Πείτε με παλιομοδίτη, αλλά πιστεύω ότι η ελληνοαμερικανική ιστορία πρέπει να βασίζεται στις πράξεις πραγματικών προσώπων και σε εγκύρως καταγεγραμμένα γεγονότα. Σε καμία περίπτωση αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείτε να έχετε τις δικές σας ιδέες και αντιλήψεις για το πρώιμο σύστημα «padrone» υπό το οποίο εργάστηκαν πολλοί Ελληνες μετανάστες, ή για τον ρόλο ή τους ρόλους που κατέλαβαν οι Ελληνες μετανάστες στη μακρά ιστορία του αμερικανικού εργατικού κινήματος ή ακόμη και για την περίπλοκη αλλά σήμερα παραγνωρισμένη δράση της Ελληνικής Πολεμικής Αρωγής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Παρ’ όλα αυτά, τα δημοσιοποιημένα γεγονότα -και θα συμπεριλάμβανα εδώ τις προφορικές ιστορίες που συλλέγονται από άτομα καθώς και εκείνες που μεταφέρονται από οικογένειες- πρέπει να αποτελούν τον πυρήνα της ελληνοαμερικανικής ιστορίας. Ακούγεται λογικό, σωστά; Ωστόσο, για κάποιο λόγο, όχι όταν πρόκειται για το έγκλημα. Η φαντασία και όχι τα γεγονότα αποτελούν τη βάση για τη συντριπτική πλειονότητα όλων των δημοσιευμένων αναφορών για τους Έλληνες εγκληματίες στην Αμερική.

Ας ασχοληθούμε πρώτα με έργα μυθοπλασίας και στη συνέχεια ας συζητήσουμε για κάποιους κατά τεκμήριον Ελληνες εγκληματίες του πραγματικού κόσμου. Από αυτά που μόλις πρότεινα μπορεί να φαίνεται παράταιρο να ξεκινήσουμε την εξέταση των Ελληνοαμερικανών εγκληματιών με τη μυθοπλασία πριν από τα γεγονότα. Αλλά ακολουθώ αυτό που έχει διατεθεί στο ευρύ κοινό.

«Ο Γιος του Πατέρα μου: Η ιστορία πίσω από την ελληνική μαφία στο Χιούστον» (My Father’s Son: The Story Behind the Greek Mafia in Houston), γραμμένο από τον Ελληνοαμερικανό συγγραφέα Αλεξ Κίτον (Alex Keaton) (Emerald Ink Printing: Houston, TX- 2000), είναι άμεσα διαθέσιμο σε όλους και όλες. Διάφοροι συγγραφείς και αρκετοί ιστότοποι έχουν παραπέμψει απευθείας στις σελίδες του για να περιγράψουν την εγκληματική ομάδα Κουβαλάκη (Kouvalakis) και την επικράτησή της στο έγκλημα στο νότιο Τέξας. Εχω στην κατοχή μου και έχω διαβάσει αυτή την ιστορία από την αρχή μέχρι το τέλος.

Το «Ελληνική Μαφία: Το Χιούστον αναδέχεται τον Έλληνα Νονό» (Greek Mafia: Houston Inherits Greek God father) του Νικ Κρίστοφερς (Nick Christophers) (6 Ιουνίου 2009 GreekReporter.com) είναι η πληρέστερη περιγραφή στο Διαδίκτυο με επισταμένες και εκτενείς λεπτομέρειες που προέρχονται απευθείας από την αφήγηση του Κίτον για τους Ελληνες γκάνγκστερ του Χιούστον. Η αποδοχή του αφηγήματος του Κρίστοφερς ως έγκυρου σε αυτή την οργάνωση και τα άτομα που την απαρτίζουν έχει διηθηθεί μέχρι τα λήμματα στο Greek Mafia – Urban Dictionary (www.urbandictionary.com) όπου ο Κουβαλάκης και διάφοροι συνεργοί του αναφέρονται ονομαστικά στο «Greek Mafia» (en.wikipedia.org’ wiki ‘ Greek_mafia) το οποίο δεν αναφέρει ονομαστικά τους Έλληνες γκάνγκστερ του Χιούστον, οι οποίοι όμως μπορούν να βρεθούν σε άλλες πηγές που παρατίθενται στο εν λόγω κείμενό του.

