Κύριε Διευθυντά,

Διάβασα το δημοσίευμα του κ. Μανώλη Βεληβασάκη στον «Εθνικό Κήρυκα» του Σαββατοκύριακου, το οποίο έχει να κάνει με τον Ελληνισμό της Αμερικής και γενικά με την οργανωμένη Ομογένεια και θα παρακαλούσα να μου επιτρέπατε να πω κι εγώ ότι συμφωνώ με τον κ. Βεληβασάκη, αν και δεν τον γνωρίζω τον άνθρωπο και ούτε έχω ξαναδιαβάσει κάπου άρθρα του. Θα ήθελα λοιπόν να πω το εξής. Δεν έχω ακούσει ούτε έχω διαβάσει κάπου να έχει ειπωθεί ποιος είναι πάνω κάτω ο ορισμός που να λέει ποιος είναι Ελληνας. Και θα προσπαθήσω να απαντήσω σ’ αυτό το σοβαρό ερώτημα σύμφωνα με αυτά που εγώ πιστεύω.

Θα πω λοιπόν ότι Ελληνας είναι αυτός που μιλάει ελληνικά, που είναι χριστιανός το θρήσκευμα, που είναι κάπως γνώστης της Αρχαίας Ελλάδος, γνώστης του 1821, γνώστης της Ελλάδος του 1940, να έχει ως ίνδαλμα την ελληνική σημαία, τον Παρθενώνα και τον Εθνικό Υμνο, και θα πρέπει να έχει στο πετσί του τη μυρωδιά του θυμαριού, του πουρναριού, του σπαρτού, του σκίνου και της ελιάς. Από όλα αυτά, τα παιδιά μας αμφιβάλλω εάν έχουν το 50%. Οσο για τα εγγόνια μας αυτά ξέρουν την Ελλάδα ως ωραίο τόπο για ευχάριστες διακοπές και ξέρουν ότι έχουν καταγωγή ελληνική.

Εχουμε επίσης και τα παιδιά των μεικτών γάμων τα οποία ξέχασε ο κ. Βεληβασάκης να τα αναφέρει. Στους μεικτούς γάμους, οι οποίοι είναι 75% των γενικών γάμων, τα παιδιά τους δεν έχουν ελληνική συνείδηση στη ζωή τους, είναι πάρα πολλά και είναι το μέλλον του Ελληνισμού στην Αμερική. Ομως επειδή το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό, θα τα ξαναπούμε.

Σας ευχαριστώ πολύ
Δημήτριος Γεωργόπουλος
Κουίνς, ΝΥ