Η Δρ Αντιγόνη Βλαχογιάννη, Ed.D είναι 27 χρόνια δασκάλα στα σχολεία του Αγίου Νικολάου στο Φλάσινγκ. Ο λόγος για τον οποίο την επιλέξαμε ως «Εκπαιδευτικό της Χρονιάς» και την τιμούμε μαζί με σας τους αναγνώστες μας, τους συναδέλφους, τους μαθητές, τους φίλους και συγγενείς της, είναι γιατί διαθέτει τα προτερήματα που κρίναμε ότι συστήνουν την προσωπικότητα ενός ολοκληρωμένου εκπαιδευτικού, τα οποία είναι πολλά, όμως θα σας αναφέρουμε μόνο λίγα, αλλά πολύτιμα, για να σας δώσουμε ένα στίγμα για την παραδοσιακή αυτή δασκάλα, που δεν της αρέσει να προβάλλει τον εαυτό της και τη μεγάλη προσφορά της στην εκπαίδευση, αλλά χρόνια τώρα επενδύει την ψυχή και τον χρόνο της, ταπεινά και αθόρυβα, στη διάπλαση του νου και της ψυχής των Ελληνόπουλων της Νέας Υόρκης και αγωνίζεται με πείσμα και γνώμονα το κοινό καλό.

Αξιαγάπητη, φιλική, υπομονετική, υπεύθυνη, συνεισφέρει ευρέως στη διατήρηση της ελληνικής γλώσσας και της χριστιανικής πίστης, με θετική στάση για τη θέση του εκπαιδευτικού στην κοινωνία, συναισθηματική ωριμότητα, αντοχή, φαντασία και ενθουσιασμό.

Στη συνέντευξή μας, απαντά με πράξεις και όχι με λόγια στο ερώτημα:

«Γιατί υπάρχετε σαν σχολείο;» και απαιτεί από τον εαυτό της να βρίσκει την απάντηση σε κάθε απόφαση που παίρνει, για την εξέλιξή του.

Αγαπά και σέβεται όχι μόνο τους μαθητές της, αλλά και την ομάδα των εκπαιδευτικών συνεργατών της, που την πλαισιώνουν και που θεωρεί σημαντικούς και ξεχωριστούς στο πώς ο καθένας βάζει το λιθαράκι του στο σύνολο παρουσίασης του Σχολείου του Αγίου Νικολάου, το οποίο οφείλει την επιτυχία του στο άριστο εκπαιδευτικό προσωπικό που διαθέτει και σε μια ομάδα άοκνων υποστηρικτών. Εμείς σαν «Εθνικός Κήρυκας», έχουμε αταλάντευτη πίστη στη δύναμη της ελληνικής γλώσσας, της λογοτεχνίας, της ποίησης, της φιλοσοφίας, της ιστορίας και της ελληνικής μας παράδοσης που ξανακαινουργιώνει τον κόσμο.

Εκείνο το οποίο ευχόμαστε σε όλους τους άξιους δασκάλους της Ομογένειας της Αμερικής, που η διδασκαλία των Νέων Ελληνικών είναι πραγματικά μια πρόκληση σήμερα μέσα στο καθεστώς της παγκοσμιοποίησης, είναι να καταβάλλουν καθημερινά κάθε δυνατή προσπάθεια, για να αναδείξουν τον απροσμέτρητο πλούτο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς καταδεικνύοντας πόσο επίκαιρα και οικουμενικά είναι τα μηνύματα που φέρει.

Ευχαριστούμε θερμά την Αντιγόνη Βλαχογιάννη και όλους τους δασκάλους και τους ακαδημαϊκούς, που τιμούν τα Ελληνικά Γράμματα στις ελληνικές κοινότητες και στα πανεπιστήμια της Αμερικής και μοχθούν, για να διατηρήσουν την ελληνική ιστορία, τη γλώσσα και την κουλτούρα μας χωρίς πολλές φορές να αναγνωρίζονται οι τεράστιες προσπάθειες που κάνουν για να περισώσουν ό,τι έχει απομείνει.

