«Το πως ήταν σαν ποδοσφαιριστής ο Πελέ, το γνωρίζουν όλοι, αλλά εγώ θα σας πω πως ήταν έξω από τις γραμμές, σαν άνθρωπος». Και το πως ήταν ο Πελέ σαν άνθρωπος, μπορεί να μας το πει ο γιατρός που ήταν δίπλα στον «Βασιλιά» από το 1978 μέχρι το 2018, που είχε πολύ στενή σχέση μαζί του και που ο Πελέ του είχε τυφλή εμπιστοσύνη για την υγεία του. Ο Δρ. Γιάννης Ξεθάλης -κορυφαίος ορθοπεδικός- έχει χειρουργήσει τον Πελέ «τέσσερις φορές, δύο στο δεξί γόνατο, μία στο αριστερό και μία στον γοφό» και μας αποκαλύπτει την… ανθρώπινη φύση του Πελέ γιατί την… εξωπραγματική την γνωρίσαμε στα γήπεδα.

Για το πόσο σημαντικός ήταν ο κ. Ξεθάλης για τον Πελέ αλλά και για το πόση εμπιστοσύνη είχε στα χέρια και στις γνώσεις του Ελληνα ορθοπεδικού αρκεί να αναφέρουμε τα λόγια του κ. Ξεθάλη: «Με την υγεία του ο Πελέ ήταν πολύ κλειστός. Ούτε η κόρη του ούτε ο σύζυγός της που είναι γιατρός, εδώ στην Αστόρια, ήξεραν πολλά». Για την… ιστορία να πούμε πως η κόρη του Πελέ, Κέλι Νασιμέντο, είναι παντρεμένη με τον Δρ. Arthur J. DeLuca MD…

Ο κ. Ξεθάλης έχει ζήσει πολλές ιδιαίτερες και δύσκολες στιγμές μαζί με τον Πελέ. Τον έχει ζήσει να συγκινείται, να χαίρεται, να πονάει, να λυγίζει, να χαμογελάει αλλά πάντα να είναι ο Πελέ, ο «Βασιλιάς». Να είναι ένας άνθρωπος καλοσυνάτος, να είναι ευαίσθητος ακόμα και όταν είχε εμπλακεί με την πολιτική, να είναι έντονα δημοκράτης, άλλωστε είχε πάει δύο φορές και είχε συναντήσει τον Νέλσον Μαντέλα όταν ήταν στη φυλακή, να είναι ευγενικός ακόμα και όταν δημοσιογράφος του είχε κάνει μία χιλιοειπωμένη ερώτηση εκείνος να αντιδρά σαν να την άκουσε πρώτη φορά.

«Ο Πελέ ήταν γεννημένος να γίνει διάσημος.  Σε έκανε να αισθάνεσαι πολύ άνετα μαζί του. Οταν πηγαίναμε έξω για φαγητό τραβούσε τον κόσμο πάνω του. Τρομερή αγάπη, λατρεία», τονίζει μεταξύ άλλων ο Δρ. Γιάννης Ξεθάλης που με λίγες λέξεις για τον Πελέ θα έλεγε πως «ήταν ένας άγιος ανάμεσα στους ανθρώπους».

Ο κορυφαίος Ελληνας χειρουργός θα μοιραστεί μαζί μας λίγες από τις πολλές ιστορίες που έζησε μαζί με τον «Βασιλιά» Πελέ για να ζήσουμε κι εμείς ελάχιστα από το μεγαλείο του Εντσον Αράντες ντο Νασιμέντο.

