λόγο να πιστεύω ότι τα λέει από την πίκρα του. Γιατί αν δεν τα λέει από την πίκρα του και ισχύουν, αν δηλαδή πράγματι ο Βελόπουλος διοικεί εγκληματική οργάνωση, τότε κάποιος να του πει ότι και ο ίδιος είναι συνεργός.