Στη σύγκρουση με την Ελλάδα στο Αιγαίο την έψαχνε τη δικαιολογία για να παραμείνει πάση θυσία και χωρίς εκλογές στην εξουσία ο απολυταρχικός Ταγίπ Ερντογάν και στο θάνατο των δεκάδων χιλιάδων συμπατριωτών του τη βρήκε.

Ηδη σε πρώτη φάση ζητάει αναβολή εκλογών λόγω του καταστροφικού και θανατηφόρου σεισμού στο νότιο τμήμα της χώρας του. Το βλέμμα του όμως είναι στραμμένο στο παράδειγμα του Βλαδίμηρου Πούτιν και των άλλων δικτατόρων της πρώην Σοβιετικής Ενωσης στην Κεντρική Ασία, που έβαλαν τα ελεγχόμενα κοινοβούλιά τους να ψηφίσουν την διά βίου παράταση της παραμονής τους στην εξουσία.

Μετά τη στροφή προς το Κρεμλίνο με την αγορά των ρωσικών πυραύλων S-400, το σαμποτάζ του αντιρωσικού εμπάργκο κ.λπ. αλλά και τον πρόσφατο καταστροφικό σεισμό, ο Ταγίπ Ερντογάν και η Τουρκία έχουν πιάσει πραγματικά «πάτο». Αντί όμως ο Τούρκος ηγέτης να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία για να διορθώσει τα σφάλματά του, να φέρει τη δημοκρατία στη χώρα του, να σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα των συμπολιτών του, να μην εκβιάζει τους δυτικούς συμμάχους του και να σταματήσει την επεκτατική πολιτική του εναντίον των γειτόνων του, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τη συμπόνια των λαών για το θάνατο που έσπειρε ο σεισμός προκειμένου να ισχυροποιήσει τη θέση του.

Αντί να παραιτηθεί ο Ερντογάν για να διευκολύνει την τραυματισμένη χώρα του να βάλει τα σωστά θεμέλια της δημοκρατικής ανοικοδόμησής της, προσπαθεί να ξεγελάσει τους συμπατριώτες του ότι οι θερμές εκδηλώσεις συμπαράστασης της διεθνούς κοινότητας και της Ελλάδας, που απλώς εκφράζουν τον πόνο για τους νεκρούς του σεισμού, αποτελούν δήθεν έγκριση και αποδοχή του καθεστώτος του και του ίδιου. Το πρόσφατο δηλαδή αγκάλιασμα των υπουργών Εξωτερικών της Ελλάδας και της Τουρκίας Δένδια και Τσαβούσογλου στο τουρκικό αεροδρόμιο, που απέσπασε τα συγχαρητήρια του πρέσβη των ΗΠΑ στην Τουρκία και άλλων πολιτικών της Ουάσιγκτον, αξιοποιείται επικοινωνιακά από τον προπαγανδιστικό μηχανισμό του Ταγίπ Ερντογάν ως δήθεν θετική «ψήφος» εμπιστοσύνης της Ελλάδας και των ΗΠΑ προς το πρόσωπό του.

«Μία από τα ίδια» λοιπόν, σε ό,τι αφορά τις σχέσεις της Αγκυρας με την Αθήνα και τη Λευκωσία, ακόμη και μετά την καταστροφή της Τουρκίας από το σεισμό; Οχι ακριβώς, γιατί τα πράγματα μπορεί να γίνουν για τον Ελληνισμό ακόμη χειρότερα.

Από την εποχή του Μακεδονικού Αγώνα στα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τη Συμφωνία των Πρεσπών προσπαθούσαν με αίμα οι Έλληνες να διασώσουν την ιστορία τους στην ελληνική Μακεδονία και μέσα σε μια νύχτα, στις Πρέσπες, επειδή έπρεπε τα Βαλκάνια να μπουν στο ΝΑΤΟ ενόψει της σύγκρουσης στην Ουκρανία, κάθε τι που έχει σχέση με τον ιστορικό όρο «Μακεδονία» παραδόθηκε αμαχητί στους Σκοπιανούς. Τι εμποδίζει λοιπόν να εκχωρηθούν ελληνικά και κυπριακά συμφέροντα στους Τούρκους, με τις ευλογίες των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εν ονόματι μιας εικονικής στην ουσία απομάκρυνσης της Άγκυρας από τη Μόσχα και της τρέχουσας «αδελφοσύνης» του ελληνικού με τον τουρκικό λαό, με αφορμή τον σεισμό;

