x
 

Ταξίδι

Γεωργία Δρακάκη στον «Ε.Κ.»: Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει

26 Φεβρουαρίου 2022

Η Γεωργία Δρακάκη είναι πολυτάλαντη, δημιουργική και ανήσυχη. Μου φέρνει στο μυαλό την εικόνα μιας πολύχρωμης και αεικίνητης πεταλούδας σε ένα ξερό τοπίο ή μια εκτυφλωτική ηλιαχτίδα που εισβάλλει με θράσος από τη χαραμάδα ενός παραθύρου σε ένα από χρόνια κλειστό και σκοτεινό δωμάτιο.

Συνήθως ο δρόμος των μιλένιαλ προς την ενήλικη ζωή και δη στην Ελλάδα του σήμερα στο αποκορύφωμα της οικονομικής κρίσης είναι γεμάτος μελαγχολικά αποτυχημένα ραντεβού και δουλειές που απλά πληρώνουν το ενοίκιό τους και τους είναι αδιάφορες. Στην περίπτωση της Γεωργίας ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Πρόκειται για ένα πολύ νέο κορίτσι που απολαμβάνει τη ζωή μέχρι το μεδούλι και έχει την ευλογία να διαπρέπει στο επάγγελμα που η καρδιά της λαχτάρησε να ασκήσει. Απόφοιτος της Νομικής Σχολής και με μεταπτυχιακό στον τομέα της Επικοινωνίας και των Νέων Μέσων από το Πανεπιστήμιο Αθηνών έχει ήδη διανύσει άπειρα χιλιόμετρα στον τομέα της έντυπης και ηλεκτρονικής Δημοσιογραφίας και ταυτόχρονα έχει στο ενεργητικό της τρία βιβλία, εκ των οποίων τα δύο έχουν ήδη ανέβει σε θεατρικές σκηνές των Αθηνών.

Διαθέτετε μια προσωπικότητα πολυσχιδή και πολυσύνθετη. Είστε δημοσιογράφος, συγγραφέας, στιχουργός και ενίοτε τραγουδίστρια σε μικρές σκηνές και κέντρα, δίπλα σε πολύ καταξιωμένους μουσικούς. Ποια από τις παραπάνω ιδιότητες υπερισχύει των υπολοίπων και για ποιο λόγο;

Η Γεωργία Δρακάκη

Δεν ξέρω τι είμαι ακόμα, ξέρω όμως πολύ καλά τι κάνω: δουλεύω και ζω, αντλώ εμπνεύσεις, παρατηρώ, συμμετέχω, συνεργάζομαι, καταθέτω. Η δημοσιογραφία και, βεβαίως, η συγγενής της επικοινωνία με βιοπορίζουν και αυτό ήταν το παιδικό μου όνειρο. Η συγγραφή δεν γεμίζει το ψυγείο, αλλά δεν γίνεται να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτήν – πάει πακέτο με την ανάγνωση βιβλίων. Εχω περάσει μεγάλο μέρος της ζωής μου διαβάζοντας και γράφοντας και δεν μετανιώνω – θα ήθελα απλώς η μέρα να έχει 27 ή 28 ώρες κάποιες φορές. Το τραγούδι έρχεται και θολώνει τα νερά, ας πούμε. Εμένα με διασκεδάζει και μου αφήνει και καλό χαρτζιλίκι. Είναι υπέροχο να τραγουδάς, αναζωογονητικό, αναπαυτικό για την ψυχή και το μυαλό. Στην ερώτηση περί ιδιότητας, της οποίας η απάντηση δεν βρίσκω πως έχει ιδιαίτερη σημασία, νομίζω ότι η δημοσιογραφία υπερισχύει. Δεν έχω πάψει στιγμή να είμαι δημοσιογράφος από τα 18 μου. Γι’ αυτό.

Παρά το νεαρό της ηλικίας σας έχετε εργαστεί σε πολυάριθμα Μέσα Ενημέρωσης. Ραδιόφωνο, εφημερίδες, περιοδικά, ηλεκτρονικά περιοδικά. Ποιο μέσο θεωρείτε πως εκφράζει την προσωπικότητά σας πιο πολύ; Εχετε σκεφτεί να ασχοληθείτε και με τον τομέα της τηλεόρασης;

