Αυτό της κυρίας Ακρίτα δεν το κατάλαβα. «Δεν παραιτούμαι» λέει «γιατί ο Αλέξης Τσίπρας μου είχε τάξει να γίνω υπουργός Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων».

Σε περίπτωση που δεν παρακολουθήσατε τι συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ εσχάτως (μιας και το κόμμα της αριστεράς και της… προόδου παράγει περισσότερες ειδήσεις από αυτές που μπορούμε να καταναλώσουμε» για να παραφράσω και τον Τσόρτσιλ) να σας ενημερώσω ότι προκειμένου να γίνει βουλευτής ο Στέφανος Κασσελάκης (που όπως φαίνεται θα είναι ο επόμενος αρχηγός) θα πρέπει να παραιτηθούν όσοι εξελέγησαν μπροστά από αυτόν στο Επικρατείας (ο Κασσελάκης ήταν 9ος να θυμίσω). Μια από αυτούς που είναι μπροστά από τον Κασσελάκη είναι και η κ. Ακρίτα.

Δεν κατάλαβα λοιπόν τι σχέση έχει το αίτημα να παραιτηθεί με το ότι ο Αλέξης Τσίπρας της είχε προτείνει υπουργείο. Στο σχολείο μαθαίναμε ότι οι αιτιολογικές προτάσεις πρέπει να έχουν αιτιώδη συνάφεια, δηλαδή το αίτιο τους να οδηγεί στο αποτέλεσμα της κύριας πρότασης. Επειδή εδώ δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, είτε τα ελληνικά της κ. Ακρίτα έχουν κάποιο πρόβλημα, είτε ήθελε απλά να πιαστεί από κάπου (σαν τον πνιγμένο που πιάνεται από τα μαλλιά του) για να δικαιολογήσει όπως όπως το ότι δεν έχει καμιά απολύτως πρόθεση να παρατήσει τη βουλευτική έδρα. Κορόιδο είναι στο κάτω-κάτω, τόσον αγώνα έκανε στα σόσιαλ μίντια τα προηγούμενα χρόνια για να την κατακτήσει.

Και δεν μπορώ να αντισταθώ, και να μην μπω στον πειρασμό να σχολιάσω την πρόταση που έκανε ο απερχόμενος μεγάλος ηγέτης της αριστεράς. Εχανε τις εκλογές με πάνω από 20 ποσοστιαίες μονάδες αλλά παρόλα αυτά έταζε δεξιά (και κυρίως αριστερά) διάφορα υπουργεία. Είτε που δεν είχε πάρει πρέφα τι ερχόταν (ήθελα να ’ξερα, τι σόι δημοσκοπήσεις του έδειχναν;) είτε που κορόιδευε (κατά την προσφιλή του τακτική) ακόμα και όσους πλησίαζε για να μπουν στα ψηφοδέλτιά του. Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου και δη του αριστερού.