Η Τουρκία δεν κρύβει τη σφοδρή ενόχλησή της για τη μεγάλη επιτυχία της επίσκεψης του Ελληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον. Και κάθε φορά που αισθάνεται ότι χάνει ή μειονεκτεί πολιτικά, η Αγκυρα βγάζει την αρνητική αντίδρασή της με επιλογές που προκαλούν. Και στην προκειμένη περίπτωση, προκαλεί σε δύο μέτωπα. Στο ΝΑΤΟ, με την άρνησή της να αποδεχθεί την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας, εκβιάζοντας τη Συμμαχία –και κυρίως τους Αμερικανούς- για ανταλλάγματα, αλλά και στα εθνικά μας θέματα, εκεί που πιστεύει ότι αισθάνεται πιο ισχυρή και μπορεί, ανά πάσα στιγμή, να δρα πιο ανεξέλεγκτα. Ετσι, για μια ακόμη φορά, ξεκίνησε τη δημιουργία νέων τετελεσμένων στην περίκλειστη πόλη των Βαρωσίων στην κατεχόμενη Κύπρο και ταυτόχρονα προανήγγειλε την έναρξη γεωτρήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο, χωρίς να προσδιορίζει ακριβώς το σημείο, αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι τα γεωτρύπανά της θα κατευθυνθούν και πάλι σε περιοχές της κυπριακής ΑΟΖ ή στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.

Καθώς το «έργο» αυτό σε Ελλάδα και Κύπρο, το έχουμε όλοι ξαναδεί, μεγαλύτερο αντίκτυπο για τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους έχει αυτή τη φορά η αρνητική στάση της Αγκυρας στο θέμα της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ, που αποτελεί ζήτημα προτεραιότητας. Αν και εκτιμάται πως δεν θα επιμείνει μέχρι τέλους στις παράλογες απαιτήσεις και στα διπλωματικά τερτίπια της στο θέμα της ένταξης Φινλανδίας και Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, η στάση αυτή της Τουρκίας προβληματίζει τα μέγιστα τους συμμάχους που βλέπουν μια χώρα να αποστασιοποιείται πλήρως και να μην ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του κράτους-μέλους. Είναι η μόνη που δεν υιοθέτησε τη συλλογική απόφαση για επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία και συνεχίζει να έχει τις ίδιες –ίσως και καλύτερες- σχέσεις με τη Μόσχα, σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Ρωσικά αεροσκάφη εκτελούν κανονικά δρομολόγια από και προς την Τουρκία, ενώ Ρώσοι ολιγάρχες μεταφέρουν χρήματα και περιουσιακά τους στοιχεία στην «επιτήδεια ουδέτερη» χώρα.

Αν ήταν μια οποιαδήποτε άλλη χώρα, θα ξεκινούσαν ήδη οι διεργασίες για αποπομπή της από τη βορειοατλαντική συμμαχία –κάτι που δεν συνέβη ποτέ σε μια χώρα μέλος του ΝΑΤΟ- όμως στην περίπτωση της Τουρκίας, πέρα από κάποια διαβήματα και φραστικές διακηρύξεις, κανένας δεν τολμά να προτείνει την αποβολή ή την απομόνωσή της με ανάλογες κυρώσεις. Και δεν είναι μόνο τα τεράστια εμπορικά και οικονομικά συμφέροντα που έχουν μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες στην Τουρκία αλλά και άλλοι παράγοντες με σημαντικότερη τη γεωπολιτική της θέση. Η πικρή αλήθεια είναι ότι η Ρωσία θα καταστεί πολύ πιο ισχυρή, αν καταφέρει να αποσπάσει από το ΝΑΤΟ και να κάνει σύμμαχό της την Τουρκία. Επιπλέον, αυτή τη στιγμή η Τουρκία φιλοξενεί εκατομμύρια προσφύγων και μεταναστών που υπό άλλες συνθήκες θα επιχειρούσαν να εισέλθουν σε ευρωπαϊκό έδαφος. Είναι επίσης κόμβος διοχέτευσης πετρελαίου και φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν προς τις αγορές της Ευρώπης.

Αυτά, δυστυχώς, είναι πλεονεκτήματα που έχει και εκμεταλλεύεται η Τουρκία, ώστε να εκβιάζει με μεγάλο θράσος και να προκαλεί με την απαράδεκτη συμπεριφορά της τόσο σαν μέλος του ΝΑΤΟ, όσο και με τις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου σε Κύπρο και Αιγαίο…