Το μεγάλο μας πρόβλημα είναι ότι παραμένουμε απαθείς θεατές μιας Τουρκίας η οποία προβαίνει καθημερινά σε παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου, είτε σε σχέση με τα εθνικά μας θέματα, είτε εγκληματώντας κατά άλλων γειτόνων της. Και στην προκειμένη περίπτωση των Κούρδων, ενός λαού που χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές για εξυπηρέτηση των ΗΠΑ και άλλων συμμάχων, αλλά μένει αβοήθητος όταν δέχεται επιθέσεις από το φασιστικό κράτος του Ερντογάν, το οποίο παραμένει στο απυρόβλητο.

Με μια στημένη, όπως διαφαίνεται, «τρομοκρατική» επίθεση που σημειώθηκε τις προάλλες στην Κωνσταντινούπολη, η Τουρκία διαμόρφωσε το «τέλειο άλλοθι» για να επιτεθεί με σφοδρότητα κατά των Κούρδων της Συρίας, σκορπώντας με βομβαρδισμούς το θάνατο και σε αμάχους.

Οι Τούρκοι είναι ειδικοί στο σχεδιασμό προβοκατόρικων ενεργειών. Το έπραξαν πολλές φορές και στο παρελθόν και στην Κύπρο, ώστε να διευκολύνουν επιθετικούς και επεκτατικούς τους σχεδιασμούς. Και ποιες ήταν οι συνέπειες για το νέο τουρκικό έγκλημα; Κάποιες χλιαρές καταδίκες από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και τις Βρυξέλλες που σημειώθηκαν μάλιστα με αρκετή καθυστέρηση και ύστερα από έντονες «πιέσεις» από τα ΜΜΕ για να τοποθετηθούν, σε μια χρονική στιγμή που βοηθούν –και σωστά πράττουν– την Ουκρανία να αποκρούσει την παράνομη ρωσική εισβολή.

Φαίνεται, όμως, ότι κι εδώ λειτουργεί το συμφεροντολογικό «άλλο Ουκρανία και άλλο Κουρδιστάν και Κύπρος». Οταν πρόκειται για τη «χαϊδεμένη» της Δύσης Τουρκία, δεν παρεμβαίνει στην πράξη κανείς, ούτε καν για επιβολή κάποιων ουσιαστικών κυρώσεων. Γι’ αυτό και ο Ερντογάν, εκμεταλλευόμενος την απάθεια όλων, ετοιμάζεται να εξαπολύσει και χερσαία επίθεση κατά των Κούρδων.

Κι επειδή Ελλάδα και Κύπρος βρίσκονται διαρκώς στο στόχαστρο των τουρκικών πολεμικών απειλών, διερωτόμαστε ποια θα είναι η στάση Αμερικανών και Ευρωπαίων, αν αύριο δεχθούν επίθεση τα δύο κράτη του Ελληνισμού από την πολεμοχαρή και θρασύτατη Τουρκία.

Αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις τους στην περίπτωση της συνεχιζόμενης κατοχής της μισής Κύπρου –εδάφη που θεωρούνται μάλιστα και ενταγμένα στην ΕΕ– αλλά και τα νέα τετελεσμένα που επιχειρεί το κατοχικό καθεστώς στο νησί με τον σταδιακό εποικισμό των Βαρωσίων και τις καταλήψεις στη «νεκρή ζώνη», τότε θα πρέπει να ανησυχούμε πολύ. Γιατί, το πιθανότερο είναι να μας αφήσουν κι εμάς μόνους και αβοήθητους, εκτεθειμένους απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό.

Ομως, γι’ αυτή τη «διεθνή ασυλία» που καλύπτει το τουρκικό φασιστικό κράτος, φταίει και η δική μας πολιτική. Γιατί δεν είμαστε τόσο διεκδικητικοί, όσο θα έπρεπε. Ελλάδα και Κύπρος είναι μόνιμα μέλη της ΕΕ και έχουν ισότιμο λόγο στην πολιτική που διαμορφώνουν οι Βρυξέλλες. Επίσης, στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχει ένα πολύ δυνατό ελληνικό στοιχείο το οποίο δεν αξιοποιείται όσο θα έπρεπε για να ασκεί μεγαλύτερη επιρροή στην Ουάσιγκτον. Για να συνετιστεί η Τουρκία πρέπει να έχει πραγματικό κόστος. Δεν καταλαβαίνει από λόγια και παραινέσεις. Πρέπει να κινηθούμε προληπτικά, αλλάζοντας πολιτική. Προτού είναι αργά…