ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Η συγκλονιστική ιστορία της Αγάπης Βενέζη – Μολυβιάτη, για την έννοια του χρέους του ανθρώπου προς τον άνθρωπος έξω και πέρα από πολιτισμούς, έθνη και θρησκείες, παρουσιάστηκε σε ειδική εκδήλωση στο ιερό ησυχαστήριο του οσίου Αρσενίου του Καππαδόκη, στο Βατοπέδι Χαλκιδικής.

Η Αγάπη Βενέζη – Μολυβιάτη, αδελφή του μεγάλου Έλληνα πεζογράφου Ηλία Βενέζη και μητέρα του πρώην ΥΠΕΞ Πέτρου Μολυβιάτη, λίγο πριν φύγει από τη ζωή εκπλήρωσε μια τελευταία υπόσχεση του αδελφού της. Έγγραψε ένα βιβλίο, το «Χρονικό των Δέκα Ημερών», μέσα από το οποίο εξιστορεί τη συγκλονιστική ιστορία διάσωσης του αδελφού της από έναν Τούρκο αξιωματικό, καθώς αυτός οδηγούνταν στα τουρκικά τάγματα ασφαλείας.

Στο «Χρονικό των Δέκα Ημερών» βασίστηκε το ιστορικό ντοκιμαντέρ «Γράμματα χωρίς Παραλήπτη – Αϊβαλί 1922», που δημιούργησε το Ίδρυμα Ιστορικών Μελετών (ΙΔΙΣΜΕ) σε σκηνοθεσία του Ηλία Δημητρίου, με τη μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα και την αφήγηση του ηθοποιού Γιώργου Κέντρου. Το χρονικό αυτό αποτελεί το ελεγειακό έπος ενός ήρωα, του Kemalettin, που δεν δίστασε να διακινδυνεύσει τη ζωή του και την καριέρα του, προσπαθώντας να απεγκλωβίσει τον Ηλία Βενέζη, από μια αποστολή που οδηγούσε στον θάνατο.

Όταν οι Τούρκοι στρατιώτες μπήκαν στο Αϊβαλί, από τους 3.000 άντρες οι οποίοι οδηγήθηκαν στα τάγματα εργασίας στην ενδοχώρα της Τουρκίας μόνον 24 επέζησαν και επέστρεψαν. Μεταξύ αυτών και ο Ηλίας Βενέζης, που χάρη στην προσπάθεια του Kematellin κατάφερε να γλυτώσει τον θάνατο και να επιστρέψει στην Ελλάδα και στην οικογένειά του. Αυτή τη μοναδική ιστορία πόνου και ανθρωπιάς εξιστορεί το βιβλίο της Αγάπης Βενέζη – Μολυβιάτη, τονίζοντας μάλιστα η συγγραφέας πως ο άνθρωπος αυτός απεγκλώβισε τον αδελφό της παρά τα τραυματικά προσωπικά βιώματά του, κατά τη διάρκεια του Μικρασιατικού πολέμου.

Προλογίζοντας την προβολή του ντοκιμαντέρ, η γενική γραμματέας τους ΙΔΙΣΜΕ και αναπληρώτρια καθηγήτρια του τμήματος Νεοελληνικών Σπουδών του πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης, Ειρήνη Σαρίογλου, τόνισε πως μέσα από αυτή την ιστορία, οι δυο κεντρικοί και ταυτόχρονα τραγικοί ήρωες, η Αγάπη και ο Kematellin, «απέδειξαν περίτρανα πως οι άνθρωποι μπορούν ακόμα και μέσα στη δίνη του πολέμου, όταν το θελήσουν, να φτιάξουν τον δικό τους παράδεισο».

Ο ηγούμενος της μονής, γέροντας Συνέσιος, καλωσόρισε τον κόσμο που μετά τη Θεία Λειτουργία γέμισε ασφυχτικά την αίθουσα εκδηλώσεων της μονής και τόνισε πως το ιστορικό ντοκιμαντέρ του Ιδρύματος Ιστοριών Μελετών συγκινεί και διδάσκει για το πώς θα πρέπει οι άνθρωποι να κρατούν ζωντανές αρχές και αξίες που τους κάνουν να παραμένουν άνθρωποι στα μάτια του Θεού.

Η Ειρήνη Σαρίογλου, στη διάρκεια της εκδήλωσης ανακοίνωσε και την παραγωγή από το ΙΔΙΣΜΕ ενός νέου ιστορικού ντοκιμαντέρ για την ζωή και το έργο του Αγίου Αρσενίου και του πνευματικού του τέκνου του Αγίου Παϊσίου. Τα γυρίσματα του νέου ντοκιμαντέρ ξεκίνησαν και η ομάδα παραγωγής ταξίδεψε για τις ανάγκες στην Κωνσταντινούπολη, στα Φάρασα της Καππαδοκίας, στην Κόνιτσα, στην Κέρκυρα, στην Θεσσαλονίκη και το Άγιον Όρος. Στη νέα παραγωγή, που αναμένεται να είναι έτοιμη στα τέλη το Φθινοπώρου, μιλούν άνθρωποι που είχαν την ευλογία να γνωρίσουν από κοντά τους αγίους και να νιώσουν τα θαύματά τους.

Το ιερό ησυχαστήριο του οσίου Αρσενίου του Καππαδόκου

Σε απόσταση περίπου 95 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη, στο Βατοπέδι Χαλκιδικής, βρίσκεται το ανδρικό μοναστήρι (ιερό ησυχαστήριο) του οσίου Αρσενίου του Καππαδόκου, κοντά στο γυναικείο μοναστήρι της Ορμύλιας.

Το μοναστήρι ιδρύθηκε το 1986. Κατασκευάστηκε πάνω σ’ ένα ύψωμα με εξαιρετική θέα που το καλοκαίρι το δροσίζει ένα απαλό αεράκι. Τα εγκαίνιά του έγιναν από τον μητροπολίτη Κασσανδρείας κυρό Συνέσιο, καθώς ανήκει εκκλησιαστικώς στη μητρόπολη αυτή. Συστάθηκε με την προτροπή και την ευχή του μακαριστού γέροντα Παϊσίου του Αγιορείτου.

Ο άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης υπήρξε ανάδοχος του γέροντα Παϊσίου. Αναδείχθηκε ως μία από τις σημαντικότερες μορφές της Ορθοδοξίας των τελευταίων αιώνων. Ο όσιος Αρσένιος κοιμήθηκε το 1924 στην Κέρκυρα μετά την ανταλλαγή πληθυσμών.

Το καθολικό της μονής είναι ναός βυζαντινού ρυθμού με τρούλο. Πανηγυρίζει στις 10 Νοεμβρίου στη μνήμη του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη και την 1 Οκτωβρίου της Αγίας Σκέπης, σύμφωνα με τη βυζαντινή παράδοση. Σήμερα, αριθμεί δώδεκα μοναχούς και στο ενεργητικό της η μονή έχει πλούσιο ιεραποστολικό και κοινωνικό έργο, ενώ παράγει δικό της λάδι και μέλι.