Πιθανότατα έχετε ακούσει πολλά για την εγκληματικότητα και κυρίως πριν τις  ενδιάμεσες εκλογές. Ηταν ένα σημαντικό θέμα της προεκλογικής ρητορικής και εμφανίστηκε σε μια κακοφωνία συχνά παραπλανητικών διαφημίσεων. Ενα ποσοστό των Αμερικανών λένε ότι η εγκληματικότητα αυξήθηκε στην περιοχή τους στο υψηλότερο ποσοστό των τελευταίων 30 ετών. Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, το 56% των Αμερικανών πιστεύει ότι η εγκληματικότητα αυξήθηκε στη γειτονιά τους το 2022, το υψηλότερο επίπεδο από τότε που η Gallup άρχισε το 1989 να κάνει έρευνα. Σχεδόν το 80% πιστεύει, ότι η εγκληματικότητα αυξήθηκε στη χώρα πέρυσι. Αλλά αυξήθηκε η εγκληματικότητα; Η απάντηση δεν είναι απλή και προσφέρεται εύκολα για χειραγώγηση.

Γράφοντας στο The Conversation, ο εγκληματολόγος Justin Nix μας υπενθυμίζει να έχουμε κατά νου τρία ερωτήματα:

Τι εννοούμε με τον όρο έγκλημα;

Με ποια χρονική περίοδο το συγκρίνουμε;

Για ποια τοποθεσία μιλάμε;

Ανάλογα με το πώς επιλέγετε αυτές τις μεταβλητές, είναι δυνατόν να λάβετε εξαιρετικά αποκλίνουσες απαντήσεις σχετικά με το τι συμβαίνει στην εγκληματικότητα. Για παράδειγμα, στην Ατλάντα, από το 2020 έως το 2021, ο αριθμός των φόνων αυξήθηκε κατά 3%, σύμφωνα με το Αστυνομικό Τμήμα της Ατλάντα. Αλλά, αν συγκρίνουμε μέχρι το 2019, πριν από την πανδημία, οι φόνοι αυξήθηκαν κατά 65%. Ωστόσο, σε σύγκριση με το 1990, οι φόνοι στην Ατλάντα έχουν μειωθεί κατά 32%, παρά τη σταθερή αύξηση του πληθυσμού. Το σύνολο των δολοφονιών της πόλης το 2021 ήταν επίσης περίπου το ίδιο με τις ετήσιες μετρήσεις στις αρχές της δεκαετίας του 2000.

Σε εθνικό επίπεδο, αυτό που γνωρίζουμε τόσο από τα στοιχεία του FBI, που αναφέρει η Αστυνομία, όσο και από μια ετήσια ομοσπονδιακή έρευνα, που ρωτά περίπου 240.000 άτομα, αν υπήρξαν προσωπικά θύματα εγκλήματος, είναι ότι τόσο τα βίαια εγκλήματα, όσο και τα εγκλήματα κατά της ιδιοκτησίας, παρουσιάζουν σταθερή μείωση. Τι συμβαίνει με την εγκληματικότητα γενικά στην Αμερική; Σήμερα είναι στην πραγματικότητα χαμηλότερη από ό,τι ήταν τη δεκαετία του ’90 – ακόμη και με την αύξηση της εγκληματικότητας της εποχής του Covid.

Οπως αναφέρει το Συμβούλιο για την Ποινική Δικαιοσύνη:

Οι φόνοι έχουν μειωθεί σημαντικά στις ΗΠΑ από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, αν και σημειώθηκαν αυξήσεις το 2005 και το 2006 και ξανά το 2015 και το 2016. Το 2021, το ποσοστό ανθρωποκτονιών για τις πόλεις που μελετήθηκαν ήταν περίπου το μισό από ό,τι ήταν για τις πόλεις αυτές πριν από 29 χρόνια (15 θάνατοι ανά 100.000 κατοίκους στις πόλεις αυτές έναντι 28 ανά 100.000 κατοίκους το 1993).

Ακόμη και με την αύξηση του 2020-2021, το σημερινό ποσοστό δολοφονιών είναι χαμηλότερο από ό,τι στις δεκαετίες του ’70, του ’80 και του ’90.

Οι «New York Times» αναφέρουν, ότι το ποσοστό δολοφονιών αυξήθηκε κατά 30% το 2020 και συνέχισε να αυξάνεται, αν και πιο αργά, το 2021.

