Οι σωστές και οι ίσιες αποφάσεις που λαμβάνονται από θεσμικούς εκπροσώπους της Εκκλησίας πρέπει να τονίζονται και να επαινούνται, όπως και οι παραλείψεις και οι ολιγωρίες να στηλιτεύονται προκειμένου να δίνεται κέντρισμα στους έχοντες τα γένια και τα χτένια να σκέπτονται πάλιν και πολλάκις και να πράττουν το ορθόν και πρέπον.

Εν προκειμένω αξίζει να λεχθεί ένα μεγάλο εύγε στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο για την άμεση και γενναία απόφασή του για τον ιερέα Αντώνιο Παπανικολάου, τον ιδρυτή της Κιβωτού του Κόσμου, η οποία κλυδωνίζεται από τις τρομακτικές αποκαλύψεις τροφίμων της για πράξεις ανίερες και κακοποιητικές από ανώτερα στελέχη της που αγγίζουν ακόμα και τον ίδιον.

Ο Αρχιεπίσκοπος έδρασε αστραπιαία μόλις κατέστησαν γνωστές οι καταγγελίες περί διαστροφικής συμπεριφοράς τις οποίες διενεργούν οι Αρχές και έθεσε τον ιερέα Αντώνιο Παπανικολάου σε αργία από κάθε ιεροπραξία, εκδίδοντας συνάμα μία αυστηρή και διευκρινιστική ανακοίνωση. Ταυτόχρονα, έδωσε εντολή διενέργειας κανονικών ανακρίσεων. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ο Αρχιεπίσκοπος δεν ανέμενε πρώτα να αποφανθεί η Δικαιοσύνη για την αλήθεια και εγκυρότητα των καταγγελθέντων, αλλά εκφράσθηκε δημόσια.

Τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος πως «η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών ουδεμία σχέση είχε ή έχει με την Μ.Κ.Ο. ‘Κιβωτό του Κόσμου’, η οποία και δεν υπάγεται σε αυτήν.

Μόνος αρμόδιος για τη διοίκηση, τη διαχείριση και την όλη λειτουργία της είναι ο ως άνω κληρικός, ο οποίος ουδέποτε άλλωστε δέχθηκε να θέσει τις δομές της Μ.Κ.Ο. υπό την εποπτεία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών ή να συνεργαστεί με τα επιτελικά στελέχη αυτής στους τομείς της κοινωνικής πρόνοιας και αλληλεγγύης με οιονδήποτε τρόπο».

Κι ακόμα μέσα στην παράγραφο αναφέρεται, πως «στο όνομα της προστασίας των παιδιών, δεν μπορεί να λαμβάνει χώρα η σταύρωσή τους και μάλιστα από ‘κληρικούς’ που τα εκμεταλλεύονται και τα κακοποιούν παντοιοτρόπως έχοντας, κατά τα λοιπά, πείσει και το πανελλήνιο για τις ‘αγνές’ τους προθέσεις. Κάτι τέτοιο δεν το χωρά ειλικρινά ο ανθρώπινος νους…». Ο Αρχιεπίσκοπος τα είπε όλα.

Μπράβο στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, ο οποίος όντας εκ φύσεως μειλίχιος και γαλήνιος άνθρωπος και ιεράρχης, φαίνεται πως έχασε πια την υπομονή και την ψυχραιμία του με τον ιερέα του, Αντώνιο Παπανικολάου, για τον οποίον, όπως σημείωσε, είχε αυτονομηθεί αφού όπως γράφτηκε και πιο πάνω «ουδέποτε δέχθηκε να θέσει τις δομές της Μ.Κ.Ο. υπό την εποπτεία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών ή να συνεργαστεί με τα επιτελικά στελέχη αυτής στους τομείς της κοινωνικής πρόνοιας και αλληλεγγύης με οιονδήποτε τρόπο».

Βέβαια αφέθηκε ο κληρικός αυτός ελεύθερος και ανεξέλεγκτος από την Εκκλησιαστική του Αρχή, δηλαδή τον Ιερώνυμο, επί πολλά έτη, δημιουργήθηκε αυτό το κλίμα ειδωλοποίησης και προσωπολατρείας γύρω από το όνομά του. Κι αυτό είναι ίδιον γνώρισμα παρόμοιων καταστάσεων με τα λεγόμενα cults της Αμερικής, στα οποία ο αρχηγός καθίσταται ο απόλυτος κυρίαρχος ο οποίος ασκεί ολοκληρωτική επιρροή στα μέλη και τους εργαζόμενους, κι όλα αυτά εν ονόματι του Χριστού, της φιλανθρωπίας και της αλληλεγγύης.

Σεβαστικά, λοιπόν, φρονώ πως ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ίσως θα έπρεπε να είχε δράσει πολλά χρόνια πριν δημιουργηθεί αυτή η ειδωλοποίηση του κληρικού του, για τον οποίον σήμερα τα καταγγελλόμενα από παθόντες, αλλά και αυτήκοους και αυτόπτες βοούν και αμαυρώνουν το γόητρο της Εκκλησίας της Ελλάδος όχι μόνο εντός των συνόρων της Ελλάδος, αλλά και εκτός αυτής.

Βέβαια η Δικαιοσύνη έχει τον πρώτο λόγο εν προκειμένω, αλλά και η θεσμική διοίκηση της Εκκλησίας έχει τον δικό της λόγο γιατί ο ιδρυτής της Κιβωτού είναι κληρικός κι έχει την υπαγωγή του στον Επίσκοπό του, στην προκειμένη περίπτωση τον Αρχιεπίσκοπο εξ ονόματος του οποίου ιερουργεί και ιεροπράττει στην τοπική εκκλησία, την ενορία δηλαδή, όντας η προέκταση του Επισκόπου σ’ αυτή, γι’ αυτό και τον μνημονεύει στη Λειτουργία και τις Ακολουθίες.