Το Δημοκρατικό Κόμμα βρίσκεται σε πανικό μετά τις μεγάλες απώλειες που είχε στις ενδιάμεσες εκλογές της προηγούμενης Τρίτης. Ιδιαίτερα τους ενόχλησε η απώλεια του Κυβερνείου της Βιρτζίνια, μία πολιτεία που ο Μπάιντεν είχε κερδίσει με διαφορά 10%.

Σήμερα, λοιπόν, αρκετοί Δημοκρατικοί ψηφοφόροι είτε εγκαταλείπουν το κόμμα τους, είτε παραμένουν στο κόμμα, αλλά θεωρούν τον Πρόεδρο υπεύθυνο για τις απώλειες που είχαν.

Τα αποτελέσματα ήταν όντως απογοητευτικά και οφείλονται σε ένα σημαντικό βαθμό στην χαμηλή δημοτικότητα του Αμερικανού Προέδρου.

Η άποψή μου ωστόσο είναι, ότι είναι πολύ νωρίς για να τον διαγράψει κανείς. Εχει αρκετό καιρό μπροστά του για να ανακάμψει στις δημοσκοπήσεις και να μπορέσει να εφαρμόσει, τουλάχιστον, ένα μεγάλο μέρος της ατζέντας του.

Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Πρώτα τα θετικά του σημεία: Ο Μπάιντεν δεν εκλέχθηκε πρόεδρος με την ελπίδα ότι θα γινόταν ένας άλλος Φράνκλιν Ρούσβελτ (Franklin Delano Roosevelt), αλλά για να απαλλάξει τη χώρα από τον Ντόναλντ Τραμπ.

Και όσον αφορά το σημείο αυτό πέτυχε. Εχει φέρει ένα άλλο ύφος και ήθος στην εξουσία. Ο Λευκός Οίκος έχει σταματήσει να είναι πηγή συνεχών κρίσεων. Η κυβερνητική μηχανή ανεπηρέαστη επιτελεί σιωπηλά το έργο της. Η εμπιστοσύνη των ξένων στην ηγεσία της χώρας αποκαθίσταται.

Από την καθημερινή τρικυμία που προκαλούσε ο Τραμπ περάσαμε στην μεγάλη ηρεμία. Ισως μεγαλύτερη ηρεμία από ό,τι μερικοί να αναζητούν. Ισως να περάσαμε από το ένα άκρο στο άλλο. Προς το παρόν τουλάχιστον το χρειαζόμαστε.

Επίσης, είναι θέμα χρόνου πριν γίνει πλατιά αποδεκτό ότι μία από τις μεγάλες αποφάσεις του, η αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν, παρά τον χαώδη τρόπο με τον οποίο διεξήχθη, ήταν μία σωστή απόφαση για τα αμερικανικά συμφέροντα.

Τα αρνητικά σημεία: Εκεί που δικαίως δυσανασχετεί ο κόσμος είναι με τα προβλήματα της καθημερινότητας.

Με τον Covid-19 να μπαίνει στην πορεία του ελέγχου ένας αριθμός νέων, σοβαρών προβλημάτων έχει εγερθεί, τα οποία φαίνεται να κινούνται ανεξέλεγκτα.

Το θέμα της ολοένα αυξανόμενης ακρίβειας, είναι ένα μείζον θέμα που δεν φαίνεται να γίνεται ούτε καν προσπάθεια αντιμετώπισής του από την κυβέρνηση. Το ίδιο και με το πρόβλημα της αλυσίδας προμήθειας προϊόντων χωρίς να υπάρχει φως στον ορίζοντα.

Ακόμα, το θέμα της εύρεσης εργατών γίνεται όλο και πιο οξύ για τις μικρές κυρίως επιχειρήσεις.

Και πάλι χωρίς προοπτική επίλυσής του.

Και, επιπλέον, και ιδιαίτερα ενοχλητικό, είναι το γεγονός ότι οι Δημοκρατικοί στο Κογκρέσο είναι διχασμένοι με αποτέλεσμα να αδυνατούν να συνεργαστούν για να περάσουν το νομοσχέδιο των τρισεκατομμυρίων που ζητάει ο Μπάιντεν και που στοχεύει στην αναβάθμιση της υποδομής και την ανακούφιση της μεσαίας και κατώτερης οικονομικά τάξης.

Ομως τα προβλήματα αυτά είναι πρόσκαιρα. Ενα ένα θα βρίσκει την λύση του, με πιθανόν πιο δύσκολο το θέμα του πληθωρισμού.

Δεν είναι βέβαιο ότι ο Μπάιντεν θα ζητήσει επανεκλογή, κυρίως λόγω της ηλικίας του.

Ισως αυτό όμως να αποτελεί και το ισχυρό ατού του. Γιατί έτσι θα κάνει το σωστό για την χώρα, αντί να αποφασίζει με στόχο το πολιτικό του συμφέρον.