Κύριε Διευθυντά,

Με τα χαμηλά φώτα του σπιτιού και το αναμμένο τζάκι με τα χοντρά κούτσουρα να καίνε στο κρύο βράδυ με το χιονόνερο και τον δυνατό βοριά έχουμε αρχίσει να έχουμε την αίσθηση εδώ στο χωριό ότι έρχονται τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά.

Δεν υπήρχε η τεχνολογία τότε και όλοι οι χωριανοί εορτάζουν το ίδιο χωρίς διακρίσεις και ψηλά τζάκια. Τα Χριστούγεννα περνούσαν με μεγάλη αγάπη και τα αισθήματα ήταν γεμάτα από την πίστη της καρδιάς και την αγαθή, καθαρή αγάπη που άγγιζε τα ουράνια και ακτινοβολούσε πίσω στη γη που ήταν τα σπαρμένα χωράφια από τα σιτάρια και τους άλλους καρπούς και εκεί γύρω στις άκρες έχουν φυτρώσει κυκλάμινα και ανεμώνες που δοξάζουν τον Θεό και γέρνουν τα κεφάλια τους μέσα στο ηλιοβασίλεμα και τον ερχομό της κρύας βραδιάς.

Πετούν εκεί γύρω τα αγριόπουλα στα απαγγερά ρέματα με τους φουντωτούς θάμνους ζητώντας τροφή και ηρεμία στα ριζοβούνια και μακριά από το θόρυβο και την ανασφάλεια.

Είναι η εποχή της συγκομιδής της ελιάς και οι χωριανοί κάθε ημέρα με τις οικογένειες όλοι μαζί στρώνουν τα λιόπανα και σηκώνουν τις ψηλές σκάλες για να μαζέψουν τον καρπό της ευλογημένης ελιάς που θα δώσει αύριο το παρθένο λάδι που κρατάει την οικογένεια σε υγεία όλο το χρόνο εκεί στην απλή χωριάτικη ζωή. Και εκεί στην άκρη της ρεματιάς κοντά στους γέρικους ελαιώνες ακούγεται η φωνή του φτωχού πουλιού, του Καλόγιαννου που μας κρατάει συντροφιά τις κρύες μέρες του χειμώνα.

Σας ευχαριστώ

Κυριάκος Στρατηγάκης

Γιόνκερς, ΝΥ