Και που το έχω σκεφτεί, γίνεται; Δεν το έχω κυνηγήσει το τηλεοπτικό, ούτε όμως και με έχει βρει. Ο κόσμος της τηλεόρασης με συναρπάζει -πιστεύω ότι η τηλεόραση χρειάζεται νέες φωνές και φρέσκα πρόσωπα, βλέπουμε πόσο πολύ αναμορφώθηκε η ΕΡΤ, με υπέροχες εκπομπές, νέους ανθρώπους, εξαιρετικά σήριαλ. Θα ήθελα να κάνω αρχισυνταξία σε τηλεοπτική εκπομπή ή να είμαι μπροστά στην κάμερα και να λέω τα δικά μου, να παρουσιάζω ωραίες ιστορίες και ανθρώπους, να κάνω ζωντανές συνεντεύξεις. Θα γίνει, πιστεύω, δεν αργεί. Οπως έγινε και με τις εφημερίδες, τα περιοδικά, τα sites, τα ραδιόφωνα. Ο Ζαχαρίας Λουδάρος και ο Φώτης Βαλλάτος είναι οι δύο πρώτοι άνθρωποι του επαγγέλματος οι οποίοι πίστεψαν σε μένα και μου έδωσαν βήμα, με αμοιβή, στο Rizopoulos Post και στο Popaganda αντίστοιχα, όταν ήμουν είκοσι χρόνων και κάτι. Λατρεύω να γράφω κείμενα και να δημοσιεύω θέματα μετά από έρευνα και ρεπορτάζ. Το ραδιόφωνο μου ταιριάζει, αισθάνομαι, αρκετά γιατί, ενώ κάνω εκπομπές λόγου, υπάρχει πάντοτε κάπου εκεί και η μουσική. Σα να παντρεύει όλες μου τις αγάπες.

Πόσο δύσκολο είναι για μια νεαρή δημοσιογράφο να ασκεί και να βιοπορίζεται από το επάγγελμα αυτό στην Ελλάδα του σήμερα με τις αναρίθμητες κοινωνικές και πολιτικές αναταράξεις, μέσα σε ένα καθεστώς απόλυτης οικονομικής αστάθειας; Εχει ποτέ περάσει από το μυαλό σας να ασχοληθείτε με κάποιο άλλο τομέα λόγω των δυσκολιών που ενδεχομένως αντιμετωπίζει μια νεαρή επαγγελματίας στο χώρο αυτό;

Ποτέ. Κάθε επάγγελμα γνωρίζει δυσκολίες σε αυτήν την χώρα και με αυτές τις συνθήκες. Οι εργαζόμενοι στην εστίαση, στην Υγεία, οι καλλιτέχνες! Ο μόνος έρωτας που δεν έχω σκεφτεί μέχρι στιγμής να εγκαταλείψω στην ζωή μου είναι η δουλειά μου, το γράψιμο και η δημοσιογραφία. Και πράγματι, έχω περάσει δύσκολα πολύ. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι τα τελευταία χρόνια δουλειές υπάρχουν. Και οι αμοιβές έχουν εξανθρωπιστεί, τα μαύρα έχουν περικοπεί πια, αρκετά. Νιώθω τυχερή, αλλά και ότι το αξίζω μετά από τόση σκληρή δουλειά και επιμονή.

Η Γεωργία Δρακάκη

Εχετε πτυχίο Νομικής και Μεταπτυχιακό στην Επικοινωνία και στα Νέα Μέσα από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Θεωρείτε ότι οι σπουδές σας έπαιξαν κατά κάποιο τρόπο σημαντικό ρόλο στην επαγγελματική σας πορεία; Πολλοί δημοσιογράφοι που σπούδασαν Νομική, αλλά ποτέ δεν άσκησαν το επάγγελμα, δήλωσαν πως η Νομική είναι μια επιστήμη απόλυτα χρήσιμη στη Δημοσιογραφία καθώς διδάσκει στο μυαλό να σκέφτεται με ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο. Πόσο ισχύει αυτό στη δική σας περίπτωση;

Αδιαμφισβήτητη η αξία της Νομικής ως υπέδαφος μορφωτικό και διαμορφωτικό σκέψης για οποιαδήποτε επαγγελματική πορεία ακολουθήσει κανείς. Το μεταπτυχιακό ήθελα να το βγάλω από πείσμα κι από «πετριά». Εννοώ πως ήθελα να (λέω ότι) έχω σπουδάσει και το αντικείμενό μου. Ομως, πιστεύω ακράδαντα ότι η ίδια η ζωή βγάζει τον καλό επαγγελματία. Η τριβή του με το αντικείμενο, στην περίπτωση της δημοσιογραφίας η παρατηρητικότητα, η κριτική σκέψη, η υπομονή και η επιμονή. Για να υπηρετήσεις το πολιτιστικό και το ελεύθερο ρεπορτάζ, όπως προσπαθώ εδώ και χρόνια, πρέπει να είσαι εκεί έξω. Και φυσικά, να πηγαίνεις θέατρο, σινεμά, να ταξιδεύεις, να τρως, να γνωρίζεις ανθρώπους. Από τον καναπέ σου και εντός οκταώρου δημοσιογράφος δεν γίνεσαι. Οι σπουδές ανοίγουν κάποιες επαγγελματικές πόρτες, η επαγγελματική επιτυχία έρχεται όμως δουλεύοντας, ακούγοντας, απολαμβάνοντας να λες «δεν ξέρω, μα διψώ να μάθω». Αν πασπαλίσουμε όλο αυτό και με λίγη φιλοδοξία, λίγο καλό θράσος, τότε νομίζω πως τα πράγματα δε γίνεται να στραβώσουν πολύ εύκολα.

