ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. («ΝΥΤ») Κάτω από τα γιγάντια μπαλόνια με ήλιον κατά τη διάρκεια της παρέλασης της Ημέρας των Ευχαριστιών του Macy’s, το πρωί της Πέμπτης, στο Μανχάταν ένα πλήθος ανθρώπων φώναζαν ο ένας στον άλλον «Καλή Ημέρα των Ευχαριστιών! ‘Happy Thanksgiving!’» και η φωνή τους αντηχούσε κάτω από το Δυτικό Σέντραλ Παρκ μέχρι την πλατεία Χέραλντ.

Ενα χρόνο αφότου ο ιός ανάγκασε την παρέλαση σε ένα μπλοκ χωρίς θεατές, τα λόγια περίσσευαν. Οι χορευτές με την μπαγκέτα, οι ξυλοπόδαροι, οι μπάντες πορείας, οι θεατές που κουβαλούσαν νήπια, φορώντας καπέλα σε σχήμα γαλοπούλας, σε μια παρέλαση που θύμιζε τον παλιό καλό της εαυτό, ήταν αναμφισβήτητα χαρούμενοι. Και σε μια πόλη που κλονίστηκε από την απώλεια τόσων πολλών Νεοϋορκέζων τους τελευταίους 20 μήνες, καμία λέξη δεν περιγράφει καλύτερα τα συναισθήματα εκείνων που ήταν εκεί από το να είναι ευγνώμονες.

«Το να μπορείς απλώς να ανήκεις σε ένα κοινωνικό περιβάλλον, είναι το παν!» είπε η Ασα Τζένκινς (Asa Jenkins), 36 χρόνων, συντονίστρια ερευνητικών μελετών που είχε φέρει τα δύο της παιδιά από το Aϊκεν Νότιας Καρολίνας για την παρέλαση, το πρώτο τους οικογενειακό ταξίδι από την έναρξη της πανδημίας. Μετά από περισσότερο από ένα χρόνο απομακρυσμένων συναντήσεων για εκείνη και εικονικό σχολείο για τα παιδιά της, τον Κρίστιαν, 8 και τον Εντεν, 5 ετών, η κ. Τζένκινς είπε ότι φέτος δεν άντεχε να παρακολουθεί την παρέλαση στην τηλεόραση. Επρεπε να έρθουν αυτοπροσώπως.

Η παρέλαση, η οποία ξεκίνησε το 1924 και έχει ακυρωθεί σπάνια, όπως κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, επέστρεψε στην πλήρη έκταση της δόξας των 2,5 μιλίων. Οι λεωφόροι ήταν γεμάτες με 4.500 εθελοντές που ρυμουλκούσαν 15 γιγάντια μπαλόνια ηλίου και πετούσαν κομφετί.

Υπήρχαν κάποιες διαφορές φέτος. Η παράδοση της Νέας Υόρκης να παρακολουθεί κανείς τα μπαλόνια να φουσκώνουν την προηγούμενη μέρα στο Upper West Side ήταν ανοιχτή μόνο σε εμβολιασμένους ανθρώπους. Μερικές ομάδες ατόμων που ζητωκραύγαζαν παρέλασαν με μάσκες που ταίριαζαν με τους μπερέδες τους. Μια ομάδα παικτών πνευστών τούμπα ανοιγόκλειναν τις μάσκες τους για να σαλπίζουν στα χτυπήματα των κεράτων τους.

Ο 19χρονος Συμεών Γκάιτον (Simeon Guyton), ένας χορευτής της μπαγκέτας με το Hampton University Marching Force, είπε ότι ο θίασος της Βιρτζίνια είχε περάσει μεγάλο μέρος του περασμένου έτους σε διαδικτυακή άσκηση. Τώρα, δευτεροετής φοιτητής στο Hampton, είπε ότι η πρώτη του χρονιά ήταν τελείως δι’ αποστάσεως και ότι είχε παραμείνει σε φόρμα στροβιλίζοντας τη σκυτάλη του στο δρόμο του.

«Το να είμαι πίσω με την οικογένεια του συγκροτήματός μου είναι μεγάλη ανακούφιση», είπε. «Η πανδημία δεν έχει τελειώσει, αλλά μπορούμε να είμαστε όλοι μαζί με ελεγχόμενο, ασφαλή τρόπο».

Κάθε χρόνο, οι καλύτερες θέσεις στο σπίτι είναι συνήθως μέσα σε διαμερίσματα στα εντυπωσιακά κτίρια δίπλα στο Σέντραλ Παρκ. Μερικοί κάτοικοι και οι καλεσμένοι τους έφαγαν πρωινό με κουλούρια την Πέμπτη παρακολουθώντας την παρέλαση. Αλλά σχεδόν δύο τετράγωνα πιο κάτω στο Δυτικό Σέντραλ Παρκ, περίπου 100 μέλη μιας ομάδας από την Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών κάθισαν στην πρώτη σειρά σε πτυσσόμενες καρέκλες, καθίσματα ορχήστρας που είχαν εξασφαλίσει φτάνοντας στις 4 π.μ., κοινοτική παράδοση που είχε ακυρωθεί πέρυσι.