Στο λεπτό νήμα ανάμεσα στο οικείο και το απόκοσμο, το τραγικό και το σαρκαστικό, ενίοτε το ιερό και το βέβηλο, όπως έχει στο παρελθόν υποστηριχθεί, φαίνεται να κινούνται τα έργα του Ευριπίδη Λασκαρίδη και της ομάδας του, OSMOSIS, με όχημα μία καλλιτεχνικά ιδιαίτερη και αναμφιβόλως ενδιαφέρουσα επί σκηνής δράση. Θέατρο, χορός και performance «συνδιαλέγονται» αρμονικά με τις παραστάσεις να ανάγονται για τον θεατή σε εμπειρία μιας μη συμβατικής, συνδυάζουσας με ποικίλα μέσα, έκφρασης.

«Η ομάδα OSMOSIS σχηματίστηκε αρχικά το 2009 με την επιθυμία να πειραματιστώ με μερικές σκηνικές ιδέες που με ενδιέφερε να εξερευνήσω με μία ομάδα αγαπημένων φίλων και συνεργατών που μοιραζόμασταν τις ίδιες ανησυχίες. Μέσα στα χρόνια η σύνθεση της ομάδας αλλάζει οργανικά ενώ κρατά κοντά της έναν πυρήνα συνεργατών με τους οποίους συνεχίζουμε να εξερευνούμε τα όρια των παραστατικών τεχνών» σημείωσε ο κ. Λασκαρίδης μιλώντας στον «Εθνικό Κήρυκα» αναφορικά με την αρχή του όλου εγχειρήματος με την OSMOSIS. Η τελευταία, όπως αναγράφεται και στον ιστότοπο του κ. Λασκαρίδη, εξερευνά την καθημερινή ζωή -τις μικρές λεπτομέρειες, το συλλογικό υποσυνείδητο, το φανταστικό και το παράλογο- με το βλέμμα της ομάδας σταθερά στραμμένο στις απροσδόκητες πλευρές της ανθρώπινης συνθήκης.

Ο Ελληνας δημιουργός, σκηνοθέτης και ερμηνευτής, του οποίου η καλλιτεχνική ταυτότητα διατρέχεται από δύο κυρίαρχα θέματα, τη γελοιοποίηση και τη μεταμόρφωση, περί των πηγών έμπνευσης και των εκφραστικών μέσων που χρησιμοποιεί στις παραστάσεις του είπε χαρακτηριστικά: «Αγαπώ βαθιά κάθε έκφραση χορού, θεάτρου ή performance. Από τα κλασικά έργα και το μιούζικαλ των μεγάλων σκηνών έως το τσίρκο, το Burlesque, τα σύγχρονα θεάματα, ακόμη και τα drugshows ή και τα απολύτως πειραματικά θεάματα σε μικρά διαμερίσματα ή αποθήκες. Η σκηνική τέχνη είναι το πάθος μου αλλά βλέπω ότι η έμπνευσή μου έρχεται πολύ συχνά και από τον κόσμο του σινεμά. Κι εκεί μπορεί να είναι από πειραματικούς σκηνοθέτες όπως ο Ντέιβιντ Λιντς (David Lynch) έως και τον Γούντι Αλεν (Woody Allen)» Και συμπλήρωσε: «Δουλεύουμε με την ομάδα μου πολύ με την εικόνα, το σώμα, τα σκηνικά και τα κοστούμια και αρκετά λιγότερο με τον λόγο. Μοιάζει πως ακόμη και μια ακαταλαβίστικη γλώσσα μπορεί να ωθήσει τα νοήματα να ανοίξουν σαν βεντάλια σε πάρα πολλές περιοχές ανάλογα με την φαντασία του κάθε θεατή».

«RELIC», «TITANS» και, από το 2019, «ELENIT», λοιπόν. Οι τρεις παραστάσεις της OSMOSIS με τις οποίες εδώ και χρόνια η καλλιτεχνική ομάδα του κ. Λασκαρίδη διαγράφει τη διεθνή της πορεία σημειώνοντας μάλιστα μεγάλη επιτυχία. «Το RELIC ήταν ένα μοναχικό σόλο σε ένα σχεδόν κλειστοφοβικό τοπίο ενώ οι ΤΙΤΑΝΕΣ ένα ντουέτο σε ένα σύμπαν τόσο κοσμικό όσο και σκοτεινό. Το ELENIT είναι ένα κομμάτι συνόλου. Δέκα ερμηνευτές ενεργοποιούνται ανορθόδοξα κάτω από μια ανεμογεννήτρια για να ζωντανέψουν μπρος τα μάτια μας μία ιστορία που επιμένει να παραμένει ανοιχτή σε πολλαπλές ερμηνείες χωρίς όμως να έχει κανείς την αίσθηση ότι παρακολουθεί κάτι που δεν απευθύνεται σε αυτόν. Και τα τρία έργα είναι μια έρευνα πάνω στο σώμα, τη μεταμόρφωση και τον ποιητικό κόσμο που μπορεί να κρύβει το γελοίο και το άγνωστο» εξήγησε ο ίδιος.