Τώρα, μπορεί να ρωτήσετε, γιατί «αποδέχομαι τον λόγο του Κρίστοφερ ως έγκυρο»; Αυτό συμβαίνει επειδή, ο «Υιός του Πατέρα μου: Η ιστορία πίσω από την ελληνική μαφία στο Χιούστον» είναι μια μυθιστορηματική αφήγηση. Δεδομένων των λεπτομερειών που παρέχει ο Κρίστοφερ είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι δεν έχει διαβάσει πραγματικά αυτό το μυθιστόρημα. Και δεν μπορεί να σας διαφύγει ότι πρόκειται για ένα έργο μυθοπλασίας. Η λέξη «Μυθοπλασία» εμφανίζεται στο πάνω μέρος του οπισθόφυλλου αυτού του βιβλίου. Ποιο ακριβώς είναι λοιπόν το νόημα όλης αυτής της επινόησης Ελλήνων εγκληματιών στη Βόρεια Αμερική;

Ναι, μεμονωμένοι Ελληνες μετανάστες καθώς και άτομα από κάθε επόμενη γενιά Ελληνοαμερικανών έχουν διαπράξει κάθε πιθανό έγκλημα που μπορεί κανείς να σκεφτεί. Υπάρχει ακόμη και ένα παράδειγμα από το 1872 για μια ψεύτικη είδηση που δημιούργησε τέτοια αναταραχή στον εθνικό Τύπο, ώστε ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών αρνήθηκε σε πλοία ελληνικής σημαίας να καταπλεύσουν σε αμερικανικά λιμάνια, μέχρι που ανακαλύφθηκε ότι επρόκειτο απλώς για φάρσα. Και αυτό υποδεικνύει εκείνο που με ενοχλεί περισσότερο στη δημόσια απεικόνιση μιας «αληθινής» ελληνικής μαφίας του Χιούστον. Υπάρχει τόσο πολύ υλικό για πραγματικούς Έλληνες εγκληματίες που δεν χρειάζονται παραμύθια.

Δύο καταδικασμένοι Ελληνοαμερικανοί εγκληματίες, ο Νικ Πιρόβολος (Nick Pirovolos) και ο Ντόναλντ Φράνκος (Donald Frankos), συνεργάστηκαν και οι δύο με επαγγελματίες συγγραφείς για να εκδώσουν βιβλία που εξιστορούν τα εγκλήματά τους στον πραγματικό κόσμο: Πολύ κακός για να πεθάνει (Too Mean to Die) των Νικ Πιρόβολος (Nick Pirovolos) και Γουίλιαμ Πρόκτορ (William Proctor) (Living Books: Wheaton IL 1982) και «Συμβόλαιο θανάτου: Η εκρηκτική ιστορία του περιβόητου Χίτμαν» (Contract Killer: The Explosive Story of the Mafia’s Most Notorious Hitman) του Ντόναλντ «Τόνυ ο Ελληνας» Φράνκου (Donald «Tony the Greek» Frankos) με τους Γουίλιαμ Χόφμαν (William Hoffman) και Λέικ Χέντλεϊ (Lake Headley) (Thunder’s Mouth Press, 1 Ιανουαρίου 1993). Μια ακουστική έκδοση αυτού του βιβλίου κυκλοφόρησε στις 22 Δεκεμβρίου 1992.

Στη συνέχεια, έχουμε μια ακόμη ψεύτικη ιστορική αναφορά που παρουσιάζεται ως «αληθινή» ιστορία, το «Νονός της Νύχτας: Ενας πατέρας Ελληνας μαφιόζος, ένας γιος διακινητής ναρκωτικών και μία απρόσμενη λύτρωση» (Godfather of Night: A Greek Mafia Father, a Drug Runner Son, and an Unexpected Shot at Redemption) του Κέβιν Πάππας (Kevin Pappas) [Πρώτη έκδοση 11 Αυγούστου 2009 (η ιστορία αυτή έχει εκδοθεί και ως ηχητικό βιβλίο στις 17 Ιουλίου 2013 από τους Μπράιαν Τροξέλ (Brian Troxell), Κέβιν Πάππας (Kevin Pappas) και Στέφαν Τάλτι (Stephan Talty))]. Ο τόμος αυτός διατείνεται ότι είναι μια πραγματική εξιστόρηση του πώς οι Έλληνες γκάνγκστερς ελέγχουν πραγματικά την ιταλική μαφία από το παρασκήνιο.