Πότε αρχίσατε να διδάσκετε στο σχολείο του Αγίου Νικολάου;

Όταν ήρθα για πρώτη φορά στη Νέα Υόρκη για περαιτέρω σπουδές μετά από την Ελλάδα και τη Γερμανία, εργάστηκα παράλληλα στα Απογευματινά Σχολεία του Αγίου Δημητρίου, αλλά και στο Σχολείο του Καθεδρικού, όπου δίδαξα Ελληνικά και Γαλλικά και όπου γνώρισα και τον σύζυγό μου Ριχάρδο Ευγένιο Ολίνσκι. Εντελώς τυχαία τα βήματά μου με έφεραν μια μέρα, τέλη Αυγούστου του 1996, στην ευλογημένη κοινότητα του Αγίου Νικολάου στο Flushing (Φλάσινγκ), όπου ρώτησα αν υπήρχε κάποια ανοιχτή θέση για δασκάλα. Μου είπαν, ότι μόλις είχε ανοίξει μια θέση και την δέχτηκα με μεγάλη ευχαρίστηση. Ενώ εδίδασκα στο Σχολείο «Βασίλειος Σπυρόπουλος» Ελληνικά, η τότε διευθύντρια του Απογευματινού Σχολείου κυρία Αθηνά Κρομμύδα, μου ζήτησε να αναλάβω για μερικά Σάββατα το Νηπιαγωγείο του Απογευματινού, πράγμα που έκανα για να βοηθήσω, με την προϋπόθεση να βρει σύντομα κάποια άλλη εκπαιδευτικό, γιατί είχα τον καιρό εκείνο ανειλημμένες οικογενειακές υποχρεώσεις. Αυτό βέβαια δεν έγινε ποτέ, γιατί συνδέθηκα και με τους μαθητές του Απογευματινού τόσο πολύ, ώστε άρχισα να διδάσκω και τάξεις κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Η κυρία Κρομμύδα είχε ξεκινήσει Προνηπιαγωγείο και Νηπιαγωγείο τα Σάββατα, μια ιδέα που στέφτηκε με μεγάλες επιτυχίες και επί της διευθύνσεως του κυρίου Γεωργίου Κανελλόπουλου, αφού είχαμε μαθητές που έρχονταν όχι μόνον από τις γύρω περιοχές, αλλά και αυτές ακόμη του Brooklyn (Μπρούκλιν) και του Westchester (Γουέσττσεστερ).

Το Απογευματινό Σχολείο «Στέφανος και Αρετή Τσερπέλη» έχει πολύ μεγάλη απήχηση στην Ομογένεια…

Το Απογευματινό Σχολείο «Στέφανος και Αρετή Τσερπέλη» συνεχίζει μέχρι σήμερα δυναμικά, με την υποστήριξη πάντα του κυρίου Στεφάνου Τσερπέλη, ο οποίος δίνει το παρών μαζί με την σύζυγό του σε όλες μας τις εκδηλώσεις. Δίπλα του είμαστε πάντοτε εμείς, οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς: η πρόεδρος του εκπαιδευτικού συμβουλίου κυρία Μαρία Ζολώτα, οι εκάστοτε διευθυντές -η κυρία Αθηνά Κρομμύδα, ο κύριος Γεώργιος Κανελλόπουλος, η κυρία Παναγιώτα Λιλικάκη, η κυρία Στέλλα Βασιλειάδου- ο Σύλλογος Γονέων και Διδασκάλων και τα χρυσά παιδιά μας. Υποστήριξη στην Ορθοδοξία και τα Ελληνικά Γράμματα εκτός από τον αείμνηστο Βασίλειο Σπυρόπουλο, τον αείμνηστο Γεώργιο Δουλαβέρη εις μνήμην της συζύγου του Ευλαμπίας, τους κυρίους Στέφανο και Αρετή Τσερπέλη, τον αείμνηστο Πέτρο Σαραντάκο, τους κυρίους Γρηγόρη και Ευσταθία Μιχελή, έχουν δώσει και πολλοί άλλοι επώνυμοι και ανώνυμοι Έλληνες, θέλοντας να επενδύσουν στο μέλλον των μικρών Ελλήνων της Διασποράς, στις εκκλησίες μας και τα εκπαιδευτικά τους ιδρύματα που κρατούν γερά την Ορθόδοξη Πίστη, την Ελληνική Γλώσσα και τον Πολιτισμό μας, την Ιστορία και τις Παραδόσεις μας.

Γίνατε και εσείς εκπαιδευτικός. Είχατε κάποια επιρροή από το οικογενειακό σας περιβάλλον για την επιλογή σας αυτή;

Η μητέρα μου, Ευαγγελία Νικολάου Βλαχογιάννη, εργαζόταν στην Ελλάδα ως καθηγήτρια φιλόλογος Ελληνικών, Αγγλικών και Γαλλικών. Οταν ήρθαμε στη Νέα Υόρκη, της εζητήθη να βοηθήσει την τότε νεοσύστατη κοινότητα του Τιμίου Σταυρού του Whitestone (Γουάιτστόουν) σαν γραμματέας και να ξεκινήσει και Ελληνικό Απογευματινό Σχολείο. Δεν εδίστασε με την άδεια του πατέρα μας, να παραιτηθεί από την εργασία της στην Ελλάδα, προκειμένου να βοηθήσει την κοινότητα αυτή, πράγμα που έκανε για πολλά χρόνια εργαζομένη 7 ημέρες την εβδομάδα, 365 ημέρες τον χρόνο, από τις 7:30 π.μ. έως τις 11:00 μ.μ., σχεδόν αφιλοκερδώς και μόνον για να υποστηρίξει την Εκκλησία και το Σχολείο, που έγιναν το κύριο της μέλημά της.