Ωστόσο, το ποσοστό εξακολουθεί να είναι χαμηλότερο, από ό,τι όταν πολλοί από τους σημερινούς γονείς ήταν παιδιά. Και το ίδιο ισχύει για ολόκληρη την κατηγορία των βίαιων εγκλημάτων. Η πρόσφατη αύξηση είναι αναμφισβήτητη, αλλά το ίδιο ισχύει και για τη μείωση σε σύγκριση με τα ποσοστά βίαιων εγκλημάτων της δεκαετίας του ’90.

Η αντίληψη του κοινού όμως, δεν συμβαδίζει καλά με την πραγματικότητα, και δεν συμβαδίζει εδώ και αρκετό καιρό. Είναι γενικά αλήθεια στα Μέσα Ενημέρωσης ότι τα άσχημα πράγματα, όπως η εγκληματικότητα, θεωρούνται πιο αξιόλογα σαν είδηση, από την έλλειψη άσχημων πραγμάτων. Ετσι, αν η εγκληματικότητα αυξάνεται σε ορισμένα μέρη, παραμένει αμετάβλητη σε κάποια και μειώνεται σε άλλα, η αύξηση είναι πιθανό να τύχει μεγαλύτερης ειδησεογραφικής κάλυψης. Και όταν αυτές οι αυξήσεις αναφέρονται από τα εθνικά Μέσα Ενημέρωσης, αυτό μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία μιας ευρείας εντύπωσης ότι η εγκληματικότητα αυξάνεται παντού.

Ο Jonathan Simon, καθηγητής Ποινικής Δικαιοσύνης στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ, μας είπε: «Οσο πιο ψηλά ανεβαίνεις από το επίπεδο της πόλης και της κομητείας… τόσο περισσότερο η εγκληματικότητα γίνεται ένας δαίμονας, μια αφαίρεση που είναι πολύ πιο εύκολο να δημιουργηθεί ένας ηθικός πανικός γύρω από αυτήν». Είναι ενδιαφέρον ότι όταν οι δημοσκόποι ρωτούν τους ανθρώπους, αν η εγκληματικότητα βελτιώνεται ή χειροτερεύει στην περιοχή τους, το κόμμα που ελέγχει τον Λευκό Οίκο φαίνεται να έχει μεγάλη σημασία. Οι Δημοκρατικοί ήταν πιο πιθανό από τους Ρεπουμπλικανούς να πιστεύουν ότι η εγκληματικότητα χειροτερεύει καθ’ όλη τη διάρκεια των προεδριών Μπους και Τραμπ, ενώ οι αριθμοί άλλαξαν κατά τη διάρκεια των ετών Ομπάμα και Μπάιντεν.

