Είναι αναμενόμενο να δίνεται η έμφαση στη σημερινή επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον, στη συνάντησή του με τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν και στην ομιλία του -για πρώτη φορά Ελληνα ηγέτη- στην κοινή συνεδρίαση του Κογκρέσου.

Ας μην υποτιμηθεί όμως καθόλου μία άλλη εκδήλωση προς τιμήν του Πρωθυπουργού: Η τιμητική εκδήλωση που διοργανώνει η Ομογένεια, στην οποία, όπως πληροφορούμαι, θα παρασημοφορήσει έναν αναγκαστικά περιορισμένο αριθμό εκλεκτών μελών της Ομογένειας, από όλη την Αμερική.

Ετσι, ομογενείς από όλη την χώρα θα κατακλύσουν την Ουάσιγκτον για να τον καλωσορίσουν και για να διατυμπανίσουν την υποστήριξή τους στην Ελλάδα και στον ίδιο.

Είναι έκδηλη η ανακούφιση που αισθάνεται η Ομογένεια, ότι βρήκε έναν σύμμαχο, ότι βρήκε έναν πρωθυπουργό για τον οποίο δεν χρειάζεται να απολογείται, έναν πρωθυπουργό με τον οποίο μπορεί να συνεργαστεί.

Οτι οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις έχουν φτάσει σε αυτό το κορυφαίο σημείο. Οτι στην πρεσβεία της Αμερικής στην Ελλάδα ηγείται ένας ομογενής, συμβάλλει ουσιαστικά στην περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων της Ομογένειας με την μητέρα πατρίδα και στην επέκταση της συνεργασίας τους σε πολλούς τομείς.

Είναι δύσκολο για κάποιον που έχει μία επιφανειακή γνώση της Ομογένειας  να αντιληφθεί τον ρόλο της στην αμερικανική ζωή και κατ’ επέκταση στην πολιτική και την εξωτερική της πολιτική, με έμφαση βέβαια στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις.

Αυτοί με επιφανειακή γνώση της Ομογένειας, βλέπουν μόνο τις όντως υπαρκτές αδυναμίες στην οργάνωσή της. Αδυνατούν παρά ταύτα να δουν την επιρροή της.

Δεν είναι βέβαια του επιπέδου των Ισραηλινο-Αμερικανών. Πάντως, αποτελεί το μοντέλο που θα μπορούσε να φιλοδοξεί να υιοθετήσει και η δική μας Ομογένεια.

Η εκδήλωση της Ομογένειας προς τιμήν του Πρωθυπουργού φέρνει στο προσκήνιο και μια άλλη ιδέα:

Tην θεσμοθέτηση μιας παναμερικανικής, αλλά γιατί όχι, μιας διεθνούς δύο φορές το έτος συνέλευσης ηγετών του Απόδημου Ελληνισμού –δεν αναφέρομαι ασφαλώς στο ΣΑΕ- με την συμμετοχή και Ελλήνων της Ελλάδας, πολιτικών και άλλων.

Αν αυτό καθίστατο δυνατό, θα οδηγούσε και σε μια νέα δυναμική των σχέσεων αποδήμων-Ελλάδας και θα αποτελούσε έναν ισχυρότατο πολλαπλασιαστή, εξαιρετικά ωφέλιμο τόσο για την Ομογένεια όσο και για τη μητέρα πατρίδα.