Δεν αμφισβητεί κανείς το γεγονός ότι η παγκοσμιοποίηση ανάγκασε όλες σχεδόν τις μεγάλες εταιρείες, πολυεθνικές και εθνικές, να συμπεριλάβουν στις πολιτικές διεθνούς μάρκετινγκ των προϊόντων τους και εργαλεία λόμπι που ασχολούνται με θέματα εξωτερικής πολιτικής. Το ίδιο προσπαθούν να κάνουν με καλυμμένο τρόπο πολλά κράτη, για να προωθήσουν τα εθνικά τους συμφέροντα.

Στο πλαίσιο αυτό παρακολουθήσαμε από μακριά την περασμένη Δευτέρα και Τρίτη το επιτυχημένο ελληνοαμερικανικό συνέδριο της Ουάσιγκτον που οργάνωσε το γνωστό ελληνικό φιλοαμερικανικό Delphi Economic Forum, η συνεργαζόμενη επί δεκαετίες μαζί του εφημερίδα της Αθήνας «Καθημερινή» και η φιλική τους ομογενειακή, ελληνοκυπριακής προέλευσης, οργάνωση λόμπι HALC.

Δεδομένων των συγκυριών, πολύ σωστά επελέγησαν να αναγνωριστούν από την εξ Αθηνών ελληνική αυτή πρωτοβουλία η ομάδα του προέδρου της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας Μπομπ Μενέντεζ, οι Ελληνοαμερικανοί πολιτικοί και ο γνωστός επιτυχημένος ομογενής επιχειρηματίας Αγγελος Τσακόπουλος.

Μαζί με το φιλοαμερικανικό αθηναϊκό λόμπι παρόντες στο συνέδριο της Ουάσιγκτον ως χρηματοδότες ήταν ορισμένες από τις μεγαλύτερες ελληνικές εταιρείες ενέργειας και κατασκευών, όπως αυτές της οικογένειας Μυτιληναίου, του Δημήτρη Κοπελούζου κ.λπ. Το έντονο ενδιαφέρον τους για μπίζνες στην Αμερική, ή με τη βοήθεια της Αμερικής για μπίζνες σε άλλα σημεία του κόσμου είναι γνωστό.

Προηγήθηκαν άλλοι

Δεν είναι όμως οι συγκεκριμένες παραπάνω ελληνικές επιχειρήσεις οι πρώτες που προσπάθησαν να επεκτείνουν τις δουλειές τους μέσω οργανώσεων λόμπι στην Αμερική. Παρόμοια ιδρύματα διεξαγωγής λόμπι δημιούργησαν κατά το παρελθόν και ο όμιλος Λαυρεντιάδη των Λιπασμάτων Καβάλας, ο όμιλος Κυριακού του τηλεοπτικού σταθμού «Antenna TV», ο Σωκράτης Κόκκαλης της Intracom στη Βοστώνη, ο Αντριου Αθενς από το Σικάγο, οι κυπριακής καταγωγής Γιουτζίν Ρωσίδης που δημιούργησε το American Hellenic Institute και Νίκος Μουγιάρης που δημιούργησε τον HALC κ.λπ.

Ερωτηματικά

Τεράστιο, ωστόσο, ενδιαφέρον θα είχε να γινόταν γνωστό σε ποιο βαθμό προωθούν τις επιχειρήσεις τους οι διάφοροι επιχειρηματίες μέσω της χρησιμοποίησης των εθνικών θεμάτων και των κρατικών μηχανισμών που πληρώνουν οι φορολογούμενοι. Επίσης, ενδιαφέρον θα είχε να γινόταν γνωστό πότε οι διάφορες κυβερνήσεις προσαρμόζουν την εθνική εξωτερική πολιτική της χώρας στα συμφέροντα συγκεκριμένων επιχειρηματιών. Ίσως έτσι οι φορολογούμενοι θα μπορούσαν να απαιτήσουν από τους επιχειρηματίες να επιστρέψουν ένα μέρος των κερδών τους, για τη δημιουργία του οποίου προπλήρωσε το σύνολο του ελληνικού λαού.