Ο κ. Λασκαρίδης και η OSMOSIS έχουν παρουσιάσει μάλιστα έργο τους σε πλήθος καλλιτεχνικών φεστιβάλ και θεάτρων ανά τον κόσμο. Συγκεκριμένα, η ομάδα τους ξεκίνησε τη διεθνή της πορεία με την παρουσίαση του έργου RELIC στη Βαρκελώνη το 2015, το οποίο έκτοτε έχει ταξιδέψει για οκτώ συνεχόμενα χρόνια σε πάνω από 30 φεστιβάλ και θέατρα του κόσμου, από το «Palais de Tokyo» του Παρισιού και την «Biennale» της Λυών στη Γαλλία, έως το Jerusalem Theatre Festival στο Ισραήλ αλλά και το Public Theatre της Νέας Υόρκης (Απρίλης 2019 – Φεστιβάλ Democracyiscoming, Onassis USA). Το επόμενο έργο, TITAN (2017) ήταν μια διεθνής συμπαραγωγή (Ελλάδα, Γαλλία, Ολλανδία, Πορτογαλία, Καναδάς) και έχει κι αυτό ταξιδέψει χωρίς σταματημό για πέντε συνεχόμενα έτη σε πάνω από 20 διεθνή φεστιβάλ από το Hong Kong Arts Festival ως και το Festival Trans Amériques στο Μόντρεαλ του Καναδά. Το τελευταίο και μεγαλύτερο έργο της ομάδας, το ELENIT (2019), είναι κι αυτό μια διεθνής συμπαραγωγή (Ελλάδα, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Πορτογαλία) και από το 2019 έως και σήμερα, παρά την αναχαίτιση της περιοδείας από την πανδημία του Covid-19, συνεχίζει να ταξιδεύει.

Σε ό,τι αφορά την ίδια εμπειρία στα εν λόγω καλλιτεχνικά φεστιβάλ και θέατρα, ο κ. Λασκαρίδης επεσήμανε στον «Ε.Κ.»: «Το να μπορεί ένας καλλιτέχνης να ταξιδεύει με τη δουλειά του ανά τον κόσμο είναι αναμφίβολα ένα τεράστιο δώρο. Ο τρόπος που μου αρέσει να δουλεύω βασίζεται στο feed back και κάθε φορά που έχω την τύχη να συνομιλώ για τη δουλειά μου, είτε με απλούς θεατές, είτε με άλλους καλλιτέχνες και συναδέλφους που έχουν δει τις παραστάσεις μας νιώθω πως πλουτίζω κι εγώ, και η ομάδα αλλά και το έργο μου. Φανταστείτε λοιπόν αυτό να μπορεί να συμβαίνει σε διεθνές επίπεδο. Τα όρια αμβλύνονται και η αίσθηση τού τι λειτουργεί και σε ποιο περιβάλλον ‘σαλιώνεται’ με ένα πολύ δημιουργικό τρόπο για την προσωπικότητα και την ιδιοσυγκρασία μου».

Κλείνοντας τη συζήτησή μας, κατόπιν σχετικής ερώτησης για τα επόμενα βήματα, για το πού μπορεί στο προσεχές μέλλον να απολαύσει το κοινό τις παραστάσεις τους και τι επίκειται σε επίπεδο νέων έργων, ο σκηνοθέτης και ερμηνευτής είπε ότι «μετά τον Καναδά θα επιστρέψουμε Αθήνα και σε πρόβες. Θα ετοιμάσουμε ένα νέο έργο για το Αμφιθέατρο της Μικρής Επιδαύρου για το Φεστιβάλ Αθηνών το καλοκαίρι αυτό. Το έργο αυτό λέγεται TOURNÉ και είναι μία καυστική αλλά και συγκινητική ωδή στα θερινά θεατρικά σχήματα που περιοδεύουν ανά την Ελλάδα κάθε καλοκαίρι παίζοντας αρχαίες κωμωδίες και τραγωδίες. Αμέσως μετά θα πετάξουμε για τη Λιθουανία όπου είμαστε καλεσμένοι να λάβουμε μέρος στο CONTEMPO Festival της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας KAUNAS 2022. Είναι ένα νέο πείραμα, όχι έργο, για το οποίο δεν μπορώ να πω πολλά ακόμη.

Το τέλος του χρόνου θα μας βρει να περιοδεύουμε και πάλι με τους ΤΙΤΑΝΕΣ και την άνοιξη του 2023 στήνουμε μία μικρή περιοδεία γύρω από τις παραστάσεις που θα δώσουμε με το ELENIT αυτή τη φορά στο Παρίσι».