Πώς τα κατάφερε η Τουρκία να παίζει κεντρικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, τον πρώτο πόλεμο σε ευρωπαϊκό έδαφος μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου;

Αυτό ελπίζω ότι αποτελεί σήμερα θέμα ενδελεχούς ανάλυσης στο υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδος και τα συμπεράσματά του θα παραδίδονται σε κάθε νέο υπουργό των Εξωτερικών και θα διδάσκονται στην Διπλωματική Ακαδημία.

Η επαμφοτερίζουσα θέση των Τούρκων, μιας χώρας-μέλους του ΝΑΤΟ, μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσίας, Θα έπρεπε να είχε προκαλέσει την αυστηρή καταδίκη της από τα διεθνή ΜΜΕ και τις δυτικές χώρες.

Για ποια ενότητα της Ατλαντικής Συμμαχίας μιλάμε όταν η Τουρκία ακολουθεί τον δικό της δρόμο, παίζει τον «Δούρειο Ιππο»;

Κι όμως συμβαίνει το αντίθετο. Η Τουρκία σήμερα «παίζει» στις ειδήσεις σε διεθνές επίπεδο.

Προφανώς o Ερντογάν συνεχίζει πιστά τη στρατηγική του να αναδείξει την Τουρκία ως την κυρίαρχη περιφερειακή δύναμη, με «αποικίες» τις γειτονικές της χώρες.

Διαθέτει αρκετά χαρτιά να παίξει για την επιτυχία της στρατηγικής αυτής.

Και είναι επίσης σημαντικό ότι διαθέτει την ατσαλένια αποφασιστικότητα, το αταλάντευτο όραμα.

Διαθέτει, δηλαδή, προσόντα που μπορεί να ωφελήσουν ή να ζημιώσουν σοβαρά την χώρα του.

Και που παράλληλα τον καθιστούν επικίνδυνο για τους αντιπάλους του.