Η Megan Brenan, ανώτερη σύμβουλος έρευνας στο Gallup, δήλωσε, ότι η κομματική πόλωση σε θέματα εγκληματικότητας και στα περισσότερα άλλα ζητήματα έχει αυξηθεί από την αρχή του αιώνα. «Αφού έφυγε η επίδραση της συσπείρωσης από την 911, οι άνθρωποι άρχισαν να πηγαίνουν περισσότερο στις πολιτικές τους γωνίες», δήλωσε η Brenan στο The Marshall Project. Οταν οι δημοσκόποι ρωτούν τους ανθρώπους πόσο ανησυχούν για την εγκληματικότητα (αντί να ρωτούν αν η εγκληματικότητα έχει πράγματι αυξηθεί ή μειωθεί), το κομματικό τοπίο φαίνεται λίγο διαφορετικό. Από το 2000 έως το 2015, οι Δημοκρατικοί ανέφεραν αξιόπιστα μεγαλύτερη ανησυχία για την εγκληματικότητα από ό,τι οι Ρεπουμπλικανοί. Η ανησυχία των Ρεπουμπλικανών για την εγκληματικότητα αυξήθηκε αισθητά μετά το 2015 και ξανά μετά το 2020 – δύο στιγμές που οι διαμαρτυρίες του Black Lives Matter κυριάρχησαν στις ειδήσεις. Ο Simon δήλωσε ότι αυτό πιθανότατα δεν είναι σύμπτωση. «Ξανά και ξανά στη σύγχρονη ιστορία μας, όποτε είχαμε σοβαρές προσπάθειες για κινήματα κοινωνικής δικαιοσύνης σε φυλετικό επίπεδο, αυτό οδηγεί σχεδόν αναπόφευκτα σε τιμωρητική αντίδραση», επισημαίνοντας την ανοικοδόμηση μετά τον εμφύλιο πόλεμο και το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα των δεκαετιών του 1950 και του ’60 ως άλλα παραδείγματα.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 έως τα μέσα της δεκαετίας του 2010, περισσότεροι Δημοκρατικοί από ό,τι Ρεπουμπλικανοί δήλωσαν ότι ανησυχούν «πολύ» για την εγκληματικότητα και τη βία. Το δημόσιο αίσθημα έχει αλλάξει: πάνω από το 60% των Ρεπουμπλικανών που ερωτήθηκαν το 2022, ανησυχούν για την εγκληματικότητα και τώρα οι Δημοκρατικοί υπολείπονται των Ρεπουμπλικανών στην ερώτηση αυτή κατά 18 μονάδες. Η δημόσια ανησυχία για την εγκληματικότητα, δεν μεταφράζεται απαραίτητα σε επιθυμία για μια τιμωρητική απάντηση, όπως αυστηρότεροι νόμοι για την επιβολή ποινών, αλλά συχνά συμβαίνει. Αυτό ίσχυε και για τα δύο πολιτικά κόμματα στις δεκαετίες του ‘80 και του ‘90 και ισχύει ιδιαίτερα για τη ρητορική των Ρεπουμπλικάνων τα τελευταία χρόνια.

Οι Ρεπουμπλικανοί απολαμβάνουν ένα ευρύ πλεονέκτημα έναντι των Δημοκρατικών, όσον αφορά το ποιο κόμμα εμπιστεύονται οι περισσότεροι ψηφοφόροι, για την αντιμετώπιση του εγκλήματος, αλλά το γεγονός αυτό περιπλέκεται επίσης από τη φυλή: Οι μαύροι ψηφοφόροι, οι οποίοι ψηφίζουν τους Δημοκρατικούς, περίπου στο 90% των περιπτώσεων στις εθνικές εκλογές, είναι πολύ πιο πιθανό να πουν, ότι το βίαιο έγκλημα είναι σημαντικό για την ενδιάμεση ψήφο τους, από ό,τι οι λευκοί ή οι ισπανόφωνοι ψηφοφόροι, σύμφωνα με έρευνα του Pew.

Στη δημοσκόπηση, το 81% των μαύρων ψηφοφόρων εξέφρασε την ανησυχία του για τα βίαια εγκλήματα, ποσοστό υψηλότερο από τους συντηρητικούς Ρεπουμπλικανούς (77%). Αλλά οι δημοσκοπήσεις δείχνουν επίσης, ότι οι μαύροι Αμερικανοί, θεωρούν τη μεταρρύθμιση της ποινικής δικαιοσύνης ως προτεραιότητα και εμπιστεύονται πολύ λιγότερο το σύστημα Ποινικής Δικαιοσύνης και την Αστυνομία, από ό,τι οι λευκοί Αμερικανοί. Αυτό εγείρει ερωτήματα σχετικά με το κατά πόσον οι εκκλήσεις των Ρεπουμπλικανών για την ανατροπή των μεταρρυθμίσεων και την υιοθέτηση πιο «σκληρών προσεγγίσεων κατά του εγκλήματος» θα συνδεθούν με πολλούς μαύρους ψηφοφόρους, οι οποίοι θεωρούν σε μεγάλο βαθμό το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα ρατσιστικό εναντίον τους. Σε περιοχές όπως το Σικάγο, για παράδειγμα, η επίμονη εγκληματικότητα και η οικονομική στασιμότητα έχουν αφήσει ορισμένους μαύρους κατοίκους απαισιόδοξους σχετικά με την ικανότητα ή τη βούληση οποιουδήποτε κόμματος να σημειώσει πρόοδο σε αυτά τα ζητήματα. «Κανένας πολιτικός, Ρεπουμπλικάνος ή Δημοκρατικός, δεν εκπροσωπεί τα συμφέροντα των μαύρων», δήλωσε ο Anthony Young, ένας 26χρονος μαύρος, στη «Wall Street Journal».

Πηγή: /https://www.themarshallproject.org/