Εχετε γράψει τρία βιβλία: «18 ντεσιμπέλ», «Τριανδρία», «Η Αδεια Παρένθεση». Τα δύο τελευταία μάλιστα είναι θεατρικά και έχουν ανέβει στο παρελθόν ως παραστάσεις σε θέατρα των Αθηνών. Ποια ήταν η κινητήριος δύναμη που ώθησε ένα κορίτσι είκοσι ετών και κάτι να ασχοληθεί με τη συγγραφή και το έργο της να κάνει αίσθηση;

Τα «18 ντεσιμπέλ» ξεκίνησα να τα γράφω στα 17 μου. Η γραφή ξεφύτρωσε από μια μέσα ρίζα, ανακάλυψα από μικρή ότι με κάνει ευτυχισμένη αυτό το πράγμα. Και το διάβασμα, ξαναλέω! Μαζί πάνε αυτά. Είχα -και συνεχίζω σε κάποιον βαθμό- μια ασυγκράτητη σχεδόν ορμή, να κάνω, να πω, να δείξω, να εκφράσω και να εκφραστώ. Μετά τα Ντεσιμπέλ, ήρθε το θέατρο και γι’ αυτό «ευθύνεται» ο φιλόλογός μου Δημήτρης Τσεκούρας, που είναι συγγραφέας και θεατρικός συγγραφέας. Του είχα δείξει αρκετά γραπτά μου, άντλησα έμπνευση από το έργο του κι από τον ίδιο. Μου φαινόταν συναρπαστική η ιδέα -και είναι- κάποιο γραπτό μου να πάρει σχήμα και χρώμα μέσα από τα στόματα και τα σώματα ηθοποιών, μαζί με σκηνικά, φώτα, σκηνοθεσία. Αρκετά διηγήματά μου, επίσης, έχουν δημοσιευτεί σε συλλογές και σε κάποιους ιστότοπους. Αυτή την περίοδο ετοιμάζω κάτι – είχα χρόνια να στρωθώ να γράψω κάτι ολοκληρωμένο. Αυτό που έχω στο μυαλό μου αυτή τη φορά συνδυάζει την συγγραφή και την δημοσιογραφία και σχετίζεται με την γενιά μου, τα 90s. Κάνει την καρδιά μου να χτυπά πιο γρήγορα και μου είχε λείψει αυτό το συναίσθημα.

Το τελευταίο διάστημα δραστηριοποιείστε ενεργά με το Περιοδικό του Δρόμου Σχεδία, οργανώνετε events στο καφέ εστιατόριο Σχεδία Home, ενώ παράλληλα έχετε μια εβδομαδιαία εκπομπή στο «Κανάλι 1» του Πειραιά με τίτλο «Ισότητα και Διαφορετικότητα», ενώ παράλληλα αρθρογραφείτε και σε περιοδικά όπως το «Nitro» και το «Incredible Greece». Ποια είναι τα κριτήρια με τα οποία επιλέγετε τις συνεργασίες σας;

