Αναζητήσεις, αντιφάσεις, ανησυχίες, αμφιβολίες, πιέσεις,
κέφια, βαρυθυμία, πλήξη, μελαγχολία, αισιοδοξία, κακοκεφιά,
μαυρίλα, μοναξιά, σκαμπανεβάσματα, εξάρσεις, απογοητεύσεις
ανεμοστρόβιλοι, γαλάζιοι ουρανοί, φεγγάρια φωτεινά,
όλα στριμωχτά μέσα σε μια νεανική καρδιά
που τη φιλία όπως το δέντρο το νεράκι, με λαχτάρα αποζητά.

Φιλία εφηβική!
Αθώα, αφιλοκερδής, γιομάτη φως, εμπιστοσύνη, αλήθεια, ευωδιά.
Τι κι αν κύλησαν γοργά τα χρόνια
που στην άχαρη κατηφοριά, φέρνουνε κοντά;
Τι κι ας μας κάλεσαν σειρήνες σε μέρη αλαργινά
και μοίρα κακιά χώρισε εμάς που πιστεύαμε
πως όπως το κορμί κι η σκιά του, αχώριστες θα είμαστε παντοτινά;

H καρδιά μας κρατά ακόμα την ίδια ζεστασιά.
Οι θύμησες μένουν πιστές, δίχως του χρόνου τη φθορά,
στο τότε που πότε δειλά κι άλλοτε θαρρετά,
να βρούμε προσπαθούσαμε τι θα πει ζωή, τι για μας εχει γραφτεί.
Ευήκοα είχαμε αυτιά στης φίλης μας τους καημούς, τους φόβους,
τα όνειρα, τα πρώτα τα καρδιοχτύπια, τα σκιρτήματα, τα μυστικά.
Στις λύπες, ολάνοιχτη κρατούσαμε την αγκαλιά. Κλαίγαμε και μείς μαζί.
Τους ανέγνωρους δρόμους της πορείας για την ωρίμανση
που μονοπάτια έχει αγκαθωτά, βαδίζαμε πιασμένες από το χέρι.
Τα βάρη μοιρασμένα, μοιάζανε μισά, οι χαρές γιορτάζονταν διπλά.

Γελώ ακόμα με τις γκάφες μας, τα αστεία, τις σκανταλιές,
τις αταξίες, τα παιχνίδια, τα πειράγματα, τις ζαβολιές.
Στους δύσκολους καιρούς, τις θύμησες έχω συντροφιά.
Στα σοκάκια με τις φίλες αυτές ονειρεύομαι πως τριγυρνώ
κι ανέμελα τραγούδια σιγοτραγουδούμε όλες στον ίδιο τον ρυθμό.
Καινούργιοι φίλοι; Ναι πολλοί.
Ωστόσο, «οι φίλοι οι παλιοί σαν το παλιό κρασί!».