Η εκδημία του Αρχιεπισκόπου Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου Χρυσοστόμου του Β’, σηματοδοτεί εξελίξεις εκκλησιαστικής φύσεως και όχι μόνο. Οι εκκλησιαστικές εξελίξεις έχουν να κάνουν με το πρόσωπο το οποίο θα τον διαδεχθεί και τις εκκλησιαστικές και εκκλησιολογικές του πεποιθήσεις και ευαισθησίες καθότι δεν διαφεύγει της γνώσης μας ένα διαδεδομένο πνεύμα και αντιληπτική «φονταμενταλισμού», ενίοτε ακραίου, που εκπηγάζει από κάποιους ιεράρχες, αλλά και μία «ρωσοπληξία» η οποία κατέστη εναργής με το ζήτημα της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ουκρανίας.

Από την άλλη μεριά, υπάρχει κι ένα θέμα εκκλησιαστικό-πολιτικό, το εξής: Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος κατά την ανάπεμψη του Τρισαγίου για τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο «έκανε γνωστή την πρόθεσή του να μεταβεί στην Κύπρο για την Εξόδιο Ακολουθία του». Δεν ανακοίνωσε ότι θα μεταβεί στα σίγουρα όπως κάνει συνήθως σε άλλες περιπτώσεις, όπως λόγου χάρη για μεταβάσεις του στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Αγγλία, τις ΗΠΑ και αλλαχού στον ελεύθερο κόσμο, διότι εν προκειμένω τα πράγματα είναι διαφορετικά λόγω των γεωπολιτικών συνθηκών. Οπως ήδη έγραψα στο σχετικό δημοσίευμα «ουδείς Οικουμενικός Πατριάρχης επισκέφθηκε την Κύπρο κατά τον 20ό αιώνα μέχρι σήμερα, ούτε ο Αθηναγόρας, ούτε ο Δημήτριος, αλλά ούτε και ο σημερινός ο Βαρθολομαίος».

Βέβαια, όπως το διατύπωσε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, η μετάβασή του ή όχι στην Κύπρο θα εξαρτηθεί από την ηγεσία της Τουρκίας αν θα συναινέσει προς τούτο ή όχι. Ωστόσο, οποιαδήποτε κι αν είναι η απόφαση θα είναι σίγουρα ιστορική. Αν η Τουρκία δώσει το «πράσινο φως» στον Πατριάρχη να πάει στην Κύπρο, τότε υπάρχει μία ανατροπή του απαγορευτικού αιώνων. Αν πάλι αρνηθεί, τότε θα φανερώσει για μία ακόμα φορά την καταπειστική της τακτική και πολιτική για τις θρησκευτικές ελευθερίες και τη βασανιστική καταπίεση που ασκεί στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, το Κέντρο της Οικουμενικής Ορθοδοξίας.

Στο αντίλογο ότι το Φανάρι μπορεί να στείλει αντιπροσωπεία εξ ιεραρχών θα μπορούσε να αντιταχθεί πως έχει άλλη διάσταση, νόημα και μήνυμα η αυτοπρόσωπη παρουσία του Οικουμενικού ως του Πρώτου της Ορθόδοξης Εκκλησίας και άλλη διάσταση η αντιπροσωπεία.

Υπάρχει κι ένας άλλος λόγος, ο εξής: Ο μακαριστός Χρυσόστομος στάθηκε πάντοτε στο πλευρό του Οικουμενικού Πατριαρχείου και του Βαρθολομαίου σε μέγιστα και ουσιώδη εκκλησιαστικά θέματα. Κάνω μνεία μόνο σε δύο για να μην μακρηγορήσω: Για τη σύγκληση της Μεγάλης Συνόδου στην Κρήτη τον Απρίλιο του 2016 και στη χορήγηση Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία και την αναγνώρισή της, οπότε και για λόγους προσωπικής ευγνωμοσύνης θα ήθελε να παραστεί ο ίδιος ο Πατριάρχης και να του αποδώσει τον τελευταίο ασπασμό έτσι σαν μία έκφραση αδελφικής ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης.