Χαμένες πατρίδες: Κωνσταντινούπολις – Μικρά Ασία – Κύπρος – Βόρειος Ηπειρος. Αγώνας για λευτεριά στους σκλαβωμένους Ελληνες.

Εις την ιστορική πορεία του έθνους μας, διαμέσου των αιώνων, υπάρχουν γεγονότα χαρμόσυνα, που τα εορτάζουμε και τα πανηγυρίζουμε με εθνική υπερηφάνεια, όπως είναι η 25^η Μαρτίου, η 28^η Οκτωβρίου κ.λπ.

Δεν λείπουν όμως και άλλα κατ’ εξοχήν θλιβερά, εθνικές συμφορές θα ελέγαμεν, δι’ αυτό και τις ενθυμούμεθα με άκρατον οδύνη, τις πενθούμε, με εθνικό πένθος.

Το πρώτον συνταρακτικό γεγονός εις την πορεία του έθνους μας είναι ως γνωστόν η πτώσις της Κωνσταντινουπόλεως, που έλαβε χώρα την αποφράδα εκείνη ημέρα της 29^ης Μαϊου του 1453. Με άφατον οδύνη, το έθνος μας ενθυμείται τη σκοτεινή εκείνη ημερομηνία της αλώσεως.

Ερχεται, ύστερα, η νεότερη εθνική συμφορά, δηλαδή η Μικρασιατική καταστροφή το 1922. Είπαν ότι η Μικρασιατική καταστροφή ήτο μεγαλυτέρα συμφορά από εκείνη της πτώσεως του Βυζαντίου. Διότι ναι μεν έπεσε τότε το Βυζάντιο, δεν εχάθη όμως ο Ελληνισμός, ο οποίος διεφυλάχθη κάτω από τους θόλους της Εκκλησίας μας, διά να αναζητήσει ύστερα με τον θρίαμβο της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας του 1821. Ενώ με τη Μικρασιατική Καταστροφή εχάθη και εξεριζώθηκε ολοσχερώς ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία από την ελληνικοτάτην εκείνη περιοχή.

Και ορθώς οι ξεριζωμένοι αδελφοί μας της Μικράς Ασίας, μαζί και όλο το έθνος, θρηνούν και πενθούν, κάθε Σεπτέμβριο, εκείνη την εθνική συμφορά.

Συμφορά, επίσης, εθνική είναι και η τραγωδία της Κύπρου μας, η οποία παρ’ όλα τα αίματα που εχύθησαν διά την εκπλήρωσιν του προαιωνίου πόθου της, που δεν ήτο άλλος από την ένωσίν της με τη Μητέρα Ελλάδα, σήμερα κατέχεται κατά 40% από τον βάρβαρον «Αττίλα», προς εντροπή και καταισχύνην όλων των ισχυρών της Γης.

Και εις τις ανωτέρω εθνικές συμφορές προστίθεται και η πραγματοποιούμενη συμφορά του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου. Κατακαημένη Βόρειος Ηπειρος!

Τι ποταμοί αιμάτων εχύθησαν και δι’ αυτή κατά καιρούς. Η επέτειος, μάλιστα, της αυτονομίας της (17 Φεβρουαρίου 1914), κατά την οποία ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός, χωρίς τη βοήθεια ουδενός, εξεσηκώθηκε και με τη δύναμη της ψυχής του ανέκτησε διά δευτέραν φοράν την ελευθερίαν του, χαρακτηρίζεται ως μία από τις πιο ηρωικές σελίδες της Ιστορίας, όχι μόνον της Βορείου Ηπείρου, αλλά και όλου του Ελληνισμού.

Ο υπέροχος αυτός και γενναίος λαός σβήνει και χάνεται ολοσχερώς, αργοπεθαίνει.

Σας ευχαριστώ απείρως

Κώστας Στούπης

Μέθουεν, Μασαχουσέτη