Η καλύτερη ευχή που θα μπορούσαμε να κάνουμε για κάποιον που συμπαθούμε τις ζεστές αυτές μέρες και νύχτες του καλοκαιριού, είναι να βρεθεί έστω και για λίγο στον τόπο της καταγωγής του στην Ελλάδα. Τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από έναν ελληνικό καφέ κάτω από τα πλατάνια με το τρεχούμενο νερό, στο καφενεδάκι του νησιού ή στην πλατεία του χωριού μαζί με τους παλιούς συμμαθητές.

Την ευτυχία αυτή τη ζει σε ήρεμο νησί του Αιγαίου ο γράφων μαζί με το εγγονάκι του και τα παιδιά του, που άφησαν για σχεδόν 6 ολόκληρες εβδομάδες τους 16 δρόμους της Ουάσιγκτον, κοντά στο Λευκό Οίκο, για να βρεθούν στον… παράδεισο.

Για όσους από την άλλη πλευρά επιθυμούν διεθνές σκηνικό, λαμπερά φώτα και φασαρία, η Ελλάδα έχει και από αυτό και μάλιστα ειδικά φέτος έχει ξεπεράσει σε γκλαμουριά εμβληματικές τουριστικές περιοχές της Μεσογείου όπως η Ιμπιζα, το Κάπρι και το Μόντε Κάρλο.

Στην Ουάσιγκτον και συγκεκριμένα ακριβώς απέναντι από την ελληνική πρεσβεία στη «Λεωφόρο Μασαχουσέτης», ή τη «Λεωφόρο των Πρεσβειών» όπως λέγεται και αλλιώς, ο γράφων έζησε επί 2 χρόνια πολύ νέος, κατά τη διάρκεια του ξεσηκωμού της Ομογένειας για το Κυπριακό.

Σήμερα ο εγγονός περπατάει στα παλιά λημέρια του παππού του στην Ουάσιγκτον σαν γνήσιος ομογενής και το γεγονός αυτό μας κάνει να αισθανόμαστε 100 φορές πιο δυνατοί εναντίον όσων προσπαθούν με διάφορους τρόπους να νοθεύσουν τους αγνούς δεσμούς της Ομογένειας με την Ελλάδα και την Κύπρο.

Ετσι, ενώ κανονικά θα έπρεπε να μας ήταν δύσκολο να συγκεντρωθούμε δίπλα στη θάλασσα μπροστά στο κομπιούτερ, με τον εγγονό να παίζει δίπλα μας, μας είναι ταυτόχρονα εύκολο να σας ανοίξουμε για άλλη μια φορά την καρδιά μας για ορισμένες αλήθειες.

Η ψήφος

Αυτή η ιστορία με την ψήφο των ομογενών μάς έχει εκνευρίσει πολύ. Ερχονται συχνά στην Αμερική, στο Λονδίνο, παλιότερα στη Μόσχα κ.λπ., στα μουλωχτά, ζητιανεύοντας τα καλόπαιδα της ελληνικής πολιτικής ζωής, για να εισπράξουν τις «δωρεές» των ομογενών για το καλό της …τσέπης τους. Οταν όμως τους ζητάς να κάνουν το αυτονόητο και να επιτρέψουν να ψηφίζουν από τα σπίτια τους στο εξωτερικό όσοι δεν μπορούν λόγω ηλικίας, κακής υγείας, ανεπαρκούς οικονομικής κατάστασης κ.λπ. να επισκεφτούν την Ελλάδα, ρίχνουν μια μούντζα και με τα δύο χέρια στους ομογενείς που είναι όλη δική τους.

Από το φόβο μήπως κερδίσουν μερικούς ψήφους παραπάνω οι ανταγωνιστές τους, οι αρνητές αυτοί της λογικής και του αυτονόητου μεταχειρίζονται την Ομογένεια με χειρότερο τρόπο από ό,τι τους Σκοπιανούς, τους Τούρκους επεκτατιστές, τους παράνομους μετανάστες και τους αλλοδαπούς εγκληματίες που εισέρχονται κρυφά στην Ελλάδα όπου βρίσκουν δωρεάν στέγη, τροφή, περίθαλψη, παιδεία κ.λπ., με έξοδα του ελληνικού λαού.