Το βιβλίο αυτό όχι μόνο είναι ψεύτικο, αλλά δυσφημίζει τον Ελληνοαμερικανό γενικότερα.

Τα βιβλία του Νικ Κρίστοφερς «Νονοί της νύχτας, Στη σκιά της μαφίας» (Godfathers Of The Night, In the Shadow of The Mafia) (ανεξάρτητη έκδοση 2018) και «Μαφιόζικοι δεσμοί – Οι ελληνικές συμμορίες» (Mafia Ties – The Greek Syndicates) (ανεξάρτητη έκδοση 16 Ιουλίου 2020) είναι δύο από τα πιο πρόσφατα βιβλία για την «ελληνική μαφία». Το Amazon.com προσφέρει αυτή την περιγραφή για το «Νονοί της νύχτας» που ουσιαστικά είναι η ίδια για το «Μαφιόζικοι Δεσμοί».

«Για τις προηγούμενες γενιές, μας ιντριγκάρουν και μας γοητεύουν οι κρυφές ρίζες της ‘Κόζα Νόστρα’. Ενώ η διαβόητη ζωή της ιταλικής Μαφίας έχει βρεθεί στο προσκήνιο αυτών των ιστοριών, υπάρχει ένας κρυμμένος θησαυρός μιας άγνωστης εγκληματικής οργάνωσης, οι Νονοί της Νύχτας, οργανωμένες εγκληματικές ομάδες καλά εδραιωμένες στα μεγαλύτερα ελληνικά αστικά κέντρα. Οι σιωπηλοί συνεργάτες του μαφιόζικου κόσμου, δραστηριοποιούνται διεθνώς εδώ και δεκαετίες και έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο με πολλούς τρόπους. Ωστόσο, είναι γνωστοί μόνο πίσω από τις κλειστές πόρτες της παραδοσιακής μαφίας. Το θρίλερ ‘Νονοί της νύχτας, Στη σκιά της Μαφίας’, σε μεταφέρει πίσω από αυτές τις κλειστές πόρτες σε ένα ιστορικό και τρομακτικό ταξίδι, αυτής της εγκληματικής συμμορίας. Τα ονόματα των Σπύρου Βελέντζα (Spiro Velentzas), Γουίλι Καζώνη (Willie Kazonis) και Χάρη Πήτρου (Harry Peetros), παραδοσιακά δεν είναι τα οικεία ονόματα που μας έρχονται στο μυαλό, όταν σκεφτόμαστε ‘Μαφία’».

Η αφήγηση συνεχίζεται: «Οι πρωτοσέλιδες μαρτυρίες των Τζον Γκότι (John Gotti), Τζίμι Κούναν (Jimmy Coonan), Τόνι Ακάρντο (Tony Accardo), Άντζελο Μπρούνο (Angelo Bruno) και Τζέρι Ανγκούλιο (Jerry Angulio), έχουν συναρπάσει τους οπαδούς των μαφιόζων εδώ και γενιές και όλοι τους έχουν συνεργαστεί με Ελληνες εγκληματίες. Αλλά πίσω από το πέπλο της μαφιόζικης μυστικότητας κρύβεται μια παλιά μαφιόζικη κουλτούρα, η άγνωστη ιστορία των άλλων νονών, από τη Φιλαδέλφεια μέχρι την Αθήνα. Μέσα από τις σελίδες του, Νονοί της νύχτας, στη σκιά της Μαφίας είναι μια ωμή και συναρπαστική ματιά στις οργανώσεις τους από την Ελλάδα μέχρι πέρα από τους ωκεανούς στην Αυστραλία και στον Καναδά. Ένα σκιώδες στοιχείο του εγκλήματος που παρέμεινε μια ανέκδοτη ιστορία, μέχρι σήμερα. Μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου υπάρχουν εξατομικευμένες μαρτυρίες και ιστορίες από αρχηγούς, και μαφιόζους, που έχουν συνεργαστεί με τους νονούς της νύχτας, συμπεριλαμβανομένων ηχογραφήσεων του FBI που αποτυπώνουν μια βίαιη εικόνα των επιχειρήσεων τους, και συνδέσεις με διάφορες οικογένειες της ιταλικής και ιρλανδικής μαφίας».