«Θυμάμαι για το αριστερό γόνατο είχε πάει στη Σουηδία και τον πλησίασε ένας φωτογράφος και του λέει ‘Πελέ, όταν ήσουν 17 χρονών ήμουν κι εγώ νεαρός φωτογράφος και σε τράβηξα μία φωτογραφία και θέλω και τώρα -μετά από σχεδόν 40 χρόνια- μία φωτογραφία σου. Ο Πελέ συμφώνησε και ο φωτογράφος του ζήτησε να κάτσει σε θέση squad. Δεν του χάλασε το χατίρι αλλά όταν έκατσε ο Πελέ για να φωτογραφηθεί ‘κλείδωσε’ το γόνατο και είχε πρόβλημα. Με πήρε τηλέφωνο και του είπα να έρθει στη Νέα Υόρκη να τον δω. Ηρθε, τον είδα και του είπα ότι έπαθε μηνίσκο. Μου απάντησε ‘το κατάλαβα’ και μου ζήτησε την επόμενη μέρα να κάνουμε την επέμβαση. Του απάντησα ότι ‘δεν γίνεται έτσι πρέπει να κάνουμε μαγνητική για να δούμε ακριβώς τι έχει γίνει. Την προηγούμενη εγχείρηση’, του λέω, ‘πριν 20 χρόνια την κάναμε χωρίς μαγνητική γιατί δεν υπήρχαν τότε μαγνητικές’. Αλλά ο Πελέ ήταν ανένδοτος ‘σου έχω μεγάλη εμπιστοσύνη, κλείνουμε για αύριο’ μου είπε. Εκτός της εμπιστοσύνης που μου είχε ο Πελέ είχε δώσει τον λόγο του πως τρεις μέρες μετά θα πήγαινε στη Νότια Αφρική…

Ο Πελέ μου είχε πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη και ήταν πάντα δίπλα μου. Εχω εγχειρήσει πολλούς μεγάλους και επώνυμους, αλλά δεν έχουν κρατήσει επαφή μαζί μου, ο Πελέ όμως ήταν δίπλα μου μέχρι το τέλος».

Πριν λίγες ώρες πέθανε ο Πάπας Βενέδικτος (31/12/2022) και ο κ. Ξεθάλης θυμήθηκε μία ιστορία που σχετίζεται με τον Πελέ: «Τα παιδιά μου με το ιδιωτικό σχολείο που πήγαιναν έκαναν ένα ταξίδι στο Μπόρμιο της Ιταλίας -μάλιστα ήταν να έρθει και ο γιος του Ντόναλντ Τραμπ που πήγαινε στο ίδιο σχολείο με τα παιδιά μου. Πήγαμε κι εμείς στο Μιλάνο και είπα στη μητέρα μου και στην αδελφή μου να έρθουν κι αυτές στο Μιλάνο -να κάτσουν μία εβδομάδα, όσο κι εμείς- να τις δούμε και να δουν και τα παιδιά. Πήγαμε στο αεροδρόμιο να τις παραλάβουμε και διαπιστώνουμε ότι στο επόμενο αεροπλάνο από Σάο Πάολο για Μιλάνο ήταν ο Πελέ με τον αδελφό του γιατί είχαν συνάντηση με τον Βενέδικτο. Αυτή η ιστορία έγινε Μάρτιο του 1987 και τα παιδιά μου ήταν μικρά (10, 9 και η μικρή λίγο πριν τα 2 έτη). Ερχεται ο Πελέ, βλέπει τη σύζυγό μου, της πιάνει κουβέντα, παίρνει την μικρή μου κόρη αγκαλιά, μέχρι να πάει η Μάρθα να μαζέψει τα άλλα δύο παιδιά… Ηταν πολύ καλός άνθρωπος. Πολύ καλοσυνάτος. Ηταν ανθρώπινος!

Κάποια στιγμή έρχεται η αδελφή μου, βλέπει τον Πελέ, πάει κοντά του και του λέει: Πελέ, είμαι η αδελφή του γιατρού, Ξεθάλη. Και της λέει ο Πελέ: Γεια σου Βάσω σε θυμάμαι. Η αδελφή μου έμεινε έκπληκτη και μου λέει μετά: πως γίνεται να με θυμάται, με είδε μόνο μία φορά πριν έναν χρόνο στο γήπεδο και ο Πελέ γνωρίζει χιλιάδες ανθρώπους. Ομως ο Πελέ την θυμόταν πολύ καλά. Ο Πελέ είχε αισθανθεί πολύ άνετα με την οικογένειά μου και ήταν πάντα μέσα στο μυαλό του.