Πώς είναι δυνατόν μετά από μια τέτοια παράλογη συμπεριφορά να μπορέσουν ο βαρύγδουπος καθηγητής Ιατρικής από το Χάρβαρντ Οθων Ηλιόπουλος και οι άλλοι δύο Ελληνοαμερικανοί πολιτικοί του ΣΥΡΙΖΑ, που υποτίθεται ασχολούνται με την Ομογένεια αλλά δεν βγάζουν τσιμουδιά για το θέμα αυτό, να κυκλοφορήσουν στο μέλλον ανάμεσα σε ομογενείς χωρίς να τους κράξουν δημόσια στο δρόμο; Δεν καταλαβαίνουν ότι με τη στάση τους μετατρέπουν τα 6 εκατ. των ομογενών σε πολιτικούς τους αντιπάλους;

Ανατροπές

Τι θα μπορούσε ωστόσο να ανατρέψει τη θριαμβευτική πορεία της Νέας Δημοκρατίας στην απανταχού Ομογένεια εξαιτίας των σφαλμάτων της αντιπολίτευσης; Πρώτον, δεν είναι λίγοι στην Ελλάδα αυτοί που ονειρεύονται ότι μπορούν να μετατρέψουν την Ομογένεια σε όπλο εναντίον της κυβέρνησης Μητσοτάκη, σε περίπτωση σοβαρής εμπλοκής στις επικείμενες ελληνοτουρκικές αναζητήσεις για μόνιμη ειρήνη στο Αιγαίο. Αρκετοί θεωρούν ότι αντί να πιέσουν οι Ελληνοαμερικανοί την Ουάσιγκτον για να αναγκαστεί η Αγκυρα να εγκαταλείψει τις επεκτατικές πολιτικές της εναντίον της Ελλάδας, θα πιέσουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη με διάφορες κατηγορίες περί δήθεν ενδοτισμού, με στόχο να τον αδυνατίσουν προς όφελος της Τουρκίας.

Στο πλαίσιο αυτό δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε δημόσια τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ελπιδοφόρο, με αφορμή τα περίφημα βαφτίσια ομογενούς χρηματοδότη από το Σικάγο στη Βουλιαγμένη. Δεν είναι επίσης τυχαία η στήριξη της τουρκικής προπαγάνδας στις ΗΠΑ εκ μέρους του κ. Ελπιδοφόρου, στα εγκαίνια του «Τουρκικού Οίκου» στο Μανχάταν.

Δεύτερον, μπορεί να συμπαθούν τον Μητσοτάκη οι ομογενείς, μεταξύ άλλων και επειδή τους διευκολύνει να ψηφίσουν στις ελληνικές εκλογές, αλλά τον αναθεματίζουν ταυτόχρονα πολύ συχνά όταν πρέπει να βγάλουν κάποιο χαρτί, ή να ανανεώσουν τα διαβατήριά τους στα ελληνικά προξενεία. Για να γίνει Αμερικανός, Αγγλος κ.λπ. ο εγγονός του γράφοντος χρειάστηκαν ελάχιστες ώρες. Για να βγάλει όμως ελληνικό διαβατήριο θα ταλαιπωρηθεί σαν τον μυθικό ήρωα Οδυσσέα κατά τη δεκαετή του επιστροφή από την Τροία στην Ιθάκη.

Η Ελλάδα μπορεί σήμερα να καίγεται για να καταπατηθούν τα δάση της, οι παραλίες της μπορεί να μετατρέπονται σε λάφυρα της μαφίας, ο νέος υπουργός Δημόσιας Τάξης Νότης Μηταράκης μπορεί να θέλει Ελληνες έφιππους φρουρούς σαν αυτούς του Μπάκιγχαμ Πάλας του Λονδίνου να φρουρούν τα ελληνικά πανεπιστήμια, αλλά πάντα υπάρχει ελπίδα για την επιβίωσή της. Ευτυχώς που μαζί με τον ήλιο και τη θάλασσα που την καθιστούν παράδεισο στη Γη, υπάρχουν και Ελληνες που αντιλαμβάνονται τη σημασία της Ομογένειας και της δυνατότητάς της να επηρεάσει τα κέντρα εξουσίας στην Ουάσιγκτον.

* Ο Γιώργος Χατζηιωάννου διετέλεσε Σύμβουλος Τύπου στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στον ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη και στις πρεσβείες Λονδίνου και Μόσχας.