Κάνει λάθος

Λάθος όμως κάνει η Ουάσιγκτον αν νομίζει ότι η Άγκυρα θα εγκαταλείψει τη Μόσχα για να επιστρέψει κοντά της. Οι σχέσεις τους έχουν πλέον χαλυβδωθεί. Στη Μόσχα ο ρωσικός «Λευκός Οίκος» στις όχθες του ποταμού Μοσκβά, που βομβαρδίστηκε το 1991 από το τανκ στην απέναντι όχθη του ποταμού, μπροστά από το εμβληματικό ξενοδοχείο «Ουκραίνα», ανακατασκευάστηκε από τουρκικές κατασκευαστικές εταιρείες. Το 30% με 40% όλων των προβληματικών κτιρίων της Μόσχας, συμπεριλαμβανομένης και της ρωσικής Δούμα ανακατασκευάστηκαν μετακομμουνιστικά από Τούρκους εργάτες. Το 1995 στην πρωτεύουσα τότε του Καζακστάν, την Αλμάτι, το δεύτερο ψηλότερο κτίριο μετά το ξενοδοχείο «Καζακστάν» κατασκευάστηκε από τουρκικές εταιρείες και όλες σχεδόν οι πρώην Δημοκρατίες της Σοβιετικής Ενωσης στην Ασία με ονομασίες που λήγουν σε «..σταν», κατοικούνται από λαούς ιστορικά συγγενικούς προς τους Τούρκους. Η θέση της Τουρκίας έχει μετακινηθεί προς ανατολάς και βορρά ανεπιστρεπτί, παρόλο που συνεχίζει να έχει οφέλη από τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ενωση, με εκβιασμούς και παζάρια.

Μόνο όπλα;

Τι κάνουμε λοιπόν ως Απόδημος Ελληνισμός και ελληνοαμερικανική κοινότητα που εμείς από την Ευρώπη θαυμάζουμε και σεβόμαστε ως τη μόνη που μπορεί να επηρεάσει ουσιαστικά το μέλλον της Ελλάδας; Υπάρχει συγκεκριμένο μακροχρόνιο σχέδιο δράσης, πρόγραμμα ενεργειών, στοχοθεσία και καλλιέργεια δυνατοτήτων πέραν του να καθυστερούμε, για ένα διάστημα, τους εξοπλισμούς της Τουρκίας με αμερικανικά πολεμικά αεροσκάφη F-16 και F35 και πέραν του να αγοράζουμε συνεχώς καινούργια όπλα;

Σε συνέχεια της αγκαλιάς Δένδια – Τσαβούσογλου, η Αρχιεπισκοπή Αμερικής προσευχήθηκε για τα θύματα του τουρκικού σεισμού στο Τζορτζτάουν της Ουάσιγκτον και συγκέντρωσε τους οικονομικούς υποστηρικτές της «Ηγεσίας των 100» για να τους ανακοινώσει ότι πρέπει να συνεισφέρουν κοντά ένα δισεκατομμύριο δολάρια για τις «ανάγκες της Εκκλησίας».

Ενδιάμεσα βρήκαν την ευκαιρία και οι συγκεκριμένοι «πλασιέ» των αμερικανικών πολεμικών αεροσκαφών στην Ελλάδα, μαζί με Ελληνες καπνοβιομήχανους, κατασκευαστές και εμπόρους της ενέργειας, να οργανώσουν συνέδριο στην Ουάσιγκτον για την προβολή των προϊόντων τους, υπό το «κάλυμμα» των καλών ελληνοαμερικανικών σχέσεων.

Οι Κούρδοι τολμούν

Με όλα αυτά δεν προτρέπουμε, εννοείται, να μιμηθούν οι Ελληνοαμερικανοί τους χιλιοβασανισμένους Κούρδους που κατέλαβαν τον περασμένη Τετάρτη το κτίριο του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο, για να ζητήσουν την αποφυλάκιση του ηγέτη τους Οτσαλάν από τις τουρκικές φυλακές. «Ειδικός» σε αυτά στην Αμερική είναι μόνο ο Ντόναλντ Τραμπ. Ζητούμε απλώς να μην περιορίζονται σε προσευχές και ευχολόγια, αλλά να υπενθυμίζουν με ειρηνικές πράξεις στην Ουάσιγκτον και στην Αγκυρα την ανάγκη σεβασμού προς το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, την ανάγκη επαναλειτουργίας της Σχολής της Χάλκης, της απελευθέρωσης της Αγια-Σοφιάς από το Ισλάμ, της αποχώρησης των Τούρκων από την Κύπρο, της αποκήρυξης των επεκτατικών σχεδίων της Αγκυρας εναντίον των ελληνικών νησιών κ.λπ.

Η ελληνοαμερικανική κοινότητα αποτελεί ένα από τα υγιέστερα τμήματα της αμερικανικής κοινωνίας, με τεράστια συμμετοχή στην πολιτική, οικονομική, ακαδημαϊκή κ.λπ., ζωή. Δεν πρέπει να είναι ωστόσο ελεγχόμενη «υπάλληλος» της αμερικανικής ή οποιασδήποτε άλλης κυβέρνησης, όπως η ελληνική, η κυπριακή, ή η τουρκική. Απλά της λείπει η σωστή οργάνωση γιατί έτσι βολεύει ορισμένους και πρέπει να κάνει κάτι γι’ αυτό.

* Ο Γιώργος Χατζηιωάννου διετέλεσε Σύμβουλος Τύπου στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στον ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη και στις πρεσβείες Λονδίνου και Μόσχας.