Με άλλα λόγια ρωτάμε: τι κερδίζει π.χ. ο κ. Μυτιληναίος μέσω της συμμετοχής του σε εκδηλώσεις που αφορούν ελληνικά εθνικά θέματα, όπως το συνέδριο της Ουάσιγκτον; Γιατί συμμετέχει στο ελληνικό ινστιτούτο SEESOX της Οξφόρδης και στη δημιουργία ελληνικού σχολείου στην Γκάνα της Αφρικής που ευνοήθηκε πρόσφατα από την προσωπική επίσκεψη και τα συγχαρητήρια του υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας Νίκου Δένδια; Γιατί ο κ. Μυτιληναίος φρόντισε να αντικαταστήσει αμέσως τον παραιτηθέντα από το υπουργείο Εξωτερικών διπλωμάτη που χρησιμοποιούσε για τις διεθνείς του σχέσεις με άλλο παραιτηθέντα διπλωμάτη που έχει διατελέσει και διοικητής της ΕΥΠ; Μήπως γιατί εκμεταλλεύεται τις προσβάσεις του υπουργείου Εξωτερικών για το οποίο πληρώνει ο ελληνικός λαός;

Προφανώς και είναι απαραίτητη η ιδιωτική πρωτοβουλία για την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής. Αρνούνται όμως οι Ελληνες επιχειρηματίες να αναγνωρίσουν ότι η επιβίωση του Ελληνισμού το εξωτερικό αφορά όλους τους ομογενείς και όχι μόνο τους λίγους επιτυχημένους. Αρνούνται δηλαδή να ασχοληθούν με τις «γέφυρες» που πρέπει να ενώνουν τα εκατομμύρια των Ελλήνων του εξωτερικού με τη μητέρα πατρίδα, όπως είναι η Παιδεία, η οργάνωση σε συλλόγους και θρησκευτικές κοινότητες και η πολιτιστική επαφή. Το κάνουν με επιτυχία οι Εβραίοι αλλά όχι εμείς.

Φτάσαμε στο άθλιο σημείο να έχουμε μόνο 120 Ελληνοαμερικανούς να έχουν κάνει τα χαρτιά τους για να ψηφίσουν στις ελληνικές εκλογές και μελέτη του Πανεπιστημίου της Μακεδονίας έδειξε ότι δύο στους τρεις μετανάστες των τελευταίων χρόνων δεν θα επιστρέψουν στην Ελλάδα. Χάσαμε εκατομμύρια ομογενών και θα χάσουμε και τους υπόλοιπους.

Θα κλείσουμε με το εξής ερώτημα: Τι έχει μεγαλύτερη σημασία για την επιβίωση του Απόδημου Ελληνισμού; Η βράβευση του καταξιωμένου και πασίγνωστου μεγαλοεπιχειρηματία Αγγελου Τσακόπουλου από τους ομοίους του, ή της δασκάλας που βραβεύει κάθε χρόνο ο «Εθνικός Κήρυκας» γιατί σπέρνει στις ψυχές των γεννημένων στην Αμερική ομογενών την Ελλάδα;

Απαντήσεις

Η δική μας απάντηση είναι ότι είναι απαραίτητα όλοι και όλα τα παραπάνω για την επιβίωση του Απόδημου Ελληνισμού. Δυστυχώς ωστόσο δεν ασχολούνται όλοι με όλα αν δεν έχουν άμεσο και ευκαιριακό προσωπικό συμφέρον. Στο συνέδριο της Ουάσιγκτον θα θέλαμε να δούμε και προέδρους ομογενειακών οργανώσεων, δασκάλους και εστιάτορες. Στο σχολείο του Αγίου Δημητρίου της Αστόριας και στα άλλα σχολεία της Ομογένειας θα θέλαμε να δούμε τον Μυτιληναίο και τον Κοπελούζο. Τον δρόμο πρέπει να τον δείξουν οι διπλωμάτες μας.

* Ο Γιώργος Χατζηιωάννου διετέλεσε Σύμβουλος Τύπου στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στον ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη και στις πρεσβείες Λονδίνου και Μόσχας.