Καλημέρα από την Αθήνα που ξημέρωσε μία όμορφη μέρα. Δροσερή μεν, αλλά ηλιόλουστη δε, με τους 63-65 βαθμούς να ζεσταίνουν το πρωινό μας.
Αν κι εμείς οι ποδοσφαιρόφιλοι περιμένουμε την Παρασκευή να μας ζεστάνει ακόμα περισσότερο με τους πρώτους αγώνες της προημιτελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Κατάρ. Τα ζευγάρια δεν έχουν και τόση σημασία, αφού το Μουντιάλ είναι κάτι διαφορετικό για εμάς τους Ελληνες. Ακόμα και παιχνίδι Κατάρ – Δανία να είχε το πρόγραμμα θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον και κυρίως, ήρεμο ακόμα και από οποιοδήποτε αγώνα Σούπερ Λίγκα.
Βλέπεις παιχνίδια που καταλαβαίνεις και κατανοείς ότι υπάρχει το λάθος του διαιτητή ή του VAR ή του παίκτη ή του τερματοφύλακα. Το έχεις δεδομένο ότι οι ομάδες δεν θα είναι σε φουλ ρυθμό, ούτε θα παίξουν στα… κόκκινα για 90 και πλέον λεπτά. Ούτε σου προκαλεί εντύπωση που ο προπονητής δεν έκανε αλλαγές στο 60’ για να φρεσκάρει την ομάδα, ούτε γιατί κατέβασε αυτό το σύστημα και όχι το άλλο, ούτε αν… κοιμάται στον πάγκο. Βλέπεις τα παιχνίδια στο Παγκόσμιο Κύπελλο έτσι ακριβώς, ως παιχνίδια. Και μην πει κάποιος ότι δεν παίζει η Εθνική Ελλάδας γι αυτό είμαστε ουδέτεροι γιατί για τους ομογενείς και η Εθνική των ΗΠΑ είναι δική μας ομάδα, αλλά και όταν η Εθνική Ελλάδας έπαιξε στα Μουντιάλ πάλι σαν παιχνίδια τα βλέπαμε. Κανείς δεν κατηγορούσε τους παίκτες ή τους προπονητές για τις πορείες της «γαλανόλευκης» στα Παγκόσμια Κύπελλα που συμμετείχε.
Δυστυχώς όμως αυτή η περίοδος του σωστού ποδοσφαίρου τελειώνει. Εχουμε ακόμα 8 παιχνίδια και τέλος. Και μετά; Μετά δυστυχώς θα επιστρέψει η Σούπερ Λίγκα.
Μετά θα επιστρέψει η καχυποψία, το «επίτηδες», τα «στημένα», η ΕΠΟ του… Μελισσανίδη, η Σούπερ Λίγκα του… Μαρινάκη, ο διαιτητής του… Σαββίδη, το VAR του… Αλαφούζου, ο επόπτης του… Καρυπίδη. Θα επιστρέψει η ομάδα που είναι «κολλητή» του ενός «δυνάστη», ο «δορυφόρος» του άλλου «δυνάστη», το γκρουπ των ομάδων που στηρίζουν τη μία παράταξη που θέλει να ρίξει την άλλη παράταξη. Θα επιστρέψει η κόντρα ομάδων με τον Αυγενάκη, του Αυγενάκη με την ΕΠΟ, της ΕΠΟ με τη Σούπερ Λίγκα, της Σούπερ Λίγκα με την Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας, της Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας με τη… Σούπερ Λίγκα, της Σούπερ Λίγκα με την ΕΠΟ, της ΕΠΟ με τον Αυγενάκη, του Αυγενάκη με τις ομάδες. Και ξανά από την αρχή… Σαν έναν σκύλο που κυνηγάει την ουρά του, ή μάλλον το πιο σωστό είναι σαν ένα… φίδι που τρώει την ουρά του.
Θα έχουμε πάλι τις ίδιες ιστορίες με τους β’ διαλογής ξένους διαιτητές που φέρνει επίτηδες ο Μπαλτάκος για να περάσει το δικό του που είναι υπέρ των Ελλήνων διαιτητών, θα έχουμε πάλι τον VARίστα που έβαλε τη γραμμή εκεί που ήθελε, τον διαιτητή που το ίδιο τάκλιν στην μία ομάδα έδωσε πέναλτι και στην άλλη όχι, την ομάδα που κόντρα στον έναν «δυνάστη»… έκατσε και έχασε και στον άλλο έπαιξε στα «κόκκινα» και άλλα τέτοια… κωμικοτραγικά. Ειλικρινά δεν θα ήθελα να αναφέρω άλλα τέτοια που θα συναντήσουμε μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος γιατί πραγματικά με… ανακατεύουν.
Αλλά θα γράψω μόνο τούτο. Ολα αυτά τα ζούμε στην ποδοσφαιρική… μπανανία της Ελλάδας γιατί εμείς οι Ελληνες δεν είμαστε φίλαθλοι, αλλά είμαστε ιδιοκτήτες, πρόεδροι, προπονητές, ποδοσφαιριστές, διαιτητές, παράγοντες, όπως είμαστε… πρωθυπουργοί, υπουργοί, νομοθέτες, καθηγητές, δικαστές, δάσκαλοι, ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί, περιπτεράδες, μανάβηδες και πάει λέγοντας… Εχουμε γνώση, άποψη, εμπειρία και ξέρουμε τα πάντα για όλα τα θέματα που αφορούν τον κόσμο.