Στη έκδοση του Σαββατοκύριακου δημοσιεύεται μία ενδιαφέρουσα, νομίζω, συνέντευξη του κ. Δημητρίου Λογοθέτη, ενός εκ των τριών τελικών υποψηφίων για την Προεδρία της Θεολογικής Σχολής, ο οποίος αμέσως μετά τις συναντήσεις που είχε με τους διαφόρους της Σχολής, καθηγητές, φοιτητές, εφόρους, έντιμα και ωραία είπε πως τούτο το πράγμα δεν είναι για μένα και αναχώρησε για την οικία του στη Φλόριδα όπου παραχειμάζει και το καλοκαίρι το μοιράζεται ανάμεσα στο Σικάγο και την Αθήνα.

Οταν άκουσαν «οι γραμματείς και οι φαρισαίοι» πως ο κ. Λογοθέτης είχε στόχο να δώσει έμφαση στην ελληνικότητα, στην ελληνική γλώσσα, άρχισαν να αφρίζουν από το κακό τους διότι είναι γνωστά τα πιστεύω και τα συναισθήματά τους, τουλάχιστον πολλών εξ’ αυτών. Κι αυτή η ανθελληνική νοοτροπία περνά στους φοιτητές και αυριανούς ιερείς, γι’ αυτό όταν αποφοιτήσουν τους λες καλημέρα και απαντούν καραμέλα. Μιλούμε δηλαδή για μία νοοτροπία η οποία εμποτίζει μέχρι το μεδούλι ακόμα και κάποιους και κάποιες που εργάζονται ως γραμματείς και τομεάρχες και μάχονται ανοιχτά την ελληνική γλώσσα και τον Ελληνισμό κι ας τρώνε ψωμί από αυτόν.

Τα όσα έλεγε ο Ελπιδοφόρος στις αρχές που ήλθε, ότι θα τονώσει την ελληνικότητα, θα προαγάγει την ελληνική γλώσσα, ανεδείχθησαν απλώς πομφόλυγες για να το πω κομψά. Καλά, άριστα, έπραξε ο Λογοθέτης και αποποιήθηκε την υποψηφιότητα γιατί δεν του άξιζε άλλη ταπείνωση, από τις ερωτήσεις που του έκαναν στην Εφορεία. Βέβαια προσπάθησε να τους καλύψει, αλλά δεν νομίζω πως τα κατάφερε γιατί οι ερωτήσεις ήταν θαρρώ αμείλικτες.