Είναι προφανές ότι η τραγωδία στα Τέμπη οφείλεται σε ανθρώπινο λάθος. Ανθρωπος ήταν αυτός που έβαλε τα δύο τρένα να συγκρουστούν, που δεν κατάλαβε ότι αυτά κινούνταν με αντίθετη φορά με ιλιγγιώδη ταχύτητα πάνω στην ίδια ράγα. Πέρα όμως από την ευθύνη που φέρει ο σταθμάρχης που έκανε το μοιραίο λάθος, ευθύνη φέρουν και όσοι επέτρεψαν στον 21ο αιώνα να έχουμε στην Ελλάδα τρένα τα οποία αλλάζουν ράγες από τα χέρια ενός σταθμάρχη. Κατά τραγικό τρόπο, το δυστύχημα μας υπενθύμισε ότι η Ελλάδα, παρά τις προόδους των τελευταίων ετών, παρά την ψηφιοποίηση σε τομείς όπως η οργάνωση του κράτους και η εξυπηρέτηση του πολίτη, εξακολουθεί να βρίσκεται πολύ πίσω από τον μέσο όρο της Ευρώπης στα θέματα της ασφάλειας των μεταφορών και δη των σιδηροδρομικών.

Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το σιδηροδρομικό δίκτυο (με σταθμάρχες, με κλειδούχους, με βιβλία κίνησης των τρένων που ενημερώνονται χειρόγραφα – ναι, και αν δεν με πιστεύετε υπάρχουν σχετικές φωτογραφίες) θυμίζει την Ελλάδα της δεκαετίας του 1960, την οποία εσφαλμένα πιστεύαμε ότι την είχαμε αφήσει στις νοσταλγικές ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες εκείνης της εποχής. Αυτή η Ελλάδα του χθες εμφάνισε το σκληρό της πρόσωπο στην κοιλάδα των Τεμπών, και το τραγικό αυτό δυστύχημα θα στοιχειώνει όσους είχαν την ευθύνη και την αρμοδιότητα να κάνουν τις σιδηροδρομικές μεταφορές στην Ελλάδα ασφαλείς αλλά αντ’ αυτού δεν έκαναν απολύτως τίποτα.

Υ.Γ.: Τα ευχολόγια ποτέ δεν βοηθούσαν σε πρακτικό επίπεδο αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να τα αποφύγω. Ας γίνει, λοιπόν, το αίμα των θυμάτων της τραγωδίας αυτής η αφορμή να κάνουμε τον σιδηρόδρομο στην Ελλάδα ένα ασφαλές μέσο. Ας γίνει αυτό στη μνήμη των αθώων θυμάτων.