Λίγο πιο πέρα καθόταν η μητέρα μου και γυρνάει και λέει ‘ο Πελέ είναι αυτός; Και γνωρίζει τον Γιάννη και την οικογένειά του; Τελικά ο Γιάννης για να έχει τον Πελέ πρέπει να είναι πολύ διάσημος γιατρός!’».

Πως… έγινε η μεταγραφή στον Κόσμος Νέας Υόρκης

Ο κ. Ξεθάλης μας εκμυστηρεύτηκε πως έγινε η μεταγραφή του Πελέ στον Κόσμος Νέας Υόρκης: «Οταν είχα γνωρίσει τον Πελέ με είχε ρωτήσει ‘γιατρέ, η Αμερική πραγματικά διευθύνει τον κόσμο; Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι θα με άφηναν να παίξω ποδόσφαιρο έξω από τη Βραζιλία’. Και γιατί το είπε αυτό; Η ομάδα του Κόσμος Νέας Υόρκης ήταν στα χέρια ενός πολύ καλού μου φίλου του Στιβ Ρος και ήθελε να πάρει τον Πελέ στην Αμερική. Ο Χένρι Κίσινγκερ μίλησε και κατάφερε να πείσει τον τότε πρόεδρο της Βραζιλίας (σ.σ. Ερνέστο Γκαϊζέλ, 1974-1979) να αφήσει τον Πελέ να πάρει μεταγραφή για τον Κόσμο… Ο Κίσινγκερ είπε στον πρόεδρο της Βραζιλίας ότι η μεταγραφή του Πελέ στην Αμερική θα ήταν η καλύτερη ‘δημόσια σχέση’ που θα μπορούσε να κάνει η Βραζιλία. Και ο Πελέ δεν μπορούσε να καταλάβει πως ο Κίσινγκερ έπεισε τον πρόεδρο της Βραζιλία».

Πελέ: Δεν μπορώ να ξεχάσω το φτωχό παρελθόν μου

«Ο Πελέ ήταν άνθρωπος» λέει πολλές φορές ο κ. Ξεθάλης και αυτή τη φορά θυμάται κάτι που του είπε ο «Βασιλιάς» και τον στιγμάτισε από τα παιδικά του χρόνια: «Θυμάμαι, μία φορά είδα τον Πελέ σε μια γωνιά, στα αποδυτήρια του γηπέδου, με το κεφάλι σκυμμένο και έντονα σκεπτικό. Πάω κοντά και του λέω ‘Πελέ, τι έχεις, πρώτη φορά σε βλέπω έτσι, εσύ είσαι πάντα χαμογελαστός’. Και μου λέει ‘μέντικο, χθες το βράδυ χώρισα και είμαι πολύ στενοχωρημένος… Δεν ξέρω τι θα γίνει με τα παιδιά μου. Είμαι πολύ στενοχωρημένος’. Πρώτη φορά έβλεπα αυτά τα μάτια που ήταν γεμάτα ζωή και χαρά να είναι λυπημένα.

Ηρθε η ώρα να μπει στο αγωνιστικό χώρο για τον αγώνα και από την φυσούνα οι θεατές τον είδαν κι άρχισαν να φωνάζουν το όνομά του ‘Πελέ – Πελέ’. Εκείνος αμέσως άρχισε να χαμογελάει, να πηδάει για να τους πιάσει τα χέρια, να τους χαιρετάει. Αλλαξε η έκφραση του προσώπου του και η ψυχολογική κατάστασή του. Δεν μπορούσα να το καταλάβω και τον ρώτησα ευθέως ‘ρε Πελέ, πως γίνεται τη μία στιγμή να είσαι στενοχωρημένος και σχεδόν να κλαις και μετά να είσαι χαρούμενος;’. Και τότε μου είπε ‘Μέντικο, έχω ένα πολύ φτωχό παρελθόν και ποτέ δεν θα το ξεχάσω’. Αλλαξε η διάθεσή του για να ικανοποιήσει τον κόσμο που ήρθε να τον δει. Δεν ξέχασε ποτέ ο Πελέ από που ξεκίνησε και αυτό είναι το νόημα της ζωής».