Δυστυχώς και, κατά την άποψή μου, αδίκως, απολύθηκα πολύ πρόσφατα από την Σχεδία. Τρεις μήνες μόλις μου επιτράπηκε να δείξω την αξία και την δουλειά μου, από το μετερίζι της επικοινωνίας και μπορεί καθένας (ελέω διαδικτύου και Αγίου Google) να δει αν κατάφερα κάτι ή τίποτα. Απρόσμενα, μου ανακοινώθηκε ότι αποχωρώ, με την αιτιολογία τού ότι η θέση μου δεν μπορεί να υποστηριχθεί οικονομικά με τις δεδομένες συνθήκες, του άνοιξε-κλείσε στην εστίαση, με τα υγειονομικά μέτρα και τα συναφή. Κι όμως, η Σχεδία εξέδωσε αγγελία εργασίας που αναζητεί έναν άνθρωπο με το δικό μου jobdescription, δίνοντάς μου μαχαιριά στην καρδιά. Μου συνέβη κι αυτό στα 29 μου, να απολυθώ και για το βίωμα της εμπειρίας είμαι πραγματικά ευγνώμων! Είμαι όμως και δυστυχής γιατί αγάπησα πολύ την δουλειά μου εκεί, έδινα τον εαυτό μου ολόψυχα σε καθημερινή βάση και άνοιξα διάπλατα τις επαφές μου, την ατζέντα, την καρδιά μου, εμπιστεύθηκα ιδέες και ψυχή εκεί μέσα. Μου στέρησαν το δικαίωμα να συνεχίσω να προσφέρω με ανεπαρκή επιχειρήματα, ενώ ίσως θα ήταν έντιμο να ακούσω ένα «δεν μας ταιριάζεις εδώ μέσα, δεν σε γουστάρουμε» που κι αυτό θεμιτό είναι, άνθρωποι είμαστε, αλίμονο. Προχωρώ, λοιπόν, με το κεφάλι ψηλά με την δημοσιογραφική μου δραστηριότητα στο «Κανάλι 1», με την εκπομπή «Ισον», η οποία ευελπιστώ πως κινητοποιεί, ευαισθητοποιεί και ψυχαγωγεί, ενώ στο «Nitro» έχω μια απίστευτη ελευθερία γνώμης και έκφρασης. Δεν έχει σχέση με το «Nitro» των 90s, όπως λένε ορισμένες και ορισμένοι χωρίς να έχουν μπει στον κόπο να το ξεφυλλίσουν ή να επισκεφθούν το site. Το καλαίσθητο και ενημερωμένο ταξιδιωτικό «Incredible Greece» φιλοξενεί, επίσης, κείμενά μου ταξιδιωτικά, ενώ συνεχίζω τρίτη χρονιά να διατηρώ την στήλη μου με συνεντεύξεις στο ταξιδιωτικό και ευ ζην site Followgeorge.gr. Επιλέγω να γράφω σε μέσα που με υποστηρίζουν, με εκφράζουν, με αμείβουν ή μου σώζουν, έστω, την ψυχή. Ζητώ ελευθερία και εμπιστοσύνη. Δουλεύω με συνέπεια, με φαντασία και με όρεξη-θέλω να εκτιμάται και να επιβραβεύεται. Επίσης, όταν μου γίνεται μια πρόταση συνεργασίας νιώθω τιμή, γιατί πριν λίγα μόλις χρόνια χτυπούσα πόρτες και έψαχνα εγώ τις δουλειές. Εχω πει και όχι, ίσως όχι όσα ακριβώς θα ήθελα, γιατί υπάρχει και αυτό το ψυγείο που λέγαμε και παραπάνω, χώρια το νοίκι, οι υποχρεώσεις. Αυτή την περίοδο, μετά την πίκρα με την Σχεδία, έχω κάνει περισσότερο focus στην συγγραφή, ομολογουμένως.

Εχω μάθει ένα πράγμα στο οποίο ανάβω κερί, κυριολεκτικά: τα καλύτερα, πάντα, μα πάντα, έπονται, είναι μπροστά μας. «Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει», που λέει και ο Ναζίμ Χικμέτ.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ανάμεσα στα 9 νησιά της Μεσογείου που διατηρούν την αυθεντικότητα τους και προσφέρονται για ποιοτικές διακοπές το 2024 συμπεριλαμβάνεται η Σκόπελος, σύμφωνα με τη νέα έρευνα του δημοφιλούς ιστότοπου Travelbook.

ΠΙΟ ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΑ

Αντίλογος

Παρενέβη, διαβάζω, ο υπουργός Υγείας, Θάνος Πλεύρης, για να τεθεί σε διαθεσιμότητα ο δημόσιος υπάλληλος που συνελήφθη για εμπλοκή του στην υπόθεση της 12χρονης στα Σεπόλια.

Εκδηλώσεις

ΜΠΡΟΥΚΛΙΝ. Μέσα σε ιδιαίτερα συγκινητικό κλίμα πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 18 Ιουνίου η τελετή αποφοίτησης της 8ης τάξης του Ημερήσιου Ελληνικού Σχολείου “Αργύριος Φάντης” στον Καθεδρικό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Μπρούκλιν.

Πολιτισμός

Η πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας Μαρίνα Πλούμπη, μας χάρισε φέτος ένα παιδικό βιβλίο ξεχωριστό και μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα.

ΒΙΝΤΕΟ