Ωραία. Εγκληματικές οργανώσεις υπάρχουν στην Ελλάδα και στις ελληνικές κοινότητες της Αυστραλίας. Αλλά αν δεν υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ Ελλήνων εγκληματιών (και των οργανώσεών τους) εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών, αν δεν βρίσκονται σε άμεση επαφή σε εγκλήματα με Ελληνοαμερικανούς εγκληματίες, γιατί να επιστήσουμε την προσοχή μας στην προφανή ύπαρξή τους;

Το ότι μεμονωμένοι Ελληνοαμερικανοί έχουν εργαστεί με/για ή υπό κάποιας μορφής συνεργασία με άλλους Αμερικανούς εγκληματίες είναι αναμφισβήτητο, αλλά και πάλι, τι αποδεικνύει αυτή η περιστασιακή, τολμώ να πω «εργασιακή» σχέση;

Ας το ξεκαθαρίσουμε, ναι, πάντα υπήρχαν μεμονωμένοι Έλληνες που ήταν (ή είναι) εγκληματίες στη Βόρεια Αμερική. Το κύριο και πραγματικά μοναδικό μου ερώτημα, εδώ σε σχέση με τα συγκεκριμένα βιβλία, είναι πώς είναι οργανωμένοι; Οι Έλληνες εγκληματίες δραστηριοποιούνται μόνοι τους; ’Η συνεργάζονται με άλλους εγκληματίες σε αυτοπροσδιοριζόμενες ομάδες; Δεν με ενδιαφέρει πώς είναι οργανωμένοι οι Έλληνες εγκληματίες οπουδήποτε αλλού στον πλανήτη …στην Ελλάδα, στην Αυστραλία, στη βόρεια Αφρική ή αλλού. Το ενδιαφέρον μου εστιάζεται αυστηρά στους Έλληνες εγκληματίες στη Βόρεια Αμερική.

Ο λόγος που διαφωνώ με όσους γράφουν σήμερα για το ελληνοαμερικανικό έγκλημα είναι ότι το έργο τους δεν βασίζεται σε τεκμηριωμένα γεγονότα. Υπάρχουν και υπήρξαν ελληνικές εγκληματικές «οργανώσεις» στην Αμερική αποτελούμενες από επιμέρους ευρείες φαμίλιες από τότε που οι Έλληνες έφτασαν για πρώτη φορά σε αυτή τη χώρα. Δεν υπάρχει απολύτως καμία ανάγκη να γράφονται φανταστικές ιστορίες. Οι εφημερίδες και τα δικαστικά αρχεία είναι γεμάτα με εξαιρετικά λεπτομερείς περιγραφές τέτοιων ομάδων. Μια πρωτοπόρος, αναγνωρισμένη σε εθνικό επίπεδο δημοσιογράφος, η Έλεν Στόκινγκ Γουότερχαουζ (Helen Stocking Waterhouse), διαπίστωσε ότι «οι μεγάλες κηδείες Σέρβων και Ελλήνων γκάνγκστερ έφεραν στην κυρία Γουότερχαουζ κάποιες δυσάρεστες εμπειρίες, όταν οι οικογένειες των θυμάτων διαμαρτυρήθηκαν για τη δημοσιότητα που αναπόφευκτα έδινε σε αυτές τις κάποτε τεράστιες δημόσιες εκδηλώσεις (Piqua Daily Call (Piqua OH) 21 Νοεμβρίου 1936)». Μια διεθνώς αναγνωρισμένη δημοσιογράφος στην εποχή της, η Γουότερχαουζ (1892-1965) «ήταν μια γνωστή πρωτοπόρος γυναίκα ρεπόρτερ για την αλυσίδα εφημερίδων Knight- Ridder, συμπεριλαμβανομένης της εφημερίδας ‘Akron Beacon Journal’ (‘Akron Beacon Journal’ 14 Ιουνίου 1965)» για σχεδόν 40 χρόνια.

Ξεκάθαρα η κινηματογραφική ωραιοποίηση από τον Φράνσις Φορντ Κόπολα και τον Μάρτιν Σκορτσέζε μιας κατηγορίας ανθρώπων που μόνο υπό τις καλύτερες συνθήκες μπορούν να χαρακτηριστούν ως ολοκληρωτικά διεφθαρμένοι, εντείνει την ανάγκη που νιώθουν τώρα ορισμένοι συγγραφείς να γράψουν για εγκληματίες. Τότε, το μόνο που ζητώ από αυτούς τους συγγραφείς είναι να θέσουν τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ της μυθοπλασίας και όσων είναι αβίαστα διαθέσιμα στις ιστορικές καταγραφές.