H Ομογένεια της Αμερικής μπορεί να επηρεάσει άμεσα τις εξελίξεις στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο και γι’ αυτό η Αθήνα και η Λευκωσία πρέπει να την προσέχουν και να τη σέβονται ως «κόρη οφθαλμού».

Αυτό επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά κατά την πρόσφατη επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Αντονι Μπλίνκεν στην Τουρκία και στην Ελλάδα, με αφορμή τους πολύνεκρους καταστροφικούς σεισμούς στην Τουρκία. Στην Αθήνα ο κ. Μπλίνκεν επανέλαβε απλώς την παγιωμένη αμερικανική θέση ότι η Ελλάδα και η Κύπρος είναι μεν πολύτιμοι σύμμαχοι των ΗΠΑ, αλλά πρέπει να συνεργαστούν με την Τουρκία και να τα βρουν μόνοι τους μεταξύ τους, παρόλο που η Τουρκία παραμένει αδιάλλακτη στις επεκτατικές της επιδιώξεις.

Γι’ αυτό τελικά η πρόσφατη επίσκεψη Μπλίνκεν λειτούργησε περισσότερο υπέρ του Ταγίπ Ερντογάν και ανάγκασε την ελληνική κυβέρνηση και την αντιπολίτευση να επαναλάβουν την πάγια πολιτική τους υπέρ της υπεράσπισης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Το μόνο καινούργιο στην επίσκεψη ήταν το γεγονός ότι έδωσε την ευκαιρία στον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή να εκφράσει δημόσια τη δυσαρέσκειά του για την αμερικανική πολιτική των ίσων αποστάσεων μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Ο κ. Καραμανλής επέλεξε να παραιτηθεί από την κοινοβουλευτική του καριέρα ακριβώς την ημέρα που ο κ. Μπλίνκεν επισκεπτόταν την Αθήνα και όχι την προηγούμενη, την επόμενη ή κάποια άλλη.

Βαριές κουβέντες

Με την πάροδο του χρόνου, όπως έχουμε υπογραμμίσει σε παλαιότερα «Γράμματά» μας, η κοινή γνώμη των διαφόρων κρατών και της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης, κουράζεται, ρίχνει «νερό στο κρασί» της και ξεχνάει τελικά πολλές «κόκκινες γραμμές» εθνικής σημασίας. Αυτό έγινε π.χ. στις Πρέσπες με τη συμφωνία με τα Σκόπια για το Μακεδονικό, μετά από μια διαδικασία εχθρικών ανταλλαγών που κράτησε πάνω από έναν αιώνα.

Οι οπαδοί της παγκοσμιοποίησης έχουν κάθε λόγο να περιμένουν να γίνει το ίδιο και στα ελληνοτουρκικά προβλήματα. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αποτελεί αντίγραφο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, αλλά δεν μιλάει κανείς πλέον γι’ αυτήν. Δεν μιλάει γι’ αυτήν ούτε καν το άμεσα ενδιαφερόμενο κυπρο-αμερικανικό λόμπι της Ουάσιγκτον, που περιορίζεται τελευταία στο να επιδεικνύει τη στενή του σχέση με τον πρόεδρο της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων Μπομπ Μενέντεζ, προκειμένου να χρησιμοποιήσει τα εθνικά θέματα για να κάνει «μπίζνες» σε συνεργασία με τους Ελλαδίτες πλασιέ των αμερικανικών μαχητικών αεροπλάνων F-16 και F-35, των αμερικανικών πολυεθνικών καπνού, των αμερικανικών ενεργειακών πόρων, των πολύτιμων μετάλλων κ.λπ.

Οι παράνομες διεκδικήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο αποτελούν αντίγραφο των ρωσικών επεκτατικών διεκδικήσεων στην Ουκρανία, των κινεζικών στον Ειρηνικό Ωκεανό κ.λπ. αλλά και πάλι κανείς δεν χτυπάει τη γροθιά του στο μαχαίρι.

Βαριές οι κουβέντες μας. Το γνωρίζουμε ότι θα δυσαρεστήσουμε παλιούς φίλους και γνωστούς, αλλά κάποτε πρέπει να ειπωθούν τα πράγματα αυτά ανοιχτά για να γνωρίζει ο κόσμος. Μετά τη μεθοδευμένη ουσιαστική αδρανοποίηση της οργανωμένης ελληνοαμερικανικής κοινότητας, της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, των δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων ομογενειακών σωματείων κ.λπ. σε ό,τι αφορά την προβολή των εθνικών μας θεμάτων, γνωστοί επαγγελματίες λομπίστες της Αθήνας εργαλειοποιούν πλέον το λόμπι των κυπριακής και ελληνικής καταγωγής ομογενών στην Ουάσιγκτον, για να προωθήσουν τα συμφέροντα των επιχειρηματιών πελατών τους.

Επειδή μάλιστα στην Ελλάδα και στην Κύπρο οι λομπίστες δεν είναι υποχρεωμένοι να δηλώνουν δημόσια τις δραστηριότητές τους, σε αντίθεση με την Αμερική, στο «παιχνίδι» της άσκησης των καλοπληρωμένων υπόγειων πιέσεων μπορούν να μπουν άνετα και ξένες κυβερνήσεις.

Να το θέσουμε και διαφορετικά. Η ελληνική, κυπριακή και ομογενειακή κοινή γνώμη μπορούν να ελεγχθούν με ευκολία όταν τα μεγάλα ΜΜΕ της Ελλάδας και της Κύπρου, οι πολιτικοί, οι πανεπιστημιακές έδρες, οι δεξαμενές σκέψεις και τα διεθνή συνέδρια ανήκουν, χρηματοδοτούνται και ελέγχονται από Ελλαδίτες και Κύπριους επιχειρηματίες.

Οι απλοί ομογενείς

Ευτυχώς όμως που υπάρχουν οι εκατοντάδες χιλιάδες απλοί ομογενείς οι οποίοι ψηφίζουν στις αμερικανικές εκλογές και αναγκάζουν το Κογκρέσο και τη Γερουσία να μη συμφωνούν πάντα με τον Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Η μοναδική δηλαδή σημαντική ασφαλιστική δικλείδα για τον Ελληνισμό είναι ακριβώς η Ομογένεια της Αμερικής στο σύνολό της, επειδή επηρεάζει με την ψήφο της και τις δωρεές της το Κογκρέσο και τη Γερουσία στην Ουάσιγκτον.

Γι’ αυτό κάνουν «χαρακίρι» η Ελλάδα και η Κύπρος όταν δεν φροντίζουν να ενημερώσουν και να πείσουν τον κάθε απλό ομογενή, κάθε φορά που χτυπούν την πόρτα της Ουάσιγκτον.

Γι’ αυτό και το επαγγελματικό λόμπι του Ελληνισμού στην Ουάσιγκτον θα πρέπει να ασχοληθεί με τις οργανώσεις, τα σωματεία, τα σχολεία, την Εκκλησία κ.λπ. της ελληνοαμερικανικής και ελληνοκυπριακής ομογένειας και όχι να κάνει λόμπι για ιδιωτικά συμφέροντα, με δικαιολογία τα εθνικά μας θέματα. Χωρίς τους απλούς ομογενείς ψηφοφόρους δουλεύει μόνο για τον εαυτό του, εξαπατά την κοινωνία και δεν έχει λόγο ύπαρξης.

* Ο Γιώργος Χατζηιωάννου διετέλεσε Σύμβουλος Τύπου στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στον ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη και στις πρεσβείες Λονδίνου και Μόσχας.