Των λέξεων η δύναμη
σαν μαστίγιο σε χέρια γυμνασμένα, στιβαρά, αδυσώπητα χτυπά,
πληγές ανοίγει στην ψυχή, και στην καρδιά.
Ο θυμός που προσπαθεί
μέσα στις λέξεις να χωρέσει
τη λογική έχει μπερδέψει.
Το πρωτόπλαστο αγρίμι,
ζωντανό ακόμα μέσα στο αίμα
δίχως χαλινό κανένα
της ψυχής τη γύμνια φανερώνει
δίχως φόβο, λύπη, ή ντροπή.

Όταν το μαστίγωμα πια σταματήσει
κάτω από της λησμονιάς τα διάτρητα πέπλα, ο χρόνος κάποιες ουλές ίσως καλύψει.
Ωστόσο στης καρδιάς βαθιά τα φυλλοκάρδια
μένουν άσβηστα τα ματωμένα αχνάρια.
Οσο κι αν θέλει κι αν προσπαθήσει
τον παλιό της ρυθμό μη της γυρέψεις να βρει
και να ξαναχτυπήσει.

Τσακωμός. ’Η των λέξεων η δύναμη

Των λέξεων η δύναμη
σαν μαστίγιο σε χέρια
γυμνασμένα, στιβαρά αδυσώπητα χτυπά
πληγές ανοίγει στην ψυχή, και στην καρδιά.
Ο θυμός που προσπαθεί
μέσα στις λέξεις να χωρέσει
τη λογική έχει μπερδέψει.
Το πρωτόπλαστο αγρίμι,
ζωντανό ακόμα μέσα στο αίμα
δίχως χαλινό κανένα της ψυχής τη γύμνια φανερώνει, δίχως φόβο ή ντροπή.

Όταν το αλληλομαστίγωμα πια σταματήσει
κάτω από της λησμονιάς διάτρητα πέπλα
ο χρόνος κάποιες από τις ουλές καλύψει.
Από το διάβα του, στης καρδιάς τα φυλλοκάρδια
μένουν όμως τα ματωμένα αχνάρια
όσο κι αν θέλει κι αν προσπαθήσει
τον παλιό της ρυθμό μην προσμένεις ότι θα βρει ξανά, ούτε πως θα ξαναχτυπήσει.