BEΡΟΛΙΝΟ. Δηλώνει παθιασμένος επιχειρηματίας και έτοιμος να αναλάβει πολιτική ευθύνη. Θα ήθελε να δει περισσότερους επιχειρηματίες στην Bundestag, αλλά και το κόμμα του σε κυβέρνηση με τους Πράσινους. Τάσσεται υπέρ τής όσο το δυνατόν πιο περιορισμένης κρατικής παρέμβασης, πιστεύει στην καινοτομία και στις ίσες ευκαιρίες. Στον τοίχο πίσω από το γραφείο του διαβάζει κανείς το σωκρατικό «Οίδα ουκ ειδώς». Δεν θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε άλλο από Φιλελεύθερος (FDP). Οσο για την ελληνική του καταγωγή; Είναι ταυτόχρονα πλεονέκτημα και μειονέκτημα, όπως συμβαίνει συνήθως…

Ο Ερνέστος Βαρβαρούσης είναι υποψήφιος για το Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο στο κρατίδιο της Εσσης, με την ελπίδα ότι μαζί του θα μπουν στην Bundestag οι μεσαίες ιδιωτικές επιχειρήσεις, η ραχοκοκαλιά της γερμανικής οικονομίας. Ο 58χρονος πολιτικός μηχανικός από την Φρανκφούρτη, διευθύνων σύμβουλος σε εταιρεία διαχείρισης οδικής κυκλοφορίας, μίλησε στο «ΑΠΕ-ΜΠΕ» λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές της 26ης Σεπτεμβρίου και δεν έκρυψε την προτίμησή του για τις συνεργασίες της επόμενης μέρας.

«Αυτές οι εκλογές είναι πολύ σημαντικές. Θα χρειαστούν νέοι συνδυασμοί στη Γερμανία. Κατά τη γνώμη μου, οι συνασπισμοί με το FDP και τους Πράσινους έχουν μεγαλύτερες δυνατότητες ανανέωσης. Γι’ αυτό και τους βλέπω θετικά», δηλώνει ο κ. Βαρβαρούσης.

Σε ό,τι αφορά ωστόσο τη θέση της επόμενης γερμανικής κυβέρνησης στην Ευρωπαϊκή Ενωση, επισημαίνει ότι η Αγγελα Μέρκελ έχει καταγράψει μεγάλη συνεισφορά, χαίρει μεγάλης εκτίμησης από τους ομολόγους της και -παραδέχεται- «θα πάρει χρόνο μέχρις ότου καταστεί εφικτό να καλυφθεί το κενό». «Δεν είμαι τόσο αισιόδοξος για την αρχή, διότι για τους αρχηγούς κυβερνήσεων είναι σημαντικό να μπορεί να εμπιστευθεί ο ένας τον άλλον», εξηγεί.

Ο κ. Βαρβαρούσης δεν μοιάζει Ελληνας εμφανισιακά. Βοηθάει ασφαλώς η άριστη γερμανική προφορά του. Οι ξενοφοβικοί πολιτικοί δυσκολεύονται λοιπόν να τον αντιμετωπίσουν σε αυτό το επίπεδο, αν και ο ίδιος, όπως λέει, παρ’ ότι «μόνο κατά 50% Ελληνας», τονίζει συνειδητά το μεταναστευτικό του υπόβαθρο. Αποκαλύπτεται βέβαια ούτως ή άλλως από το ελληνικό του επίθετο. «Το όνομά μου παραμένει μάλλον περισσότερο μειονέκτημα παρά πλεονέκτημα για τους αστικούς κύκλους», σημειώνει και προσθέτει ότι «πολλοί βρίσκουν μεν συμπαθείς τους Ελληνες, αλλά θεωρούν ότι η συμπεριφορά τους είναι κάπως πιο ασταθής».

Βλέπει όμως ο ίδιος τον εαυτό του ως «γέφυρα» μεταξύ των δύο λαών, οι σχέσεις των οποίων επιβαρύνθηκαν τόσο τα προηγούμενα χρόνια; «Ναι. Κι αυτό δεν ήταν πάντα εύκολο», απαντά. Κυρίως, όπως λέει, τον εκνεύρισε το γεγονός ότι ο κόσμος μιλούσε τόσο άσχημα για τους Ελληνες, «ενώ εγώ ο ίδιος βιώνω αρκετές παρατυπίες από Γερμανούς στην οικονομική ζωή της Γερμανίας. Αλλά έτσι είναι ο κόσμος», καταλήγει στωικά.