Ντυμένη με σχεδόν στρατιωτική στολή -σαν να πήγαινε σε πόλεμο, που πήγαινε- η Μισέλ Ομπάμα έκλεψε, κατά τη γνώμη μου, την παράσταση στο Συνέδριο των Δημοκρατικών την Τρίτη το βράδυ.

Καλός ήταν και ο σύζυγός της, αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη εκείνη ήταν ακόμα καλύτερη.

Είναι σημαντικό ότι άλλαξε την τακτική της αντιμετώπισης του Τραμπ. Ηταν η πρώτη ομιλήτρια που χρησιμοποίησε  χιούμορ ενάντια στον Τραμπ, ένα ρητορικό «όπλο» εξαιρετικά αποτελεσματικό στην κατάλληλη περίπτωση και από τον κατάλληλο ρήτορα.

Και εδώ έχουμε ένα συνδυασμό και των δυο.

Για χρόνια οι αντίπαλοι του Τραμπ χρησιμοποιούν τη συνηθισμένη τακτική, τη λογική, για να πείσουν τους οπαδούς του πρώην προέδρου να σταματήσουν να τον ακολουθούν.

Η τακτική αυτή, ως γνωστόν, δεν απέδωσε. Τουλάχιστον δεν απέδωσε μέχρι πρόσφατα.

Και όσοι γνωρίζουν τον Τραμπ λένε ότι τίποτα δεν τον εξοργίζει περισσότερο από το να μην τον παίρνουν στα σοβαρά, να τον κοροϊδεύουν.

Θέλοντας λοιπόν η Ομπάμα  να τονίσει τη διαφορά μεταξύ του Τραμπ, γιου ενός πλούσιου πατέρα, με τον απλό λαό, είπε:

«Αν εμείς δούμε μπροστά μας ένα βουνό, δεν περιμένουμε να βρούμε κυλιόμενες σκάλες – escalator – να μας πάνε στην κορυφή» υπενθυμίζοντας τις κυλιόμενες σκάλες στον ουρανοξύστη του στο Μανχάταν που ο Τραμπ χρησιμοποίησε πηγαίνοντας στη συνέντευξη Τύπου, στο ισόγειο του κτιρίου, για να ανακοινώσει την υποψηφιότητά του για την προεδρία.

Και με πόνο αλλά και έντονη ικανοποίηση πρόσθεσε:  «Για χρόνια ο Ντόναλντ Τραμπ έκανε ό,τι μπορούσε για να κάνει τον κόσμο να μας φοβάται (εκείνη και τον σύζυγό της) γιατί ο περιορισμένος (ορίζοντάς του), με τη μικρή οπτική γωνία από την οποία βλέπει τον κόσμο τον έκανε να φοβάται την ύπαρξη δύο σκληρά εργαζόμενων, πολύ μορφωμένων, επιτυχημένων ανθρώπων που έτυχε να είναι μαύροι».

Και μετά από αυτό έφτασε στο ψητό: «Ποιος θα του πει», ρώτησε, «ότι η δουλειά που επιδιώκει να πάρει μπορεί να είναι μια από αυτές τις δουλειές των μαύρων;» (Ηταν μια απάντηση στη δήλωση του Τραμπ ότι οι μετανάστες παίρνουν τις «δουλειές των μαύρων».

Στην ίδια γραμμή κινήθηκε και ο Ομπάμα:

«Υπάρχουν τα παιδαριώδη παρατσούκλια, οι τρελές θεωρίες συνωμοσίας, αυτή η παράξενη εμμονή με το μέγεθος του πλήθους».

Κοίταξε τα χέρια του, σταμάτησε για μια στιγμή και άφησε το πλήθος να κρίνει μόνο του τι εννοούσε.

Πρόκειται αναμφισβήτητα για δύο ταλαντούχους ανθρώπους, τόσο ταλαντούχους, που χρειάστηκε να ξεπεράσουν πάρα πολλά εμπόδια για να μπορέσει ο Ομπάμα να κυβερνήσει την Αμερική για οκτώ ολόκληρα χρόνια.

Πετυχαίνοντας αυτό είναι πιθανόν να άνοιξε τον δρόμο και στη Xάρις, με τη διαφορά ότι εκείνη δεν είναι μόνο μαύρη άλλα είναι και γυναίκα.