Το περίφημο ελληνικό καλοκαίρι οδεύει σιγά σιγά προς την ολοκλήρωσή του και τα συμπεράσματα είναι πολλά και θα αναλυθούν με καθαρό μυαλό όταν έρθουν τα… πρωτοβρόχια. Ωστόσο, είναι κοινή παραδοχή ότι ένα από τα «προνόμια» που είχε αποκτήσει ο Ελληνας, δειλά – δειλά από τις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα και διατηρήθηκε τα επόμενα σαράντα χρόνια και ήταν η δυνατότητα να κάνει απρόσκοπτα διακοπές στα νησιά της χώρας του, περιορίζεται χρόνο με το χρόνο.

Ειδικά τα Κυκλαδονήσια, αυτά τα διαμάντια του Αιγαίου πελάγους, τείνουν να γίνουν… απαγορευμένα για τον μέσο Ελληνα και πλέον μπορούν να τα επισκεφθούν και να τα χαρούν τους καλοκαιρινούς μήνες μόνο Ελληνες με εισοδήματα πάνω από το μέσο όρο και ξένοι.

Ουσιαστικά μιλάμε για ένα  ιδιότυπο αποκλεισμό του Ελληνα τουρίστα από την ίδια του τη χώρα. Ενας αποκλεισμός που είχε ξεκινήσει όσο κι αν οι περισσότεροι δεν το παραδέχονταν δημόσια, από τα δύο πιο τουριστικά και προβεβλημένα νησιά της χώρας, τη Μύκονο και τη Σαντορίνη, επεκτάθηκε γρήγορα στην Πάρο και πλέον απειλεί να συμπαρασύρει και άλλα νησιά των Κυκλάδων όπως η Σίφνος, η Σέριφος, Νάξος. Και για να μην τα ρίχνουμε μόνο στις τιμές των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων, τεράστιο μερίδιο ευθύνης γι’ αυτή την κατάσταση φέρνουν και οι υπερβολικά υψηλές τιμές όλων των παρεχόμενων υπηρεσιών από τα καταλύματα μέχρι την εστίαση και τη διασκέδαση σε αυτά τα νησιά. Επειδή όμως στις πλείστες των περιπτώσεων οι παρεχόμενες υπηρεσίες δεν ανταποκρίνονται στα χρήματα που κοστίζουν, δεν θα αργήσει να σκάσει και η τουριστική «φούσκα» στις Κυκλάδες.

Ειδικά ο ξένος, όσο κι αν είναι άνετος οικονομικά, δεν είναι διατεθειμένος να πληρώνει πολλαπλάσια απ΄ όσα πραγματικά αξίζει και αργά ή γρήγορα θα μας γυρίσει την πλάτη. Ηδη τα πρώτα σημάδια αυτής της κατάστασης έγιναν ορατά στη Μύκονο όπου πολυτελείς βίλες νοικιάζονται εφέτος στο ένα δέκατο των χρημάτων της αντίστοιχης περυσινής περιόδου. Το πρώτο καμπανάκι χτύπησε, αλλά όπως συμβαίνει σε όλα τα πράγματα στην Ελλάδα, θα το πάρουμε χαμπάρι όταν θα είναι πλέον αργά…