Στο σχολείο του Αγίου Νικολάου λειτουργεί άριστα ένα Τμήμα Καλών Τεχνών. Μιλήστε μας γι’ αυτό.

Μετά από κάποια χρόνια πλήρους απασχολήσεως ως δασκάλα Ελληνικών στο Πρωινό μας Σχολείο, η αείμνηστη Χρυσάνθη Αρλή, διευθύντρια τότε του Σχολείου «Βασίλειος Σπυρόπουλος», μου ζήτησε παράλληλα με τη διδασκαλία των Ελληνικών να αρχίσουμε στο σχολείο και τμήμα Καλών Τεχνών. Όλα τα μαθήματα που διδάσκουμε αποσκοπούν στο να διαπλάσουμε υγιή, ολοκληρωμένα μέλη της κοινωνίας μας, με βαθιές ρίζες στηριγμένες στην Ορθοδοξία, την Ελληνική Γλώσσα και τον πλούσιο Πολιτισμό μας.

Το 2004 οι μαθητές μας έλαβαν μέρος σε πολλές εκθέσεις που έγιναν στην Αθήνα επ’ ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων και τα έργα τους δημοσιεύτηκαν σε πολυτελή αναμνηστική έκδοση. Πριν 24 χρόνια ξεκινήσαμε και το πρόγραμμα της Οπερας στο πρωινό σχολείο μας με συνεργασία της City Όπερας και της Metropolitan Όπερας. Ανεβάσαμε έργα κλασσικά, όπως τη «Σταχτοπούτα» του Rossini, «Hansel and Gretel» του Engelbert Humperdinck, τον «Μικρό Πρίγκιπα» της Rachel Portman, με κοστούμια όλα ραμμένα στο χέρι, ενώ σκηνικά των μαθητών μας για το έργο «Where The Wild Things Are» του Oliver Knussen προβλήθηκαν και απετέλεσαν τα σκηνικά για την όπερα αυτή στη City Opera, ενώ τα πρωτότυπα εξετέθησαν στους εκθεσιακούς της χώρους. Η συνεργασία μας με τους μουσικούς μας, την κυρία Αλεξάνδρα Σκένδρου, στο παρελθόν, την κυρία Αρετή Γιοβάνου και τον κύριο Ελευθέριο Ελευθεριάδη ήταν και είναι πάντοτε πολύτιμη.

Το σχολείο σας είναι γνωστό και για την ευαισθητοποίηση των μαθητών σε οικολογικά θέματα.

Εχουμε εκτενή συνεργασία εδώ και πολλά χρόνια και με το DEP, το Τμήμα Προστασίας του Περιβάλλοντος της Νέας Υόρκης, όπου εργασίες των μαθητών εκτίθενται και βραβεύονται κάθε χρόνο για τη βαθιά κατανόηση και ευαισθησία που δείχνουν στην έκφρασή τους για τα τρέχοντα οικολογικά προβλήματα, τη μόλυνση του περιβάλλοντος καθώς και την πρόληψη προβλημάτων του περιβάλλοντος και της υγείας. Συνεργάτες είμαστε επίσης και με το Shade Foundation of America για την πρόληψη καρκίνου του δέρματος ειδικά για τα παιδιά, αλλά και για όλους. Πάντοτε επισημαίνουμε, ότι εμείς τα διδάσκουμε, ώστε και αυτά με τη σειρά τους να γίνουν δάσκαλοι σε άλλους, μικρούς και μεγάλους.

