Να λοιπόν που στη μέση του καλοκαιριού η περιρρέουσα ατμόσφαιρα εδώ στην Ελλάδα, ακόμη και για εμάς τους απόδημους Ελληνες που ήρθαν για να χαρούν τις ομορφιές της πατρίδας, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ευχάριστη.

Στις διάφορες παρέες και συζητήσεις, αμέτρητες στην καλοκαιρινή ύπαιθρο, το γενικό αίσθημα που επικρατεί είναι δυσφορία και σύγχυση.

«Αισθανόμαστε σαν τα ποντίκια στη φάκα» είναι η φράση της μόδας, ιδιαίτερα κάτω από τη συνεχή απειλή των πυρκαγιών.

Δημοσιεύονται ατέλειωτες αναλύσεις για τα αίτια και τις βαριές επιπτώσεις από τις εκτεταμένες φωτιές, εκφράζονται διαμαρτυρίες για τα κλειστά πάρκα και δασικές εκτάσεις εξ αιτίας των προστατευτικών προληπτικών μέτρων, αγανάκτηση για την επέκταση της πύρινης απειλής ακόμη και σε αποθήκες πυρομαχικών της Αεροπορίας, ενώ υπάρχει και προβληματισμός από τις απομακρύνσεις υπουργών και άλλων ανώτατων αξιωματούχων λόγω μη ευαισθησίας τους προς τη δοκιμασία της χώρας.

Ολα αυτά δε συμβαίνουν την επαύριον μιας παρατεταμένης προεκλογικής διαδικασίας, δυο εκλογικών αναμετρήσεων και μιας μεγάλης αναδιαμόρφωσης του πολιτικού τοπίου. Η οποία είχε ως αποτέλεσμα την εκλογή ισχυρής μεν κυβέρνησης αλλά κατακερματισμένης και αναποτελεσματικής αντιπολίτευσης.

Η κλιματική αλλαγή και η διαχρονική αδυναμία της κρατικής μηχανής είναι ασφαλώς δυο από τις κύριες αιτίες που αναγνωρίζονται στις ατέρμονες συζητήσεις και αναλύσεις. Βαίνουν παράλληλα με τη συνωμοσιολογία αλλά και την ύπαρξη εμπρηστικών ενεργειών οι οποίες πάντως δεν μπορούν να θεωρηθούν υπαίτιες για όλη την έκταση των πολλών πυρκαγιών.

Υπάρχουν όμως και δυο αξιοσημείωτες απόψεις που αρθρώνονται στις συνεχιζόμενες συζητήσεις των πολιτών αλλά και τα σχόλια των αναλυτών.

Κατ’ αρχάς, δεν είναι σπάνιες οι εκφράσεις ενός αισθήματος συλλογικής ενοχής και αυτοκριτικής.

«Φταίμε όλοι» μπορεί να ακούσει κανείς στις καφενειακές συνάξεις.

Μια τέτοια έντιμη τοποθέτηση, εάν γενικευόταν, θα μπορούσε σίγουρα να έχει ως αποτέλεσμα οι πολίτες να αναλάβουν, επί τέλους, τις ευθύνες τους και να επιδείξουν την επιβαλλόμενη από τις επιδεινούμενες κλιματικές συνθήκες μέριμνα για την προστασία του περιβάλλοντος και της χώρας.

Αλλη αξιοπρόσεκτη, παρεπόμενη παρατήρηση, είναι μια σχετική μείωση της συνηθισμένης τάσης να επιρρίπτονται όλες οι ευθύνες στην κυβέρνηση.

Υπάρχει γενική παραδοχή ότι η κυβέρνηση, πολιτικά τουλάχιστον, έχει δείξει επαγρύπνηση και ικανότητα άμεσης και δραστικής αντιμετώπισης της κρίσης.

Αναγνωρίζεται στον Πρωθυπουργό ότι έχει τα απαιτούμενα ανακλαστικά, ασκεί αυστηρή επίβλεψη στην κυβέρνησή του και διαθέτει την ετοιμότητα που επιβάλουν οι έκτακτες συνθήκες.

Διαπιστώνεται παράλληλα η απουσία συγκροτημένης αντίδρασης από την αντιπολίτευση, αφού σε όλο το πολιτικό φάσμα της επικρατεί αποδιοργάνωση αν όχι διάλυση.

«Ευτυχώς που υπάρχει κυβέρνηση» ακούγεται συχνά από χείλη μη πολιτικοποιημένων ή ακόμη και αντιπολιτευόμενων ατόμων.

Δυστυχώς, όμως, όπως έχει αποδειχθεί και σε άλλες χώρες, καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί από μόνη της να αποτελέσει το αποτελεσματικό αντίδοτο στην αντιμετώπιση συνθηκών οι οποίες αντικειμενικά είναι και θα γίνονται ολοένα περισσότερο δυσμενείς για το περιβάλλον.

Είναι ως εκ τούτου απαραίτητο για υπερνίκηση της τρέχουσας δυσάρεστης και ζοφερής ψυχολογικής κατάστασης, να συνεχίσει και να επιταθεί, η επαγρύπνηση και η ετοιμότητα εκ μέρους όλων των πολιτών.

Αλλωστε, οι Ελληνες έχουν επανειλημμένα καταδείξει στο παρελθόν ότι διαθέτουν αποθέματα αισιοδοξίας και θετικότητας από τα οποία αντλούν δύναμη όταν τούτο επιβάλλεται από τις συνθήκες.