Την επαύριο της τριήμερης επίσκεψης του Προέδρου της Κίνας στη Ρωσία, η διεθνής κατάσταση και οι διαγραφόμενες προοπτικές της εμφανίζονται ζοφερές και ιδιαίτερα ανησυχητικές.

Η Αμερική, ηγέτιδα του Δυτικού κόσμου, με δηλώσεις αλλά και πολιτικές ενέργειες έχει καταστήσει σαφές ότι θεωρεί την Κίνα ως τον κύριο πολιτικό, στρατιωτικό, οικονομικό και εμπορικό της αντίπαλο στην παγκόσμια σκηνή.

Η Δύση, στο σύνολό της, έχει, παράλληλα, αποδυθεί σε ευρύτατη και πολύπλευρη προσπάθεια για να αποκρούσει τη ρωσική επίθεση κατά της Ουκρανίας και έχει θέσει ως απώτερο στόχο της την ήττα και τη μελλοντική αποδυνάμωση της Μόσχας.

Από την άλλη πλευρά, το Πεκίνο σε ανώτατο επίπεδο κατηγορεί ότι οι Δυτικές χώρες υπό την ηγεσία των ΗΠΑ εφαρμόζουν εναντίον της Κίνας πολιτική περιορισμού και περικύκλωσης και δημιουργούν απαράδεκτα εμπόδια στην ανάπτυξή της.

Η Μόσχα, με τη σειρά της, επικαλούμενη υπαρξιακούς κινδύνους κατά της ασφάλειάς της, με την εισβολή της στην Ουκρανία έχει οδηγήσει σε ένα εντεινόμενο αιματηρό πόλεμο, ο οποίος ουσιαστικά έχει εξελιχθεί σε πολύπλευρη και ευρεία αναμέτρησή της με την Αμερική και την υπόλοιπη Ευρώπη.

Προς συμπλήρωση της ζοφερής αυτής εικόνας, η Κίνα και η Ρωσία, οι δυο από τις τρεις ισχυρότερες πυρηνικές χώρες της υφηλίου, δηλώνουν ότι αντιμετωπίζουν έναν κοινό εναντίον τους εχθρό, συσπειρώνονται κατά της Αμερικής και της Δύσης και επαναλαμβάνουν ότι συνδέονται μεταξύ τους με πολύπλευρη «χωρίς όρια» συνεργασία.

Αυτή είναι σε λίγες γραμμές η παρούσα εξαιρετικά δυσοίωνη κατάσταση ανάμεσα στους μεγάλους πρωταγωνιστές της διεθνούς σκηνής.

Δεν είναι, ως εκ τούτου, υπερβολή να συμπεράνει κανείς ότι στην ουσία έχουμε μπει σε φάση αναμέτρησης για την παγκόσμια ηγεμονία η οποία, εκτός από την αιματοχυσία της Ουκρανίας, έχει πρακτικά επεκταθεί σε πολλά αλλά πεδία και δημιουργεί σοβαρούς κινδύνους για τη διεθνή ειρήνη.

Σημειώνονται ήδη σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στη διεθνή συνεργασία σε σειρά από τομείς που περιλαμβάνουν την οικονομία, το εμπόριο, την ενέργεια, την τεχνολογία και τις κάθε μορφής άλλες ανταλλαγές.

Οι ζωτικές πρωτοβουλίες για τον περιορισμό των πυρηνικών και συμβατικών εξοπλισμών έχουν ουσιαστικά βαλτώσει.

Μεγάλος αριθμός χωρών σε ολόκληρες ηπείρους, όπως η Αφρική, η Ινδία και αλλού παρακολουθούν ανήμπορες, ενώ η υφήλιος οδηγείται βαθμιαία στον σχηματισμό δυο γιγαντιαίων συνασπισμών και παρασύρεται σε μια συγκρουσιακή ψυχολογία από την οποία δεν λείπουν ακόμη και οι ανήκουστες μέχρι σήμερα αναφορές στη χρήση πυρηνικών όπλων.

Εν τω μεταξύ, τα μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας όπως οι χρόνιοι περιφερειακοί ανταγωνισμοί, η υπανάπτυξη, η υγεία, το περιβάλλον και η κλιματική αλλαγή, χωρίς την εποικοδομητική σύμπραξη των μεγάλων δυνάμεων, ουσιαστικά λιμνάζουν παρά τις αγωνιώδεις εκκλήσεις του ΟΗΕ.

Παράλληλα, μικρότερες χώρες, όπως η Ελλάδα, αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν τον ιδιαίτερα επιζήμιο αντίκτυπο σε τομείς όπως, μεταξύ άλλων, η ενέργεια, το κόστος ζωής, ο τουρισμός αλλά και τα μείζονα σχήματα συνεργασίας τους με τις ανταγωνιζόμενες μεγάλες δυνάμεις όπως η Κίνα.

Πάνω από όλα όμως διαγράφεται ολοένα και πιο συγκεκριμένα μια μεγάλη απειλή για την παγκόσμια ειρήνη καθώς το συγκρουσιακό αυτό κλίμα αρχίζει να επεκτείνεται και να καλύπτει πλέον όχι μόνο την Ευρώπη αλλά και άλλες μεγάλες περιοχές της υφηλίου όπως οι χώρες του Ειρηνικού και της Απω Ανατολής.