ΙΝΤΙΑΝ ΡΙΒΕΡ ΛΑΓΚΟΥΝ. («ΝΥΤ»). Αρχικά οι μανάτοι έμειναν μακριά από το μαρούλι. Ηταν ένα εξαιρετικό πείραμα σε δύσκολες στιγμές: οι άνθρωποι πέταξαν παλέτες με φυλλώδη χόρτα για να ταΐσουν τα αγαπημένα μανατάκια της Φλόριδας στα ζεστά νερά της λιμνοθάλασσας του Ιντιαν Ρίβερ, όπου δεκαετίες ρύπανσης έχουν καταστρέψει τη λεπτή διατροφή τους με το θαλάσσιο χόρτο.

Τελικά, ένα ζευγάρι τολμηροί μανάτοι πλησίασαν. Με τα αδιάκριτα χείλη τους -είναι μακρινή συγγένεια με τους ελέφαντες- άρπαξαν το μαρούλι και τσίμπησαν. Ακολούθησαν κι άλλα. Τις πιο κρύες μέρες, ήρθαν εκατοντάδες και κατά τη διάρκεια της τρίμηνης περιόδου σίτισης, τα πεινασμένα θηλαστικά έφαγαν κάθε κομμάτι από τα 202.000 λίβρες μαρουλιού που έριχναν από πάνω.

Οι κάτοικοι της Φλόριδας λατρεύουν τα μανατάκια, τους στρογγυλούς και ευγενικούς γίγαντες που έχουν από καιρό αιχμαλωτίσει την ανθρώπινη φαντασία, αλλά οι άνθρωποι απέτυχαν να φροντίσουν το περιβάλλον των ζώων, θέτοντας σε κίνδυνο την επιβίωση του είδους. Τώρα, καθώς οι μανάτοι εξαφανίζονται σε μεγάλους αριθμούς, οι άνθρωποι επιχειρούν μέτρα διάσωσης από κρίση σε απεγνωσμένες προσπάθειες να τους κρατήσουν στη ζωή.

Μπορεί να μην είναι αρκετό. Το εμβληματικό μανάτο παραμένει σε μπελάδες, και μαζί του, ένα κομμάτι της ταυτότητας της Φλόριδας.

Για περισσότερο από έναν αιώνα, το κράτος έχει μια αντιφατική σχέση με τη φύση. Ο τρόπος ζωής στη Φλόριδα είναι συνώνυμος με τις υπαίθριες αναζητήσεις – αλλά και με την εκτεταμένη ανάπτυξη που κατέστρεψε τις φυσικές υδραυλικές εγκαταστάσεις της λίμνης Okeechobee και των Everglades, απείλησε την παροχή πόσιμου νερού και άφησε την πολιτεία σοβαρά ευάλωτη στην κλιματική αλλαγή.

Οι μανάτοι ήταν κάτι σαν μια ιστορία επιτυχίας, η κατάστασή τους αναβαθμίστηκε σε απειλούμενο από υπό εξαφάνιση το 2017 μετά από χρόνια εκπαίδευσης των σκαφών για την αποφυγή θανατηφόρων χτυπημάτων. Η πείνα τους έβαλε για άλλη μια φορά σε κίνδυνο.

Κατά μήκος της ακτής του Ατλαντικού της Φλόριδας, ο αφανισμός ξεκίνησε πέρυσι, αφού η λιμνοθάλασσα του Ιντιαν Ρίβερ, μια εκβολή 156 μιλίων που ήταν εποχικό καταφύγιο για μανάτους, μετατράπηκε σε μια άγονη υποθαλάσσια έρημο. Δεκαετίες απορριμμάτων από διαρροές σηπτικών δεξαμενών και απορροής λιπασμάτων από αγροκτήματα και ανάπτυξη τροφοδότησαν άνθηση φυκιών που εμπόδιζαν το φως του ήλιου και έπνιγαν τα φύκια που συνήθιζαν να τρώνε οι μανάτοι.

Το πείραμα σίτισης, που σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε από ομοσπονδιακούς και κρατικούς αξιωματούχους της άγριας ζωής και τροφοδοτήθηκε με 116.000 δολάρια σε δημόσιες δωρεές, ήταν ένα στοίχημα. Μεταξύ 1ης Ιανουαρίου και 1ης Απριλίου, ο αριθμός των επιβεβαιωμένων θανάτων μειώθηκε σε 479, από 612 το 2021. Το 2020, ο αριθμός αυτός ήταν 205.

Σε όλο το περασμένο έτος, 1.100 μανάτοι της Φλόριδας πέθαναν, ένας αριθμός ρεκόρ. Περίπου 7.500 πιστεύεται ότι παραμένουν στη φύση.

Η φετινή πτώση των θανάτων δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η πείνα έχει αμβλυνθεί και ότι το τάισμα έχει βοηθήσει. Οι επιστήμονες θα περάσουν το καλοκαίρι εξετάζοντας τις περιβαλλοντικές συνθήκες, τα αποτελέσματα νεκροψίας και άλλα δεδομένα για να κάνουν μια πιο ολοκληρωμένη αξιολόγηση, είπε η Δρ Μαρτίν ντε Βιτ (Martine de Wit), κτηνίατρος στην Επιτροπή Διατήρησης Ψαριών και Αγριας Ζωής της Φλόριδας στο Εργαστήριο Παθοβιολογίας Θαλάσσιων Θηλαστικών στο Σεντ Πίτερσμπουργκ.

«Πιθανότατα είχε να κάνει με μια μεταγενέστερη έναρξη του χειμώνα», είπε σχετικά με τον χαμηλότερο προκαταρκτικό αριθμό των νεκρών. «Και μετά είχαμε έναν σχετικά σύντομο χειμώνα. Οπότε αυτό μπορεί να βοήθησε μερικούς μανάτους».

Οι κάτοικοι της Φλόριδας μοιράζονται μια ιδιαίτερη στοργή για τους μανάτους. Απειλούμενοι με εξαφάνιση, οι μανάτοι «υιοθετούνται» από ανθρώπους που κάνουν φιλανθρωπικές δωρεές για να υποστηρίξουν την προστασία τους. Το «Save the Manatee» είναι μια από τις πιο δημοφιλείς ειδικές πινακίδες κυκλοφορίας της πολιτείας. Τα σπίτια εμφανίζουν γραμματοκιβώτια μανάτους και κάνουν και πανηγύρια για προσέλκυση δωρεών.