ΛΕΥΚΩΣΙΑ. Η πορεία των μοτοσικλετιστών, από την Πύλη του Βραδεμβούργου μέχρι την Δερύνεια, θέλησε να ταρακουνήσει τα «λιμνάζοντα νερά» στην Κύπρο. Καλοκαίρι του 1996. Ηταν μια προσπάθεια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης. Ηταν, όμως και μια προσπάθεια να «παρασύρει» και την κυπριακή κοινωνία σε μια εκδήλωση ενάντια στη συνεχιζόμενη κατοχή. Παρά τις προσπάθειες – και από πλευράς της κυβέρνησης, για ματαίωση της εκδήλωσης, αυτή πραγματοποιήθηκε. Οι μοτοσικλετιστές, περίπου 7000, είχαν συγκεντρωθεί στο Μακάρειο Στάδιο στη Λευκωσία και ξεκίνησαν για τη Δερύνεια.

Οι διαδηλωτές έφθασαν στη Δερύνεια. Πέρασαν στη νεκρή ζώνη. Οι Τούρκοι, που εκτόξευαν απειλές, έστειλαν «προκεχωρημένες δυνάμεις» τους «Γκρίζους Λύκους» με ρόπαλα και πέτρες. Ο Τάσος Ισαάκ, ένας νέος άνθρωπος, κάτοικος της περιοχής, έδωσε το «παρών» του. Είχε περάσει με τους υπόλοιπους στη νεκρή ζώνη. Είχε κάποια στιγμή προσπαθήσει και τα κατάφερε να απελευθερώσει ένα νεαρό από τα χέρια των αγριεμένων «Γκρίζων Λύκων». Στη συνέχεια τον περικύκλωσαν και άρχισαν να τον κτυπούν μέχρι θανάτου. Οι εικόνες τρομακτικές. Ολο το μίσος και ο φανατισμός στα οπλισμένα με ρόπαλα χέρια των εθνικιστών. Τον σκότωσαν γιατί; Επειδή  ήθελε ελεύθερη πατρίδα. Επειδή ήταν Ελληνας; Ενας νέος, που είχε μπροστά του μια ολόκληρη ζωή, που περίμενε τη γυναίκα του να γεννήσει, έχασε τη ζωή του. Ενα μήνα μετά γεννήθηκε η κορούλα του, η Αναστασία. Το μωράκι, το χελιδονάκι που τραγουδήθηκε από τη Χαρούλα. Η Αναστασία, που πρωτοστατεί στις αντικατοχικές εκδηλώσεις.

Στις 14 Αυγούστου 1996, τελέστηκε η κηδεία του Τάσου, η οποία  μετατράπηκε σε μια νέα μεγάλη αντικατοχική εκδήλωση. Η οργή στράφηκε προς τα κατεχόμενα. Οι διαδηλωτές εισήλθαν στη νεκρή ζώνη. Από τα κατεχόμενα ακούγονταν πυροβολισμοί. Κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει την εξέλιξη. Ενας άλλος νέος, συγγενής του Τάσου, ο Σολωμός Σολωμού, ο Σολάκης, έδειξε αποφασισμένος. Είχε καθαρό βλέμμα και έβλεπε προς τα κατεχόμενα. Ζήτησε ένα τσιγάρο από ένα φίλο του. Αναψε το τελευταίο του τσιγάρο και έτρεξε, παρακάμπτοντας τον Ειρηνευτή που στεκόταν εκεί και πέρασε στα κατεχόμενα. Ακούγονταν φωνές «ρε που πάς;». Τις άφησε, όμως, όλες πίσω του. Ανέβηκε με το τσιγάρο στο στόμα και σίγουρος για αυτό που έκανε- φαινόταν στο πρόσωπο του- να ανεβαίνει στον ιστό. Για να κατεβάσει τη σημαία του κατακτητή. Από το τουρκικό φυλάκιο, στο οποίο βρισκόταν και ο Ντενκτάς, ακούστηκαν πυροβολισμοί. Ο Σολάκης κτυπήθηκε. Κρατήθηκε από τον ιστό και σιγά-σιγά γλίστρησε προς τη γη. Τον σκότωσαν!

Από τους πυροβολισμούς, στις 14 Αυγούστου,  τραυματίσθηκαν 11 πρόσωπα.

Μήνυμα από Δένδια

«Παρά τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η Τουρκία ουδέποτε συμμορφώθηκε και οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί των δολοφονιών ουδέποτε λογοδότησαν», αναφέρει ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, με αφορμή τη συμπλήρωση 26 χρόνων από τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού.

«Σήμερα, 11/8, συμπληρώνονται 26 χρόνια από την αποτρόπαιη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ από τα όργανα της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο», επισημαίνει σε ανάρτησή του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης ο Νίκος Δένδιας. «Ακολούθησε, στις 14/8, η δολοφονία του Σολωμού Σολωμού», προσθέτει.

Ο Νίκος Δένδιας υπογραμμίζει πως «παρά τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τη διερεύνηση της υπόθεσης, η Τουρκία ουδέποτε συμμορφώθηκε και οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί των δολοφονιών ουδέποτε λογοδότησαν».