Στο πολύτιμο αυτό έργο της προσφοράς του σχολείου του Αγίου Νικολάου στην Ελληνική Παιδεία ποιοι στάθηκαν δίπλα σας;

Ξεκινήσαμε έχοντας πάντα στο μυαλό μας τα Ελληνόπουλά μας. Δεν θα μπορούσαμε να επιτύχουμε όμως σε κάθε μας προσπάθεια χωρίς την καθοδήγηση και την υποστήριξη των Πνευματικών μας Πατέρων, του πατρός Παύλου Παλαιστίδη και του πατρός Αριστείδου Γαρίνη. Με την άδεια των ιερέων μας πάντα, οι γνώσεις θρησκείας, ιστορίας, πολιτισμού και γλώσσας συνεχίζονται και επεκτείνονται κάποιες φορές εκτός της αίθουσας διδασκαλίας του σχολείου στο χώρο των εκκλησιών μας, του Αγίου Νικολάου και των Αγίων Αναργύρων, στα μουσεία μας και στους εκπαιδευτικούς χώρους, που έχουν σχέση με το πολύτιμο νερό της Νέας Υόρκης από τις πηγές του νερού μέχρι και τα καθαρά απόβλητα που τερματίζουν στη θάλασσα.

Είχατε μια εξαιρετική ιδέα να ευαισθητοποιήσετε τους μαθητές για τον πόλεμο στην Ουκρανία, η οποία παρουσιάστηκε και από το «Κανάλι 1» της Νέας Υόρκης. Πείτε μας για αυτή την τόσο ωραία στιγμή.

Η ευαισθησία των μαθητών και η ενσυναίσθησή τους για τον πλησίον τους είναι φανερή στις κάρτες-γράμματά τους προς τους στρατιώτες, τους απομάχους και πρόσφατα για τα παιδιά και τους γονείς της Ουκρανίας κάτι, που όπως είπατε, απαθανατίστηκε από το «Κανάλι 1» της Νέας Υόρκης, το οποίο πήρε συνέντευξη από τους μικρούς μας καλλιτέχνες. Οι μαθητές μελέτησαν την κατάσταση και αποφάσισαν ο κάθε ένας, Νηπιαγωγείο μέχρι 8η τάξη, να ζωγραφίσει από ένα ηλιοτρόπιο, το σύμβολο της Ουκρανίας, που το καθένα να είναι και μια προσευχή για τον βασανισμένο κόσμο. Την ευαισθητοποίηση των μαθητών μας την βλέπουμε και σε άλλες φάσεις της σχολικής τους ζωής. Η ένδειξη εκτίμησης προς τους δασκάλους τους είναι φανερή και στα παραδοσιακά φαγητά που φτιάχνουν μαθητές της 7ης, κάθε χρόνο, με τη συμπαράσταση των γονέων και των παππούδων τους, όταν προετοιμάζουν γεύμα για όλο το προσωπικό του σχολείου. Εξ άλλου φανερή είναι η αγάπη όλων των μαθητών των σχολείων του Αγίου Νικολάου, όταν όχι μόνον γυρίζουν στην κοινότητα ως επιστήμονες και επαγγελματίες να προσφέρουν στην εκκλησία τους και στα σχολεία τους, αλλά και πιο μικρά, ενώ είναι ακόμη στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο ή στο Κολλέγιο, έρχονται αφιλοκερδώς και συμμετέχουν τόσον στην εκκλησιαστική ζωή, όσο και στη σχολική ζωή.

Τι ακριβώς προσφέρουν οι μαθητές αυτοί;

Σαν βοηθούς μας στο Απογευματινό Σχολείο «Στέφανος και Αρετή Τσερπέλη» έχουμε τον Ιωάννη Χαλβατζή πρώην μαθητή του Απογευματινού μας Σχολείου, σαν Ειδικό Τεχνολογίας τους Κλείτωνα Πετρίνα (Πρώην μαθητή του Απογευματινού) και Ιωάννα Σερέτη (νυν μαθήτρια της 8ης του Απογευματινού – προσφέρει τις υπηρεσίες της τα Σάββατα) καθώς και τον Χρήστο Μούκα πρώην μαθητή μας στο Πρωινό σχολείο, ο οποίος έρχεται και βοηθά στο Απογευματινό. Δεν μπορώ να μην αναφέρω και τον πρώην μαθητή μας Μιλτιάδη Κούβαρο από το Πρωινό σχολείο, από τον οποίο ζήτησα πρόσφατα μια πολύπλοκη κατασκευή στα ντουλάπια της τάξης μου και ο οποίος έσπευσε αφιλοκερδώς να λύσει το πρόβλημά μου, σε χρόνο ρεκόρ. Επίσης, δεν ξεχνώ τον πρώην μαθητή μας Ηρακλή Διαματάρη, ο οποίος ήρθε να υποστηρίξει το σχολείο του και να χαιρετήσει με τον λόγο του στην Τελετή Αποφοιτήσεως τους μαθητάς του Απογευματινού μας Σχολείου. Καμαρώνουμε επίσης τον πρώην μαθητή μας και νυν πατέρα Ιωάννη Καπώνη, του οποίου του είχε κάνει εντύπωση, όταν ήταν ακόμη στο Νηπιαγωγείο, ότι αποχωρούσαμε πάντα τα μεσημέρια του Σαββάτου από το Απογευματινό Σχολείο τραγουδώντας το «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» και πώς μπορεί να πεθάνει η Ελλάδα μας, όταν έχει παιδιά με βαθιά Ορθόδοξη Πίστη και Αγάπη για τη Γλώσσα και τον Ελληνικό Πολιτισμό μας!

