Χυδαιολογία, δημαγωγία, αλητεία, τοξικότητα και όλη η κουβέντα να περιστρέφεται γύρω από τη δεκαετία του 1940 και τον Αρη Βελουχιώτη ή στην καλύτερη γύρω από τη δεκαετία του 1980 και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Και μέσα σε όλα αυτά μονίμως ψέματα, ψέματα για τα πάντα. Είναι να απορεί, λοιπόν, κανείς πως με τέτοια αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να πείσει τους Ελληνες να τον ψηφίσουν.

Mπίρες
Σε μια πρόσφατη προεκλογική συνέντευξή του ο Μητσοτάκης είχε απαντήσει στο ερώτημα «με ποιον πολιτικό αρχηγό θα πήγαινε για μπίρες» αναφέροντας τον Δημήτρη Κουτσούμπα. Το είχε δικαιολογήσει λέγοντας ότι θα ήθελε να του εξηγήσει ο ΓΓ του ΚΚΕ «πώς γίνεται ένας άνθρωπος να εξακολουθεί να πιστεύει σε μια χρεοκοπημένη ιδεολογία». Εγώ αν είχα ποτέ την τύχη να μπορώ να διαλέξω με ποιον πολιτικό αρχηγό θα μπορούσα να απολαύσω μια παγωμένη μπίρα θα ήταν με τον Αλέξη τον Τσίπρα: ξέρετε γιατί; Θα ήθελα να τον ρωτήσω με πόσες επιτέλους μονάδες διαφορά θα πρέπει να χάσει ένας πολιτικός αρχηγός από τον αντίπαλό του για να πάει επιτέλους σπίτι του; Αν κατάλαβα καλά, οι 21 μονάδες που έχασε ο Τσίπρας από τον Μητσοτάκη δεν είναι αρκετές. Θα ήθελα λοιπόν ο ίδιος να μου λύσει την απορία.

Υ.Γ.: Από αυτοκριτική ο Αλέξης μηδέν. Σήμερα για την ήττα του έφταιγε το ΠΑΣΟΚ. Για το ότι το κόμμα του και ο ίδιος πολιτεύονται χωρίς έρμα, χωρίς αρχή, μέση και τέλος καμιά κουβέντα. Καταλάβαμε.