Υπάρχουν ελληνικές επιχειρήσεις, που υποστηρίζουν το εκπαιδευτικό σας έργο. Θα θέλατε να μας πείτε με ποιο τρόπο γίνεται αυτό;

Τα σχολεία του Αγίου Νικολάου «Βασίλειος Σπυρόπουλος» και «Στέφανος και Αρετή Τσερπέλη» βρίσκουν μια μεγάλη αγκαλιά υποστήριξης επίσης από τις ελληνικές επιχειρήσεις που τα περιβάλλουν στην περιοχή του Φλάσινγκ (Flushing). Η κυρία Αθηνά Θεοδωροπούλου του εστιατορίου «Μύθος» δέχεται τα παιδιά μας, του Πρωινού και του Απογευματινού Σχολείου με χαρά, για να τα διδάξει πώς να φτιάχνουν το πατροπαράδοτο ψωμί και κουλουράκια, ενώ αφιλοκερδώς τους προσφέρει γεύμα μέχρι να ψηθεί το ψωμί, ενώ το ζαχαροπλαστείο «Οαση» κάθε χρόνο φτιάχνει μια αληθινή τριώροφη τούρτα gratis, βασισμένη στο σχέδιο ενός μαθητού του Πρωινού, όσο και πολύπλοκο να είναι αυτό το σχέδιο.

Τι συμβουλή θα δίνατε τους γονείς για να βοηθήσουν το Ελληνικό Σχολείο;

Εκείνο που πρέπει να γνωρίζουμε ως Ελληνες γονείς, είναι ότι πρέπει να δίνουμε μεγαλύτερη βαρύτητα στο Ελληνικό Σχολείο, και να μην τρέχουμε χωρίς φρένο από το ένα σπορ στο άλλο. Οι μεγάλες επαγγελματικές ομάδες των διαφόρων αθλημάτων, προκειμένου να εξασφαλίζουν συνεχώς μεγάλα κέρδη, που ανέρχονται σε πολλά εκατομμύρια δολάρια, πιέζουν τα Κολλέγια μήπως και βρεθεί κάποιος καλός φοιτητής στο συγκεκριμένο άθλημα να τους αντιπροσωπεύσει. Τα κολλέγια πιέζουν χωρίς να γίνονται αντιληπτά τα γυμνάσια και εν συνεχεία με τη δική τους σειρά τα γυμνάσια, πιέζουν τα δημοτικά. Ετσι χωρίς να το καταλάβουμε, για να «ανταποκριθούμε στη ζήτηση», ξεχνάμε ποιες πρέπει να είναι οι προτεραιότητές μας, οι προτεραιότητες του Ελληνα που κρατάει τέτοια κληρονομιά στην πλάτη του και πρέπει επάξια να «εκπαιδευτεί» να την σηκώνει.

Την Εκκλησία και το Ελληνικό Σχολείο, τα βάζουμε σε δεύτερη μοίρα και τρέχουμε καθημερινά συμπεριλαμβανομένης και της Κυριακής από σπορ σε σπορ, με τη δικαιολογία, ότι ίσως θα μπορέσουμε να πάρουμε κάποια υποτροφία. Τα Πανεπιστήμια επιλέγουν πλέον μαθητάς, που έχουν εκτός από καλή βαθμολογία, κάτι το ξεχωριστό, που δεν το έχουν οι άλλοι, που έχουν τον αθλητισμό, αφού αθλητισμό έχουν πλέον όλοι. Ηδη με το να συμμετέχουν τα παιδιά μας σε αθλήματα, υπάρχει χρηματικό κόστος που δεν έχουν συμφέρον οι αθλητικοί σύλλογοι να το χάσουν. Γιατί να μην απαιτήσουμε και εμείς ως Ελληνες γονείς να μην γίνονται προπονήσεις Κυριακή πρωί και την ώρα που διδάσκονται τα Ελληνικά, και τα παιδιά να μην εξαντλούνται καθημερινά τόσο πολύ με τα αθλήματα; Πώς άλλοι λαοί το απαιτούν και το διεκδικούν; Μήπως θα ήταν καλό να σκεφθούμε πιο βαθιά και να παραδειγματιστούμε και εμείς;